Sprawa T‑70/15

(publikacja fragmentów)

Trajektna luka Split d.d.

przeciwko

Komisji Europejskiej

„Konkurencja — Nadużycie pozycji dominującej — Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 102 TFUE — Ustalenie przez organ zarządzający portem w Splicie stawek za usługi portowe w zakresie ruchu wewnętrznego na maksymalnym poziomie — Odrzucenie skargi do Komisji — Rozpatrzenie sprawy przez organ ochrony konkurencji państwa członkowskiego — Brak interesu Unii”

Streszczenie – wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 30 września 2016 r.

1. Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Decyzja Komisji o nienadaniu biegu skardze do Komisji, która została już rozpatrzona i odrzucona ze względów związanych z pierwszeństwem przez krajowy organ ochrony konkurencji – Dopuszczalność – Przesłanki

   (art. 101 WE, 102 WE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 13 ust. 2)

2. Konkurencja – Podział kompetencji między Komisję a krajowe organy ochrony konkurencji – Decyzja krajowego organu konkurencji, który odrzucił skargę – Kontrola sądowa – Właściwość sądów krajowych

   (art. 101 WE, 102 WE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 13 ust. 2)

3. Przystąpienie nowych państw członkowskich do Unii Europejskiej – Chorwacja – Zdolność sądów krajowych do stosowania prawa Unii

1.  Artykuł 13 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 dotyczy, podobnie jak całość przepisów tego rozporządzenia, sytuacji, w których stosuje się art. 101 TFUE i 102 TFUE. Komisja może w konsekwencji odrzucić skargę na podstawie wspomnianego przepisu jedynie w wypadku, gdy skarga ta była już przedmiotem badania w świetle norm prawa konkurencji Unii.

   W tych okolicznościach, w przypadku gdy krajowy organ konkurencji we wszystkich swoich decyzjach wypowiadał się jedynie w kontekście krajowego prawa konkurencji, nie można skorzystać z postanowień art. 13 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003, które nie mają wobec tego zastosowania.

   (por. pkt 26–29)

2.  Komisja nie może być traktowana przez podmioty gospodarcze, które odniosły szkodę wskutek naruszenia reguł konkurencji, jako organ odwoławczy kompetentny w zakresie uchylania decyzji organów krajowych, które nie ustosunkowały się pozytywnie do ich skargi. Kontrola decyzji organów ochrony konkurencji państw członkowskich należy bowiem wyłącznie do sądów krajowych pełniących podstawową funkcję w ramach stosowania reguł konkurencji Unii.

   (por. pkt 34)

3.  Republika Chorwacji mogła przystąpić do Unii dopiero po spełnieniu kryteriów politycznych i gospodarczych oraz zobowiązań ciążących na państwach kandydujących do przystąpienia, określonych przez Radę Europejską na posiedzeniu w Kopenhadze (Dania) w dniach 21 i 22 czerwca 1993 r. Kryteria te wymagają od państw kandydackich w szczególności zdolności skutecznego stosowania zasad, norm i polityki składających się na całokształt przepisów prawa Unii. Wobec tego zdolność sadów chorwackich do stosowania prawa Unii co do zasady nie powinna być kwestionowana.

   (por. pkt 53, 54)