Sprawa C‑125/14

Iron & Smith kft

przeciwko

Unilever NV

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék)

„Odesłanie prejudycjalne — Znaki towarowe — Rejestracja krajowego znaku towarowego, który jest identyczny z wcześniejszym wspólnotowym znakiem towarowym lub do niego podobny — Wspólnotowy znak towarowy cieszący się renomą w Unii Europejskiej — Geograficzny zasięg renomy”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 września 2015 r.

1. Zbliżanie ustawodawstw – Znaki towarowe – Dyrektywa 2008/95 – Wspólnotowy znak towarowy cieszący się renomą w Unii – Pojęcie – Geograficzny zasięg renomy – Znaczenie kryteriów dotyczących rzeczywistego używania wspólnotowego znaku towarowego dla ustalenia istnienia renomy – Brak

   (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95, art. 4 ust. 3)

2. Zbliżanie ustawodawstw – Znaki towarowe – Dyrektywa 2008/95 – Wspólnotowy znak towarowy cieszący się renomą na istotnej części obszaru Unii, lecz nie wśród właściwego kręgu odbiorców państwa członkowskiego, którego dotyczy zgłoszenie do rejestracji późniejszego krajowego znaku towarowego – Przesłanki przyznania rozszerzonej ochrony ustanowionej w art. 4 ust. 3 dyrektywy 2008/95

   (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95, art. 4 ust. 3)

1.  Artykuł 4 ust. 3 dyrektywy 2008/95 mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że gdy istnienie renomy wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego zostało stwierdzone na istotnej części obszaru Unii Europejskiej, która to część może w danym przypadku pokrywać się z obszarem jednego tylko państwa członkowskiego, niekoniecznie będącego tym państwem, w którym dokonano zgłoszenia do rejestracji późniejszego krajowego znaku towarowego, należy uznać, że znak ten cieszy się renomą w Unii. Kryteria, które zostały ustanowione przez orzecznictwo w zakresie rzeczywistego używania wspólnotowego znaku towarowego, nie są same w sobie właściwe dla ustalenia istnienia „renomy” w rozumieniu art. 4 ust. 3 tej dyrektywy.

   (por. pkt 25; pkt 1 sentencji)

2.  W sytuacji gdy wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy zdobył już renomę na istotnej części obszaru Unii Europejskiej, lecz nie wśród właściwego kręgu odbiorców państwa członkowskiego, w którym dokonano zgłoszenia do rejestracji objętego sprzeciwem późniejszego krajowego znaku towarowego, właściciel wspólnotowego znaku towarowego może skorzystać z ustanowionej w art. 4 ust. 3 dyrektywy 2008/95 w sprawie znaków towarowych ochrony, jeżeli okaże się, że niebagatelna z handlowego punktu widzenia część tego kręgu odbiorców zna ten znak i dostrzega związek między nim a późniejszym krajowym znakiem towarowym oraz że przy uwzględnieniu wszystkich czynników mających znaczenie w okolicznościach danej sprawy istnieje albo faktyczne i trwające naruszenie wspólnotowego znaku towarowego w rozumieniu tego przepisu, albo, gdy do niego nie doszło, duże prawdopodobieństwo zaistnienia takiego naruszenia w przyszłości.

   (por. pkt 34; pkt 2 sentencji)