Sprawa C‑662/13

Surgicare – Unidades de Saúde SA

przeciwko

Fazenda Pública

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo)

„Odesłanie prejudycjalne — Podatek VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Odliczenie podatku naliczonego — Czynności będące praktykami stanowiącymi nadużycie — Krajowe prawo podatkowe — Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków — Zasady skuteczności i równoważności”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 lutego 2015 r.

1. Pytania prejudycjalne – Dopuszczalność – Wniosek niewskazujący w sposób precyzyjny przepisów prawa Unii wymagających wykładni – Możliwość wskazania tych przepisów przez Trybunał

   (art. 267 TFUE)

2. Pytania prejudycjalne – Dopuszczalność – Konieczność dostarczenia Trybunałowi wystarczających wyjaśnień w zakresie stanu faktycznego i prawnego – Wskazanie przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne

   (art. 267 TFUE)

3. Pytania prejudycjalne – Właściwość sądu krajowego – Ustalenie ustawodawstwa mającego zastosowanie ratione temporis

   (art. 267 TFUE)

4. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Przepisy krajowe zakazujące odliczania podatku od wartości dodanej w wypadku oszustwa lub nadużycia – Środki zapobiegania zakłóceniom konkurencji i przestępstwom skarbowym – Brak uregulowania Unii w danej dziedzinie – Stosowanie prawa krajowego – Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków – Poszanowanie zasad równoważności i skuteczności – Ocena przez sąd krajowy

   (dyrektywa Rady 2006/112, art. 273, 342)

1.  W wypadku braku precyzyjności we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, przepisów prawa Unii, o których wykładnię wniesiono do Trybunału, należy wyodrębnienie na podstawie wszystkich okoliczności przedstawionych przez sąd odsyłający, a w szczególności na podstawie uzasadnienia postanowienia odsyłającego, przepisów prawa Unii, które wymagają wykładni w kontekście przedmiotu sporu.

   (por. pkt 17)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 21, 22)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 22)

4.  Dyrektywa 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej powinna być interpretowana w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona uprzedniemu i obowiązkowemu stosowaniu krajowego postępowania administracyjnego w przypadku, w którym organ podatkowy podejrzewa istnienie praktyki stanowiącej nadużycie, pod warunkiem że tryby tego postępowania nie są mniej korzystne od trybów regulujących podobne sytuacje o charakterze wewnętrznym, oraz że nie czynią one praktycznie niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym wykonywania praw przyznanych przez porządek prawny Unii. Jest tak w wypadku uprzedniego postępowania, które po pierwsze jest korzystne dla osoby podejrzanej o dopuszczenie się nadużycia prawa, w zakresie, w jakim zmierza ono do zagwarantowania przestrzegania określonych praw podstawowych, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym i które po drugie, nie sprzeciwia się samo w sobie celowi w postaci zwalczania oszustw, unikania opodatkowania i ewentualnych nadużyć, uznanemu przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

   (por. pkt 26, 29, 32, 34; sentencja)

Sprawa C‑662/13

Surgicare – Unidades de Saúde SA

przeciwko

Fazenda Pública

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo)

„Odesłanie prejudycjalne — Podatek VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Odliczenie podatku naliczonego — Czynności będące praktykami stanowiącymi nadużycie — Krajowe prawo podatkowe — Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków — Zasady skuteczności i równoważności”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 lutego 2015 r.

1. Pytania prejudycjalne — Dopuszczalność — Wniosek niewskazujący w sposób precyzyjny przepisów prawa Unii wymagających wykładni — Możliwość wskazania tych przepisów przez Trybunał

   (art. 267 TFUE)

2. Pytania prejudycjalne — Dopuszczalność — Konieczność dostarczenia Trybunałowi wystarczających wyjaśnień w zakresie stanu faktycznego i prawnego — Wskazanie przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne

   (art. 267 TFUE)

3. Pytania prejudycjalne — Właściwość sądu krajowego — Ustalenie ustawodawstwa mającego zastosowanie ratione temporis

   (art. 267 TFUE)

4. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Odliczenie podatku naliczonego — Przepisy krajowe zakazujące odliczania podatku od wartości dodanej w wypadku oszustwa lub nadużycia — Środki zapobiegania zakłóceniom konkurencji i przestępstwom skarbowym — Brak uregulowania Unii w danej dziedzinie — Stosowanie prawa krajowego — Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków — Poszanowanie zasad równoważności i skuteczności — Ocena przez sąd krajowy

   (dyrektywa Rady 2006/112, art. 273, 342)

1.  W wypadku braku precyzyjności we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, przepisów prawa Unii, o których wykładnię wniesiono do Trybunału, należy wyodrębnienie na podstawie wszystkich okoliczności przedstawionych przez sąd odsyłający, a w szczególności na podstawie uzasadnienia postanowienia odsyłającego, przepisów prawa Unii, które wymagają wykładni w kontekście przedmiotu sporu.

   (por. pkt 17)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 21, 22)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 22)

4.  Dyrektywa 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej powinna być interpretowana w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona uprzedniemu i obowiązkowemu stosowaniu krajowego postępowania administracyjnego w przypadku, w którym organ podatkowy podejrzewa istnienie praktyki stanowiącej nadużycie, pod warunkiem że tryby tego postępowania nie są mniej korzystne od trybów regulujących podobne sytuacje o charakterze wewnętrznym, oraz że nie czynią one praktycznie niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym wykonywania praw przyznanych przez porządek prawny Unii. Jest tak w wypadku uprzedniego postępowania, które po pierwsze jest korzystne dla osoby podejrzanej o dopuszczenie się nadużycia prawa, w zakresie, w jakim zmierza ono do zagwarantowania przestrzegania określonych praw podstawowych, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym i które po drugie, nie sprzeciwia się samo w sobie celowi w postaci zwalczania oszustw, unikania opodatkowania i ewentualnych nadużyć, uznanemu przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

   (por. pkt 26, 29, 32, 34; sentencja)