Sprawa C‑65/16

Istanbul Lojistik Ltd

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatóság

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság)

Odesłanie prejudycjalne – Układ ustanawiający stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją – Artykuł 9 – Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja – Artykuły 4, 5 i 7 – Unia celna – Transport drogowy – Podatek od pojazdów samochodowych – Opłata od pojazdów ciężarowych zarejestrowanych w Turcji przejeżdżających przez Węgry tranzytem

Streszczenie – wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 października 2017 r.

1. Umowy międzynarodowe–Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja–Unia celna–Identyczność przepisów decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja i reguł traktatu FUE–Wykładnia zgodna z wyrokami Trybunału w tej kwestii

   (art. 30 TFUE; decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja, art. 4, art. 66)

2. Umowy międzynarodowe–Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja–Unia celna–Identyczność przepisów decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja i reguł traktatu FUE–Podatek od pojazdów samochodowych nakładany na pojazdy ciężarowe zarejestrowane w Turcji przejeżdżające tranzytem przez terytorium Węgier–Opłata o skutku równoważnym–Niedopuszczalność

   (art. 30 TFUE; decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja, art. 4, art. 66)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 37, 38, 44)

2.  Artykuł 4 decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. dotyczącej wprowadzenia ostatniego etapu unii celnej należy interpretować w ten sposób, że podatek od pojazdów samochodowych, taki jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który podlega zapłacie przez posiadaczy pojazdów ciężarowych zarejestrowanych w Turcji przejeżdżających tranzytem przez terytorium Węgier, jest opłatą o skutku równoważnym z cłem w rozumieniu tego przepisu.

   W konsekwencji należy przypomnieć że każde, choćby nieznaczne, jednostronnie ustanowione obciążenie pieniężne, niezależnie od jego nazwy lub metody poboru, nakładane na towary w związku z przekroczeniem przez nie granicy, a niebędące cłem w ścisłym tego słowa znaczeniu, stanowi opłatę o skutku równoważnym w rozumieniu art. 28 i 30 TFUE (wyroki: z dnia 18 stycznia 2007 r., Brzeziński, C‑313/05, EU:C:2007:33, pkt 22 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 2 października 2014 r.,Orgacom, C‑254/13, EU:C:2014:2251, pkt 23). Uzasadnieniem zakazu o skutku równoważnym z cłami jest przeszkoda, jaką stanowią one dla swobody przepływu towarów, ponieważ sztucznie podwyższają cenę przywożonych i wywożonych towarów w stosunku do krajowych towarów (wyrok z dnia 21 marca 1991 r., Komisja/WłochyC‑209/89, EU:C:1991:139, pkt 7).

   Ponadto opłaty o skutku równoważnym z cłami są zakazane niezależnie od celu, w jakim zostały ustanowione, i przeznaczenia uzyskanych dzięki nim dochodów (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r., Komisja/Włochy, C‑173/05, EU:C:2007:362, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo).

   Ponadto z unii celnej wynika konieczność zapewnienia swobodnego przepływu towarów między państwami członkowskimi. Swoboda ta sama w sobie byłaby niekompletna, jeżeli państwa członkowskie miałyby możliwość ustanawiania jakichkolwiek przeszkód lub utrudnień w swobodnym przepływie towarów przewożonych tranzytem. Należy zatem uznać, jako konsekwencję unii celnej oraz we wzajemnym interesie państw członkowskich, istnienie ogólnej zasady swobody tranzytu towarów wewnątrz Unii (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r., Komisja/Włochy, C‑173/05, EU:C:2007:362, pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo). Państwa członkowskie naruszałyby bowiem tę zasadę, gdyby do towarów przewożonych tranzytem przez ich terytoria stosowały cła tranzytowe lub wszelkie inne opłaty dotyczące tranzytu (wyrok z dnia 16 marca 1983 r., SIOT, 266/81, EU:C:1983:77, pkt 19).

   Należy również zaznaczyć, że Trybunał orzekł już, iż opłata, dla której zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego jest przewóz towarów i która pobierana jest nie od produktów jako takich, lecz od niezbędnej działalności danego przedsiębiorstwa związanej z danym produktem, może należeć do zakresu art. 30 TFUE (wyrok z dnia 17 lipca 2008 r., Essent Netwerk Noord i in., C‑206/06, EU:C:2008:413, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo). Opłata taka obciąża bowiem produkty, nawet gdy pobierana jest przy okazji przewozu lub wykorzystywania dróg i jest uiszczana w pierwszej kolejności przez posiadacza pojazdu ciężarowego (zob. podobnie wyrok z dnia 17 lipca 1997 r., Haahr Petroleum, C‑90/94, EU:C:1997:368, pkt 38).

   W konsekwencji w świetle orzecznictwa przytoczonego w pkt 40–43 niniejszego wyroku należy zauważyć, że jakkolwiek podatek od pojazdów samochodowych nie jest pobierany od produktów jako takich, to obciąża on towary przewożone pojazdami zarejestrowanymi w państwach trzecich, między innymi w Turcji, w momencie przekraczania granicy węgierskiej, a nie, jak twierdzą rządy węgierski i włoski, usługę przewozu.

   (zob. pkt 39, 40, 42, 43, 46, 49; sentencja)