EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014CJ0280

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 3 grudnia 2015 r.
Republika Włoska przeciwko Komisji Europejskiej.
Odwołanie – Polityka regionalna – Program operacyjny na lata 2000 – 2006 dla regionu Apulia (Włochy) w zakresie celu 1 – Zmniejszenie pomocy finansowej pierwotnie przyznanej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Sprawa C-280/14 P.

Court reports – general

Sprawa C‑280/14 P

Republika Włoska

przeciwko

Komisji Europejskiej

„Odwołanie — Polityka regionalna — Program operacyjny na lata 2000–2006 dla regionu Apulia (Włochy) w zakresie celu 1 — Zmniejszenie pomocy finansowej pierwotnie przyznanej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 3 grudnia 2015 r.

  1. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Zasada kontradyktoryjności – Przestrzeganie w ramach postępowania sądowego – Zakres

  2. Odwołanie – Środki – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Warunki

    (art. 256 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, art. 53 akapit pierwszy)

  3. Odwołanie – Środki – Zwykłe powtórzenie zarzutów i argumentów podniesionych przed Sądem – Niedopuszczalność – Zakwestionowanie wykładni lub zastosowania prawa wspólnotowego dokonanych przez Sąd – Dopuszczalność

    [art. 256 ust. 1 akapit drugi TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 168 § 1 lit. d)]

  4. Odwołanie – Środki – Błędna ocena okoliczności faktycznych i dowodów – Niedopuszczalność – Kontrola przez Trybunał oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia

    (art. 256 ust. 1 akapit drugi TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy)

  5. Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna – Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego – Rozliczanie rachunków – Odmowa pokrycia wydatków wynikających z niewłaściwego stosowania przepisów Unii – Zakwestionowanie przez zainteresowane państwo członkowskie – Ciężar dowodu – Rozłożenie ciężaru dowodu między Komisję a państwo członkowskie

    (rozporządzenie Rady nr 1260/1999, art. 38 ust. 1)

  1.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 24)

  2.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 26)

  3.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 42–44)

  4.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 51, 52)

  5.  W dziedzinie rozliczania rachunków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), mając na uwadze strukturę systemu zarządzania i kontroli ustanowionego art. 38 ust. 1 rozporządzenia nr 1260/1999 ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych, zgodnie z którym państwa członkowskie biorą w pierwszej kolejności odpowiedzialność za finansową kontrolę pomocy z EFRR, znajdują się one faktycznie w najlepszej sytuacji, by zgromadzić i sprawdzić dane dotyczące tej pomocy. W tym względzie do Komisji należy – w celu udowodnienia istnienia naruszenia mających zastosowanie przepisów – nie tyle wykazanie w wyczerpujący sposób niedostatków kontroli przeprowadzonych przez administracje krajowe lub nieprawidłowości przekazanych przez nie danych, ile przedstawienie dowodu poważnej i uzasadnionej wątpliwości co do tych kontroli lub danych.

    Dane państwo członkowskie nie może ze swojej strony podważać ustaleń będących podstawą dowodu poważnej i uzasadnionej wątpliwości Komisji bez wsparcia własnych twierdzeń dowodami na okoliczność istnienia wiarygodnego i funkcjonującego systemu kontroli. Jeśli nie uda mu się wykazać, że ustalenia Komisji są niedokładne, ustalenia te stanowią dowody, które mogą zrodzić poważne wątpliwości w odniesieniu do wprowadzenia całości odpowiednich i skutecznych środków nadzoru i kontroli. W konsekwencji do danego państwa członkowskiego należy przedstawienie jak najbardziej szczegółowego i pełnego dowodu na rzeczywisty charakter kontroli lub prawdziwość danych oraz w danym wypadku na niedokładność twierdzeń Komisji.

    (por. pkt 63–66)

Top