Sprawa C‑507/16

Entertainment Bulgaria System EOOD

przeciwko

Direktor na Direktsia „Obzhałvane i danachno-osiguritelna praktika” – Sofia

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofia-grad)

Odesłanie prejudycjalne – Podatki – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 168 lit. a), art. 169 lit. a), art. 214 ust. 1 lit. d) i e) oraz art. 289 i 290 – Możliwość odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) należnego lub zapłaconego – Transakcje objęte podatkiem należnym w innych państwach członkowskich – System zwolnienia z podatku w państwie członkowskim, w którym skorzystano z prawa do odliczenia

Streszczenie – wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 15 listopada 2017 r.

Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Procedura odwrotnego obciążenia – Obowiązek rejestracji odbiorcy lub dostawcy usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia – Uregulowanie krajowe odmawiające prawa do odliczenia tego podatku zarejestrowanemu odbiorcy – Spełnienie materialnych przesłanek prawa do odliczenia i identyfikacji podatnika podatku od wartości dodanej – Niedopuszczalność – Uregulowanie krajowe odmawiające odliczenia także podatnikowi korzystającemu ze zwolnienia z podatku w jego państwie członkowskim miejsca siedziby – Dopuszczalność

[dyrektywa Rady 2006/112, zmieniona dyrektywą 2009/162, art. 168 lit. a), art. 169 lit. a), art. 214 ust. 1 lit. d), lit. e)]

Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienioną dyrektywą Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona uregulowaniu państwa członkowskiego, które utrudnia podatnikowi mającemu siedzibę na terytorium tego państwa członkowskiego odliczenie podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od usług świadczonych przez podatników z siedzibą w innych państwach członkowskich i wykorzystanych do świadczenia usług w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie siedziby tego podatnika, z tego względu, że ów podatnik jest zidentyfikowany do celów podatku od wartości dodanej na podstawie jednej z dwóch alternatyw, o których mowa w art. 214 ust. 1 lit. d) i e) dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2009/162. Natomiast art. 168 lit. a) i art. 169 lit. a) dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2009/162, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniu państwa członkowskiego, które utrudnia podatnikowi – mającemu siedzibę na terytorium tego państwa członkowskiego i korzystającemu tam ze zwolnienia z podatku – skorzystanie z prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego w tym państwie od usług świadczonych przez podatników mających siedzibę w innych państwach członkowskich i wykorzystanych do świadczenia usług w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie siedziby tego podatnika.

(zob. pkt 45; sentencja)