Sprawa C‑642/16

Junek Europ-Vertrieb GmbH

przeciwko

Lohmann & Rauscher International GmbH & Co. KG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

Odesłanie prejudycjalne – Własność intelektualna – Prawo znaków towarowych – Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 – Artykuł 13 – Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy – Import równoległy – Przepakowanie produktu opatrzonego znakiem towarowym – Przeetykietowanie – Przesłanki obowiązujące dla wyrobów medycznych

Streszczenie – wyrok Sądu (piąta izba) z dnia 17 maja 2018 r.

1. Znak towarowy Unii Europejskiej–Skutki unijnego znaku towarowego–Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy–Przywóz równoległy leków po ich przepakowaniu i ponownym opatrzeniu znakiem towarowym–Sprzeciw właściciela–Niedopuszczalność–Przesłanki–Sztuczny podział rynków pomiędzy państwami członkowskimi–Konieczność przepakowania produktu leczniczego–Kryteria oceny

   (art. 36 TFUE; rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 13 ust. 2; dyrektywa Rady 89/104, art. 7 ust. 2)

2. Znak towarowy Unii Europejskiej–Skutki unijnego znaku towarowego–Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy–Przywóz równoległy leków po umieszczeniu na nich dodatkowej etykiety–Sprzeciw właściciela–Dopuszczalność–Granice

   (rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 13 ust. 2; dyrektywa Rady 89/104, art. 7 ust. 2)

3. Znak towarowy Unii Europejskiej–Skutki unijnego znaku towarowego–Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy–Przywóz równoległy wyrobów medycznych po umieszczeniu na nich dodatkowej etykiety–Brak przepakowania produktu opatrzonego znakiem towarowym–Sprzeciw właściciela–Niedopuszczalność

   (rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 13 ust. 2)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 23–26, 30)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 27–29)

3.  Artykuł 13 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego [Unii Europejskiej] należy interpretować w ten sposób, że właściciel znaku towarowego nie może sprzeciwić się dokonywaniu przez importera równoległego dalszego obrotu wyrobem medycznym w jego oryginalnym opakowaniu wewnętrznym i zewnętrznym, jeżeli importer opatrzy produkt dodatkową etykietą taką jak etykieta będąca przedmiotem postępowania głównego, która ze względu na treść, funkcję, rozmiar, sposób przedstawienia i miejsce umieszczenia nie stanowi ryzyka dla gwarancji pochodzenia wyrobu medycznego oznaczonego danym znakiem towarowym.

   W zakresie, w jakim opakowanie omawianego wyrobu medycznego nie zostało poddane zmianom i oryginalny wygląd opakowania nie został zmieniony w inny sposób poza umieszczeniem niewielkiego rozmiaru etykiety, która nie zakrywa znaku towarowego i wskazuje importera równoległego jako podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie tego produktu na rynek poprzez wskazanie jego danych, kodu kreskowego i centralnego numeru farmaceutycznego, nie można stwierdzić, że umieszczenie takiej etykiety stanowi przepakowanie w rozumieniu wyroków z dnia 23 kwietnia 2002 r., Boehringer Ingelheim i in. (C‑143/00, EU:C:2002:246), a także z dnia 26 kwietnia 2007 r., Boehringer Ingelheim i in. (C‑348/04, EU:C:2007:249).

   W rezultacie w żadnym wypadku nie można stwierdzić, że umieszczenie takiej etykiety wpływa na specyficzny przedmiot znaku, jakim jest zagwarantowanie pochodzenia oznaczonego nim towaru.

   (zob. pkt 35, 36, 39, sentencja)