Sprawa C‑645/15

Bund Naturschutz in Bayern eV

i

Harald Wilde

przeciwko

Freistaat Bayern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bayerischer Verwaltungsgerichtshof)

Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne – Dyrektywa 2011/92/UE – Projekt poddany ocenie – Punkt 7 załącznika I – Umowa europejska o głównych drogach ruchu międzynarodowego (AGR) – Poszerzenie drogi o czterech pasach na odcinku krótszym niż 10 km

Streszczenie – wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 24 listopada 2016 r.

1. Środowisko naturalne–Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne–Dyrektywa 2011/92–Poddanie ocenie przedsięwzięć wymienionych w załączniku III–Przedsięwzięcia budownictwa drogowego–Obowiązek poddania ocenie przedsięwzięć o długości poniżej 10 km–Brak

   [dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92, załącznik I, pkt 7 lit. c)]

2. Środowisko naturalne–Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne–Dyrektywa 2011/92–Poddanie ocenie przedsięwzięć wymienionych w załączniku III–Przedsięwzięcia budownictwa drogowego–Budowa autostrad i dróg szybkiego ruchu–Pojęcie dróg szybkiego ruchu

   [dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92, załącznik I, pkt 7 lit. b)]

3. Środowisko naturalne–Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne–Dyrektywa 2011/92–Poddanie ocenie przedsięwzięć wymienionych w załączniku III–Przedsięwzięcia budownictwa drogowego–Budowa autostrad i dróg szybkiego ruchu–Pojęcie budowy

   [dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92, załącznik I, pkt 7 lit. a), b), c)]

1.  Punkt 7 lit. c) załącznika I do dyrektywy 2011/92 w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko nie powinien być interpretowany w ten sposób, że przepis ten miałby obejmować swym zakresem przedsięwzięcie przebudowy drogi polegające na poszerzeniu lub przebudowie drogi o co najmniej czterech pasach, mimo że dotyczy ono odcinka o długości poniżej 10 km.

   Z postanowień pkt 7 lit. c) załącznika I do dyrektywy 2011/92 wynika bowiem, że prawodawca Unii miał zamiar zastrzec obowiązek poddania przez państwa członkowskie pewnych przedsięwzięć polegających na przebudowie dróg ocenie wpływu na środowisko naturalne jedynie dla przedsięwzięć, które dotyczą odcinków trasy o znacznej długości, w niniejszym wypadku przynajmniej 10 km. W tym względzie o ile zakres stosowania dyrektywy 2011/92 jest szeroki, a jej cel dalekosiężny, o tyle jednak wykładnia teleologiczna tej pierwszej dyrektywy nie powinna odbiegać od jasno wyrażonej woli prawodawcy Unii.

   (zob. pkt 22, 23, 26; pkt 1 sentencji)

2.  Punkt 7 lit. b) załącznika I dyrektywy 2011/92 w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko należy interpretować w ten sposób, że „drogi szybkiego ruchu” w rozumieniu tego przepisu obejmują drogi miejskie, które odpowiadają charakterystyce technicznej określonej w definicji zawartej w pkt II. 3 załącznika II do umowy europejskiej o głównych drogach międzynarodowych (AGR), również jeśli drogi te nie stanowią części sieci głównych dróg ruchu międzynarodowego, którą reguluje ta umowa, lub są położone na obszarze miejskim.

   (zob. pkt 35; pkt 2 sentencji)

3.  Pojęcie „budowy” w rozumieniu pkt 7 lit. b) załącznika I do dyrektywy 2011/92 w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko należy interpretować jako obejmujące wykonywanie wcześniej nieistniejących budowli bądź do materialną zmianę już istniejących budowli. W celu przeprowadzenia oceny, czy taką zmianę można z uwagi na zakres i warunki uznać za równoważną z taką budową, sąd krajowy musi uwzględnić ogół cech charakterystycznych danego przedsięwzięcia, a nie tylko długość przebudowywanego odcinka czy utrzymanie pierwotnej trasy.

   W istocie wbrew postanowieniom pkt 7 lit. a) i c) załącznika I do dyrektywy 2011/92 – postanowienia lit. b) tego samego punktu nie zawierają żadnego odesłania do minimalnej długości, jaką powinny mieć drogi objęte jego zakresem. Ponadto nie można wykluczyć, że rozbudowa drogi – nawet o ograniczonej długości – może już z uwagi na swój rodzaj mieć taką skalę, że jej wpływ na środowisko naturalne będzie poważny. Tak więc pojęcie „budowy” w rozumieniu pkt 7 lit. b) załącznika I do dyrektywy 2011/92 nie oznacza, że dany odcinek drogi musi mieć określoną długość.

   (zob. pkt 41–43; pkt 3 sentencji)