Sprawa C‑316/15

Timothy Martin Hemming i in.

przeciwko

Westminster City Council

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of the United Kingdom)

Odesłanie prejudycjalne – Swoboda świadczenia usług – Dyrektywa 2006/123/WE – Artykuł 13 ust. 2 – Procedura udzielania zezwoleń – Pojęcie opłat, jakie mogą zostać uiszczone w ramach tych procedur

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 listopada 2016 r.

Swoboda przedsiębiorczości – Swoboda świadczenia usług – Usługi na rynku wewnętrznym – Dyrektywa 2006/123 – System zezwoleń – Wymóg uiszczenia opłaty – Część opłaty odpowiadająca kosztom związanym z zarządzaniem danym systemem zezwoleń i jego egzekwowaniem – Niedopuszczalność – Część podlegająca zwrotowi w przypadku oddalenia wniosku o zezwolenie – Brak wpływu

(dyrektywa 2006/123 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 13 ust. 2)

Artykuł 13 ust. 2 dyrektywy 2006/123 w sprawie usług na rynku wewnętrznym należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie wymogowi uiszczenia w chwili składania wniosku o udzielenie lub odnowienie zezwolenia należności, której część odpowiada kosztom związanym z zarządzaniem danym systemem zezwoleń i jego egzekwowaniem, nawet jeśli owa część podlega zwrotowi w przypadku oddalenia tego wniosku.

Kwestia, czy kwota należna od wnioskodawcy podlega zwrotowi w przypadku oddalenia jego wniosku o udzielenie licencji, nie ma wpływu na ustalenie, czy jest to opłata w rozumieniu art. 13 ust. 2 owej dyrektywy. Konieczność uiszczenia należności stanowi bowiem obowiązek o charakterze finansowym, a zatem opłatę, którą wnioskodawca musi wnieść, aby jego wniosek został rozpatrzony, niezależnie od faktu, że kwota ta może zostać później odzyskana w wypadku oddalenia owego wniosku.

Aby omawiane opłaty były zgodne z art. 13 ust. 2 tej dyrektywy, muszą one na mocy tego przepisu być rozsądne i proporcjonalne do kosztów danych procedur udzielania zezwoleń oraz nie mogą przekraczać kosztów tych procedur. W celu obliczenia kwoty podatków uiszczanych w formie opłat lub należności dane państwo członkowskie bierze pod uwagę nie tylko koszty materiałowe i pracownicze, które są bezpośrednio związane z dokonaniem czynności, za którą wynagrodzenie stanowi opłata, lecz również część kosztów ogólnych właściwego organu, które można przypisać takiej czynności.

Uwzględniane koszty nie mogą obejmować wydatków związanych z działalnością danego organu w zakresie ogólnego nadzoru, ponieważ po pierwsze, art. 13 ust. 2 dyrektywy 2006/123 dotyczy samych kosztów tych procedur i, po drugie, zmierza do realizacji celu polegającego na ułatwieniu podejmowania działalności usługowej. Celowi temu nie służy wymóg udziału w finansowaniu kosztów zarządzania i egzekwowania danego systemu zezwoleń, w tym w szczególności kosztów związanych z wykrywaniem i przeciwdziałaniem działalności prowadzonej bez zezwolenia.

(zob. pkt 28, 29, 31–34; sentencja)