Sprawa C‑546/14

Postępowanie wszczęte przez Degano Trasporti S.a.s. di Ferruccio Degano & C.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Udine)

„Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Podatek VAT — Artykuł 4 ust. 3 TUE — Dyrektywa 2006/112/WE — Niewypłacalność — Prewencyjne postępowanie układowe — Częściowa zapłata zaległości z tytułu VAT”

Streszczenie – wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2016 r.

1. Pytania prejudycjalne – Wystąpienie do Trybunału – Właściwy etap postępowania na dokonanie odesłania – Ocena przez sąd krajowy

   (art. 267 TFUE)

2. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Obowiązek zapewnienia przez państwa członkowskie poboru w pełnej wysokości należnego podatku od wartości dodanej – Niewypłacalność – Krajowe prewencyjne postępowanie układowe – Częściowa zapłata wierzytelności z tytułu podatku od wartości dodanej – Dopuszczalność – Przesłanki

   (art. 4 ust. 3 TUE; dyrektywa Rady 2006/112, art. 2, art. 250 ust. 1, art. 273)

1.  Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy w zakresie odpowiedzi na wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, nawet jeśli ów wniosek został przedłożony przez sąd krajowy na etapie niekontradyktoryjnego badania dopuszczalności skierowanego do tego sądu wniosku dotyczącego wszczęcia prewencyjnego postępowania układowego, które w przypadku dopuszczalności wniosku ma doprowadzić do wydania orzeczenia o charakterze sądowym, wydanego przy udziale prokuratora, po rozstrzygnięciu przez sąd ewentualnych sprzeciwów zgłoszonych przez mniejszościowych wierzycieli. W istocie, sądy krajowe mogą kierować pytanie do Trybunału w zawisłym przed nimi sporze oraz gdy są zobowiązane zająć stanowisko w postępowaniu mającym doprowadzić do rozstrzygnięcia o charakterze sądowym, a wybór najwłaściwszego momentu dla skierowania pytania prejudycjalnego należy do wyłącznej właściwości sądów krajowych.

   (por. pkt 16, 17)

2.  Artykuł 4 ust. 3 TUE oraz art. 2, art. 250 ust. 1 i art. 273 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie sprzeciwiają się przepisom krajowym interpretowanym w ten sposób, że przedsiębiorca w stanie niewypłacalności może zwrócić się do sądu o wszczęcie prewencyjnego postępowania układowego w celu uregulowania swych długów w drodze likwidacji jego majątku, w ramach którego to postępowania przedsiębiorca ten proponuje jedynie częściową zapłatę długu z tytułu podatku od wartości dodanej (VAT), wykazując w oparciu o opinię niezależnego biegłego, że dług ten nie zostałby spłacony w większym zakresie w przypadku ogłoszenia jego upadłości.

   W istocie, dopuszczenie częściowej zapłaty wierzytelności z tytułu VAT przez przedsiębiorcę w stanie niewypłacalności w ramach prewencyjnego postępowania układowego, które nie stanowi ogólnego i bez żadnego rozróżnienia zrzeczenia się poboru VAT, nie jest sprzeczne z obowiązkiem zapewnienia przez państwa członkowskie pełnego poboru należnego VAT na ich terytorium oraz skutecznego poboru środków własnych Unii.

   (por. pkt 28, 29; sentencja)