Sprawy połączone C‑124/16, C‑188/16 i C‑213/16

postępowania karne

przeciwko

Ianosowi Trance i in.

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Amtsgericht München i przez Landgericht München I)

Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Dyrektywa 2012/13/UE – Prawo do informacji w postępowaniu karnym – Prawo do informacji dotyczących oskarżenia – Doręczenie wyroku nakazowego – Szczegółowe zasady – Obowiązkowe ustanowienie pełnomocnika – Oskarżony niemający miejsca zamieszkania ani miejsca pobytu – Termin na wniesienie sprzeciwu biegnący od momentu doręczenia wyroku pełnomocnikowi

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 22 marca 2017 r.

Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Prawo do informacji w postępowaniu karnym – Dyrektywa 2012/13 – Prawo do informacji dotyczących oskarżenia – Zakres – Doręczenie aktu skazującego w postępowaniu karnym – Szczegółowe zasady – Uregulowanie krajowe zobowiązujące do ustanowienia pełnomocnika dla osób niemających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim z którego pochodzi ten akt – Dopuszczalność – Termin na wniesienie sprzeciwu biegnący od momentu doręczenia wyroku pełnomocnikowi – Dopuszczalność – Przesłanki

[dyrektywa 2012/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2, art. 3 ust. 1 lit. c), art. 6 ust. 1, ust. 3]

Wykładni art. 2, art. 3 ust. 1 lit. c) oraz art. 6 ust. 1 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego takim jak przepisy rozpatrywane w postępowaniach głównych, które w kontekście postępowania karnego przewidują, że oskarżony, który w tym państwie członkowskim nie ma miejsca pobytu, ani też w tym państwie lub państwie członkowskim pochodzenia nie ma miejsca zamieszkania, ma obowiązek wyznaczyć pełnomocnika do doręczeń dla celów wydanego wobec niego wyroku nakazowego, oraz że bieg terminu na wniesienie sprzeciwu od takiego wyroku – po upływie którego staje się on wykonalny – rozpoczyna się już z chwilą doręczenia tego wyroku wspomnianemu pełnomocnikowi.

Artykuł 6 dyrektywy 2012/13 wymaga jednak, aby – na etapie wykonywania wyroku nakazowego – z chwilą gdy zainteresowana osoba rzeczywiście dowie się o wydaniu wobec niej tego wyroku, jej sytuacja prawna została zrównana z sytuacją, w której ta osoba znalazłaby się, gdyby ów wyrok został jej doręczony osobiście, a w szczególności aby dysponowała pełnym terminem do wniesienia sprzeciwu, w stosownym wypadku w następstwie przywrócenia jej terminu.

Do sądów odsyłających należy zapewnienie, aby krajowe przepisy regulujące postępowanie w sprawie przywrócenia terminu, jak też przesłanki, które muszą być w tym celu spełnione, były stosowane w sposób zgodny z tymi wymogami oraz aby w ramach tego postępowania była zapewniona możliwość rzeczywistego korzystania z praw przewidzianych w tym art. 6.

(zob. sentencja)