Sprawa C‑509/14

Administrador de Infraestructuras Ferroviarias (ADIF)

przeciwko

Luisowi Airze Pascualowi i in.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco)

„Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2001/23/WE — Artykuł 1 ust. 1 — Przejęcia przedsiębiorstw — Ochrona praw pracowniczych — Obowiązek przejęcia pracowników przez przejmującego — Przedsiębiorstwo publiczne świadczące usługę publiczną — Świadczenie usługi przez inne przedsiębiorstwo na podstawie umowy o zarządzanie usługami publicznymi — Decyzja o nieprzedłużeniu tej umowy po wygaśnięciu — Utrzymanie tożsamości jednostki gospodarczej — Działalność zasadniczo opierająca się na sprzęcie — Brak przejęcia personelu”

Streszczenie – wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 26 listopada 2015 r.

1. Pytania prejudycjalne — Właściwość — Ustalenie istotnych przepisów prawa Unii — Przeformułowanie pytań

   (art. 267 TFUE)

2. Polityka społeczna — Zbliżanie ustawodawstw — Przejęcia przedsiębiorstw — Ochrona praw pracowniczych — Dyrektywa 2001/23 — Zakres stosowania — Przedsiębiorstwo publiczne prowadzące działalność gospodarczą polegającą na przeładunku jednostek transportu intermodalnego, powierzające wykonywanie tej działalności innemu przedsiębiorstwu — Udostępnienie temu ostatniemu przedsiębiorstwu niezbędnej infrastruktury i sprzętu — Brak przejęcia personelu tego ostatniego przedsiębiorstwa po rozwiązaniu umowy — Włączenie

   (dyrektywa Rady 2001/23, art. 1 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 22)

2.  Artykuł 1 ust. 1 dyrektywy 2001/23 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów należy interpretować w ten sposób, że zakresem zastosowania tej dyrektywy jest objęta sytuacja, w której przedsiębiorstwo publiczne prowadzące działalność gospodarczą polegającą na przeładunku jednostek transportu intermodalnego powierza w drodze umowy o zarządzanie usługami publicznymi wykonywanie tej działalności innemu przedsiębiorstwu, udostępniając mu niezbędną infrastrukturę i niezbędny sprzęt, których jest właścicielem, a następnie postanawia rozwiązać tę umowę bez przejmowania personelu tego ostatniego przedsiębiorstwa ze względu na to, że od tej chwili samo będzie prowadziło wspomnianą działalność za pomocą własnego personelu.

   W tym względzie wykładnia art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2001/23 wykluczająca z zakresu zastosowania tej dyrektywy sytuację, w której składniki materialne niezbędne do prowadzenia rozpatrywanej działalności nigdy nie przestały należeć do przejmującego, pozbawiłaby wspomnianą dyrektywę części jej skuteczności (effet utile).

   Ponadto brak przejęcia przez nowego przedsiębiorcę istotnej części – jeśli chodzi o liczbę i kompetencje pracowników – załogi jego poprzednika oddelegowanej do wykonywania tej samej działalności nie wystarcza, aby wykluczyć istnienie przejęcia jednostki utrzymującej swoją tożsamość w rozumieniu dyrektywy 2001/23 w branży, w której działalność opiera się zasadniczo na sprzęcie. Odmienna wykładnia byłaby niezgodna z głównym celem wspomnianej dyrektywy polegającym na utrzymaniu umów o pracę pracowników zbywającego, nawet wbrew woli przejmującego.

   (por. pkt 40, 41, 44; sentencja)