Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 3 września 2015 r. –

Orrego Arias

(sprawa C‑456/14) ( 1 )

„Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Dyrektywa 2001/40/WE — Wzajemne uznawanie decyzji o wydaleniu obywateli państw trzecich — Artykuł 3 ust. 1 lit. a) — Pojęcie „czynu zabronionego zagrożonego karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż rok” — Decyzja o wydaleniu obywatela państwa trzeciego z powodu wyroku skazującego — Sytuacja niewchodząca w zakres zastosowania dyrektywy 2001/40 — Oczywisty brak właściwości”

Pytania prejudycjalne — Właściwość Trybunału — Granice — Właściwość sądu krajowego — Ustalenie i ocena stanu faktycznego sporu — Niezbędność orzeczenia prejudycjalnego oraz znaczenie zadanych pytań — Ocena przez sąd krajowy — Pytania pozbawione w sposób oczywisty znaczenia dla sprawy i pytania hipotetyczne zadane w kontekście wykluczającym użyteczną odpowiedź — Pytania pozbawione związku z przedmiotem sporu przed sądem krajowym (art. 267 TFUE) (por. pkt 15-20, 24-26)

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na pytanie przedłożone przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Hiszpania) postanowieniem z dnia 4 września 2014 r. (sprawa C‑456/14).

( 1 ) Dz.U. C 439 z 8.12.2014.