Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014CJ0348

    Bucura

    Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 9 lipca 2015 r. – Bucura

    (sprawa C‑348/14) ( 1 )

    „Odesłanie prejudycjalne — Ochrona konsumentów — Dyrektywa 87/102/EWG — Artykuł 1 ust. 2 lit. a) — Kredyt konsumencki — Pojęcie konsumenta — Dyrektywa 93/13/EWG — Artykuł 2 lit. b), art. od 3 do 5 i art. 6 ust. 1 — Nieuczciwe warunki umowne — Badanie z urzędu przez sąd krajowy — Warunki „wyrażone prostym i zrozumiałym językiem” — Informacje, które musi dostarczyć wierzyciel”

    1. 

    Ochrona konsumentów — Umowy o kredyt konsumencki — Dyrektywa 87/102 — Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich — Dyrektywa 93/13 — Pojęcie konsumenta — Osoba fizyczna znajdująca się w sytuacji współdłużnika w ramach umowy kredytu konsumenckiego zawartej z przedsiębiorcą — Włączenie — Warunek [dyrektywy Rady: 87/102, art. 1 ust. 2 lit. a); 93/13, art. 2 lit. b)] (por. pkt 39; pkt 1 sentencji)

    2. 

    Ochrona konsumentów — Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich — Dyrektywa 93/13 — Spoczywający na sądzie krajowym obowiązek zbadania z urzędu warunków w umowie przedstawionej mu do oceny — Zakres (dyrektywa Rady 93/13, art. 6 ust. 1) (por. pkt 43, 44; pkt 2 sentencji)

    3. 

    Ochrona konsumentów — Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich — Dyrektywa 93/13 — Nieuczciwy warunek w rozumieniu art. 3 — Ocena przez sąd krajowy nieuczciwego charakteru — Kryteria (dyrektywa Rady 93/13, art. 3 ust. 1, ust. 3, art. 4, 5) (por. pkt 66; pkt 3 sentencji)

    Sentencja

    1) 

    Artykuł 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 87/102/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego, zmienionej dyrektywą 98/7/WE Parlamentu Europejskiego i rady z dnia 16 lutego 1998 r. oraz art. 2 lit. b) dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, iż pojęciem konsumenta w rozumieniu tych przepisów objęta jest osoba fizyczna znajdująca się w sytuacji współdłużnika w ramach umowy zawartej ze sprzedawcą lub dostawcą, jeżeli działa w celu, który można uznać za niezwiązany z jej działalnością handlową lub zawodową.

    2) 

    Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że do sądu krajowego należy dokonanie z urzędu oceny nieuczciwego, w rozumieniu tego przepisu, charakteru warunku umowy zawartej pomiędzy konsumentem a sprzedawcą lub dostawcą, jeżeli sądowi temu znane są okoliczności faktyczne i prawne potrzebne w tym celu.

    3) 

    Artykuły od 3 do 5 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że w ramach oceny nieuczciwego charakteru, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej dyrektywy, warunków umowy kredytu konsumenckiego, sąd krajowy musi uwzględnić ogół okoliczności towarzyszących zawarciu te umowy. W tym względzie do sądu należy ustalenie czy w rozpatrywanej sprawie konsumentowi podano wszystkie informacje, które mogą mieć wpływ na zakres jego obowiązków pozwalające mu ocenić między innymi całkowity koszt kredytu. W ramach tej oceny decydującą rolę ma po pierwsze to, czy warunki umowne zostały wyrażone prostym i zrozumiałym językiem w sposób taki, iż umożliwiają przeciętnemu konsumentowi, czyli konsumentowi właściwie poinformowanemu oraz dostatecznie uważnemu i rozsądnemu, na ocenę tego kosztu i po drugie okoliczność związana z brakiem podania w umowie kredytu konsumenckiego informacji uważanych, w świetle charakteru towarów i usług będących jego przedmiotem, za istotne, a w szczególności informacji określonych w art. 4 dyrektywy 87/102 w brzmieniu zmienionym.


    ( 1 ) Dz.U. C 361 z 13.10.2014.

    Top