Sprawa C‑59/14

Firma Ernst Kollmer Fleischimport und -export

przeciwko

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg)

„Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 — Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej — Artykuł 1 ust. 2 i art. 3 ust. 1 akapit pierwszy — Zwrot refundacji wywozowej — Termin przedawnienia — Rozpoczęcie biegu (dies a quo) — Działanie lub zaniechanie podmiotu gospodarczego — Wystąpienie szkody — Naruszenie ciągłe — Naruszenie jednorazowe”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 października 2015 r.

1. Prawo Unii Europejskiej — Wykładnia — Metody — Wykładnia literalna, systemowa i celowościowa

   (rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 1 ust. 2, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy)

2. Środki własne Unii Europejskiej — Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Unii — Postępowanie w sprawie nieprawidłowości — Termin przedawnienia — Stosowanie do naruszeń odkrytych po wystąpieniu szkody — Rozpoczęcie biegu terminu — Data, którą należy wziąć pod uwagę — Data łącznego wystąpienia naruszenia prawa Unii i wynikającej zeń szkody

   (rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 1 ust. 1, 2, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy)

3. Środki własne Unii Europejskiej — Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Unii — Postępowanie w sprawie nieprawidłowości — Termin przedawnienia — Stosowanie do postępowań wszczętych przez władze krajowe przeciwko beneficjentom refundacji wywozowych po stwierdzeniu nieprawidłowości — Rozpoczęcie biegu terminu — Wystąpienie szkody w budżecie Unii — Pojęcie — Data decyzji o przyznaniu danych refundacji wywozowych

   (rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 1 ust. 2)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 22)

2.  Artykuł 1 ust. 2 i art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach gdzie naruszenie przepisu prawa Unii zostało wykryte dopiero po powstaniu szkody, termin przedawnienia rozpoczyna bieg z chwilą, w której wystąpiły zarówno działanie lub zaniechanie podmiotu gospodarczego stanowiące naruszenie prawa Unii, jak i szkoda w budżecie Unii lub w zarządzanych przez nią budżetach.

   Wniosek taki jest zgodny z celem owego rozporządzenia, który to akt zgodnie ze swoim art. 1 ust. 1 zmierza do ochrony interesów finansowych Unii. W istocie dies a quo znajduje się w chwili zdarzenia, które miało miejsce jako ostatnie, to znaczy albo w dacie wystąpienia szkody, jeżeli szkoda ta powstała po działaniu lub zaniechaniu stanowiącym naruszenie prawa Unii, albo w dacie tego działania lub zaniechania, jeżeli dana korzyść została przyznana przed owym działaniem lub zaniechaniem. Ponadto wniosku tego nie podważa argument, zgodnie z którym dies a quo stanowi dzień wykrycia nieprawidłowości, ponieważ chwila, w której organy dowiedziały się o nieprawidłowości, jest bez znaczenia dla momentu rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia. Dodatkowo organy administracji mają ogólny obowiązek staranności w badaniu prawidłowości dokonywanych przez siebie płatności, które ciążą na budżecie Unii.

   (por. pkt 25–29; pkt 1 sentencji)

3.  Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich należy interpretować w ten sposób, że szkoda powstaje w chwili wydania decyzji o przyznaniu refundacji wywozowej odnośnemu eksporterowi. To od tej chwili bowiem istnieje rzeczywiście szkoda w budżecie Unii. Nie można uznać tej szkody za istniejącą przed datą ostatecznego przyznania tej korzyści, ponieważ oznaczałoby to przyznanie, że termin przedawnienia dla żądania zwrotu tej kwoty może rozpocząć bieg już w chwili, w której nie została ona jeszcze przyznana.

   (por. pkt 32, 33; pkt 2 sentencji)