Sprawa C‑231/14 P

InnoLux Corp.

przeciwko

Komisji Europejskiej

„Odwołanie — Konkurencja — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Artykuł 101 TFUE — Artykuł 53 porozumienia EOG — Światowy rynek wyświetlaczy ciekłokrystalicznych (LCD) — Ustalanie cen — Grzywny — Wytyczne z 2006 r w sprawie metody ustalania grzywien — Punkt 13 — Ustalenie wartości sprzedaży mającej związek z naruszeniem — Sprzedaż wewnętrzna danego produktu poza EOG — Uwzględnienie sprzedaży wyrobów gotowych zawierających dany produkt na rzecz osób trzecich w EOG”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 lipca 2015 r.

1. Postępowanie sądowe – Ustny etap postępowania – Otwarcie na nowo – Obowiązek otwarcia na nowo procedury ustnej, aby umożliwić stronom przedstawienie uwag w przedmiocie kwestii prawnych, które zostały podniesione w opinii rzecznika generalnego – Brak

   (art. 252 akapit drugi TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 23; regulaminu postępowania przed Trybunałem, art. 83)

2. Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Obliczanie kwoty podstawowej grzywny – Ustalenie wartości sprzedaży – Kryteria – Uwzględnienie sprzedaży przedsiębiorstwom powiązanym wertykalnie w przedsiębiorstwie, któremu zarzucono naruszenie – Dopuszczalność – Uwzględnienie wartości produktów objętych kartelem, które zostały zawarte w wyrobach gotowych sprzedawanych osobom trzecim przez spółki zależne – Dopuszczalność

   (art. 101 ust. 1 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikat Komisji 2006/C 210/02, pkt 13)

3. Odwołanie – Zarzuty – Błędna ocena stanu faktycznego – Niedopuszczalność – Kontrola przez Trybunał oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia

   (art. 256 ust. 1 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy)

4. Konkurencja – Grzywny – Sankcje nakładane przez instytucje Unii i sankcje nałożone w państwie trzecim za naruszenie krajowego prawa konkurencji – Naruszenie zasady ne bis in idem – Brak

   (rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 26–29)

2.  W celu ustalenia wysokości grzywny za naruszenie reguł konkurencji, pojęcie wartości sprzedaży, o którym mowa w pkt 13 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003, obejmuje sprzedaż zrealizowaną na rynku, którego dotyczy naruszenie w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), przy czym nie trzeba ustalać, czy naruszenie to miało rzeczywiście wpływ na tę sprzedaż, gdyż część obrotu pochodząca ze sprzedaży produktów będących przedmiotem naruszenia najlepiej odzwierciedla znaczenie gospodarcze tego naruszenia. Chociaż wspomniane pojęcie nie powinno rozciągać się do tego stopnia, by obejmowało osiągniętą przez dane przedsiębiorstwo sprzedaż nieobjętą w żaden sposób zakresem działania zarzucanego kartelu, to jednak sprzeczne z celem przyświecającym art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 byłoby, gdyby uczestnicy kartelu, którzy są zintegrowani pionowo, mogliby, z tego tylko względu, że wmontowali produkty będące przedmiotem naruszenia w wyrobach gotowych poza EOG, doprowadzić do wykluczenia z obliczenia grzywny ułamka wartości ich sprzedaży tych wyrobów gotowych dokonanej w obrębie EOG mogącego odpowiadać wartości produktów będących przedmiotem naruszenia.

   W istocie zintegrowane pionowo przedsiębiorstwa mogą czerpać korzyści z porozumienia w sprawie horyzontalnego ustalania cen zawartego z naruszeniem art. 101 TFUE nie tylko w ramach sprzedaży na rzecz niezależnych podmiotów trzecich na rynku produktów będących przedmiotem tego naruszenia, lecz także na rynku niższego szczebla produktów przetworzonych, w których skład wchodzą te produkty, i to z dwóch różnych tytułów. Albo przedsiębiorstwa te przenoszą wynikające z przedmiotu naruszenia podwyżki ceny składników na cenę produktów przetworzonych, albo ich nie przenoszą, co oznacza z kolei przyznanie im korzyści w zakresie kosztów w porównaniu z ich konkurentami, którzy zaopatrują się w te same składniki na rynku produktów będących przedmiotem naruszenia. Wyłączenie tej sprzedaży miałoby skutek w postaci sztucznego zminimalizowania znaczenia gospodarczego naruszenia popełnionego przez dane przedsiębiorstwo, gdyż sama okoliczność, że wyklucza się uwzględnienie takiej sprzedaży, na którą rzeczywiście miał wpływ kartel w EOG, prowadziłaby do nałożenia w rezultacie grzywny bez realnego związku z zakresem działania tegoż kartelu na tym terytorium.

   Uwzględnienie tej sprzedaży wewnętrznej dokonanej poza EOG przez przedsiębiorstwo pionowo zintegrowane, do celów obliczenia grzywny nie wykracza poza granice właściwości miejscowej Komisji. Komisja jest bowiem uprawniona do zastosowania art. 101 TFUE do ogólnoświatowego kartelu, gdyż uczestnicy tego kartelu wprowadzili w życie ten ogólnoświatowy kartel w EOG, dokonując na tym terytorium bezpośredniej sprzedaży produktu, którego dotyczy naruszenie, na rzecz niezależnych podmiotów trzecich. W takim wypadku natomiast istotne jest by wartość sprzedaży, którą trzeba uwzględnić do obliczenia grzywny odzwierciedlała znaczenie gospodarcze naruszenia i stopień zaangażowania danego przedsiębiorstwa w tym naruszeniu.

   (por. pkt 51, 55, 56, 62, 70–74)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 59–61)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 75)