Sprawa C‑647/13

Office national de l’emploi

przeciwko

Marie-Rose Melchior

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożony przez cour du travail de Bruxelles)

„Odesłanie prejudycjalne — Zabezpieczenie społeczne — Przesłanki ustalenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych w państwie członkowskim — Uwzględnienie okresów zatrudnienia w charakterze członka personelu kontraktowego w służbie instytucji Unii Europejskiej posiadającej siedzibę w tym państwie członkowskim — Uznanie dni bezrobocia z prawem do zasiłku na podstawie warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich za dni pracy — Zasada lojalnej współpracy”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 lutego 2015 r.

Swobodny przepływ osób – Pracownicy – Równość traktowania – Przywileje socjalne – Zasiłki dla bezrobotnych – Obliczanie okresów ubezpieczenia – Pracownik będący obywatelem państwa członkowskiego zatrudniony w tym państwie członkowskim przez instytucję Unii – Obowiązek lojalnej współpracy z instytucjami Unii – Nieuwzględnienie okresów pracy przepracowanych w charakterze członka personelu kontraktowego w instytucji mającej siedzibę w tym państwie członkowskim i odmowa uznania za dni pracy dni bezrobocia, za które był wypłacany zasiłek na podstawie warunków zatrudnienia innych pracowników – Niedopuszczalność

(art. 10 WE; warunki zatrudnienia innych pracowników; rozporządzenie Rady nr 259/68, zmienione rozporządzeniem nr 723/2004)

Artykuł 10 WE w związku z warunkami zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, określonymi w rozporządzeniu nr 259/68 ustanawiającym regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz wprowadzającym środki mające czasowe zastosowanie do urzędników Komisji w brzmieniu zmienionym na mocy rozporządzenia nr 723/2004 stoi na przeszkodzie istnieniu uregulowania państwa członkowskiego interpretowanego w ten sposób, że dla potrzeb ustalenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych nie są uwzględnianie okresy pracy ukończone w charakterze członka personelu kontraktowego w instytucji Unii mającej siedzibę w tym państwie członkowskim, a dni bezrobocia, za które wypłacono zasiłek dla bezrobotnych na podstawie warunków zatrudnienia innych pracowników nie są uznawane za dni pracy, podczas gdy dni bezrobocia, za które zasiłek jest wypłacany na podstawie uregulowania tego państwa członkowskiego, są za takie uznawane.

W istocie taka odmowa uwzględnienia, dla celów ustalenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych, okresów pracy ukończonych w charakterze członka personelu kontraktowego w instytucji Unii mającej siedzibę w tym państwie członkowskim również może utrudniać rekrutowanie przez te instytucje członków personelu kontraktowego. Takie uregulowanie może zatem zniechęcać pracowników zamieszkujących w tym państwie członkowskim do podejmowania w instytucji Unii zatrudnienia, którego ograniczony przepisami czas trwania sprawia, że przyszłości będą musieli znaleźć miejsce na krajowym rynku pracy lub na ten rynek powrócić, bowiem z powodu tego zatrudnienia ryzykują, że nie zgromadzą liczby dni pracy wymaganych przez to uregulowanie dla celów otrzymywania zasiłku w wypadku bezrobocia.

Tego rodzaju uregulowanie może wywoływać taki sam skutek zniechęcający w sytuacji nieuznawania za dni pracy dla celów przyznania zasiłku dla bezrobotnych w tym państwie członkowskim dni pozostawania na bezrobociu, za które wypłacono zasiłek dla bezrobotnych w ramach warunków zatrudnienia innych pracowników, skoro dni bezrobocia, za które przysługuje zasiłek na podstawie uregulowania tego państwa, są za takie uznawane.

(por. pkt 27–29; sentencja)

Sprawa C‑647/13

Office national de l’emploi

przeciwko

Marie-Rose Melchior

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożony przez cour du travail de Bruxelles)

„Odesłanie prejudycjalne — Zabezpieczenie społeczne — Przesłanki ustalenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych w państwie członkowskim — Uwzględnienie okresów zatrudnienia w charakterze członka personelu kontraktowego w służbie instytucji Unii Europejskiej posiadającej siedzibę w tym państwie członkowskim — Uznanie dni bezrobocia z prawem do zasiłku na podstawie warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich za dni pracy — Zasada lojalnej współpracy”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 4 lutego 2015 r.

Swobodny przepływ osób — Pracownicy — Równość traktowania — Przywileje socjalne — Zasiłki dla bezrobotnych — Obliczanie okresów ubezpieczenia — Pracownik będący obywatelem państwa członkowskiego zatrudniony w tym państwie członkowskim przez instytucję Unii — Obowiązek lojalnej współpracy z instytucjami Unii — Nieuwzględnienie okresów pracy przepracowanych w charakterze członka personelu kontraktowego w instytucji mającej siedzibę w tym państwie członkowskim i odmowa uznania za dni pracy dni bezrobocia, za które był wypłacany zasiłek na podstawie warunków zatrudnienia innych pracowników — Niedopuszczalność

(art. 10 WE; warunki zatrudnienia innych pracowników; rozporządzenie Rady nr 259/68, zmienione rozporządzeniem nr 723/2004)

Artykuł 10 WE w związku z warunkami zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, określonymi w rozporządzeniu nr 259/68 ustanawiającym regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz wprowadzającym środki mające czasowe zastosowanie do urzędników Komisji w brzmieniu zmienionym na mocy rozporządzenia nr 723/2004 stoi na przeszkodzie istnieniu uregulowania państwa członkowskiego interpretowanego w ten sposób, że dla potrzeb ustalenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych nie są uwzględnianie okresy pracy ukończone w charakterze członka personelu kontraktowego w instytucji Unii mającej siedzibę w tym państwie członkowskim, a dni bezrobocia, za które wypłacono zasiłek dla bezrobotnych na podstawie warunków zatrudnienia innych pracowników nie są uznawane za dni pracy, podczas gdy dni bezrobocia, za które zasiłek jest wypłacany na podstawie uregulowania tego państwa członkowskiego, są za takie uznawane.

W istocie taka odmowa uwzględnienia, dla celów ustalenia prawa do zasiłku dla bezrobotnych, okresów pracy ukończonych w charakterze członka personelu kontraktowego w instytucji Unii mającej siedzibę w tym państwie członkowskim również może utrudniać rekrutowanie przez te instytucje członków personelu kontraktowego. Takie uregulowanie może zatem zniechęcać pracowników zamieszkujących w tym państwie członkowskim do podejmowania w instytucji Unii zatrudnienia, którego ograniczony przepisami czas trwania sprawia, że przyszłości będą musieli znaleźć miejsce na krajowym rynku pracy lub na ten rynek powrócić, bowiem z powodu tego zatrudnienia ryzykują, że nie zgromadzą liczby dni pracy wymaganych przez to uregulowanie dla celów otrzymywania zasiłku w wypadku bezrobocia.

Tego rodzaju uregulowanie może wywoływać taki sam skutek zniechęcający w sytuacji nieuznawania za dni pracy dla celów przyznania zasiłku dla bezrobotnych w tym państwie członkowskim dni pozostawania na bezrobociu, za które wypłacono zasiłek dla bezrobotnych w ramach warunków zatrudnienia innych pracowników, skoro dni bezrobocia, za które przysługuje zasiłek na podstawie uregulowania tego państwa, są za takie uznawane.

(por. pkt 27–29; sentencja)