Sprawa C‑584/13

Directeur général des finances publiques

przeciwko

Mapfre asistencia compañia internacional de seguros y reaseguros SA

i

Mapfre warranty SpA

przeciwko

Directeur général des finances publiques

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja)]

„Odesłanie prejudycjalne — Podatki — Podatek obrotowy — Zakres stosowania — Zwolnienie — Pojęcie „transakcji ubezpieczeniowych” — Pojęcie „świadczenia usług” — Kwota ryczałtowa płacona w zamian za gwarancję na wypadek awarii pojazdu używanego”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 16 lipca 2015 r.

1. Pytania prejudycjalne – Dopuszczalność – Konieczność dostarczenia Trybunałowi wystarczających wyjaśnień w zakresie stanu faktycznego

   (art. 267 TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 94)

2. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia przewidziane w szóstej dyrektywie – Zwolnienia dla transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych – Pojęcie – Świadczenie usług polegające na udzieleniu gwarancji, w zamian za zapłatę kwoty ryczałtowej, na wypadek ewentualnych awarii mechanicznych niektórych części pojazdu używanego – Świadczenie przez podmiot gospodarczy niezależny od sprzedawcy tego pojazdu używanego – Włączenie – Świadczenie i sprzedaż pojazdu używanego, które należy uznać za jednolite świadczenie lub świadczenia odrębne – Ocena przez sąd krajowy

   [dyrektywa Rady 77/388, art. 13 część B lit. a), zmieniona dyrektywą 91/680]

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 31–33)

2.  Artykuł 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej dyrektywą 91/680 należy interpretować w ten sposób, że zwolnioną transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu tego przepisu stanowi świadczenie polegające na udzieleniu gwarancji na wypadek ewentualnych awarii mechanicznych niektórych części pojazdu, wykonywane – w zamian za zapłatę kwoty ryczałtowej – przez podmiot gospodarczy niezależny od sprzedawcy pojazdów używanych.

   W istocie, ponieważ niezależnie od kwestii, czy umowa zostaje zawarta między nabywcą pojazdu używanego a podmiotem gospodarczym niezależnym od sprzedawcy tego pojazdu, wspomniany sprzedawca pojazdu pełni tylko rolę pośrednika, czy też to sprzedawca zawiera umowę w swoim własnym imieniu, lecz na rachunek nabywcy, czy też wreszcie sprzedawca przenosi na nabywcę prawa wywodzone z umowy, którą zawarł z podmiotem gospodarczym niezależnym w swoim własnym imieniu i na swój własny rachunek, pojęcie transakcji ubezpieczeniowej w rozumieniu art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy jest wystarczająco pojemne, by obejmować każdą z tych sytuacji.

   Ponadto kwalifikacja świadczenia jako transakcji ubezpieczeniowej w rozumieniu art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy nie może zależeć od sposobu zarządzania przez ubezpieczyciela ryzykiem, które zobowiązuje się pokryć, oraz sposobu obliczania przez niego konkretnej kwoty składek. W tym względzie sama istota transakcji ubezpieczeniowej w rozumieniu art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy polega na tym, że ubezpieczony uwalnia się od ryzyka poniesienia w przyszłości niepewnych, ale potencjalnie poważnych strat finansowych kosztem zapłaty pewnej, ale ograniczonej kwoty tytułem składki.

   Wreszcie wykonanie takiej usługi oraz sprzedaż pojazdu używanego należy zasadniczo uznać za świadczenia odrębne i niezależne, które z punktu widzenia podatku od wartości dodanej należy rozpatrywać osobno. Do sądu odsyłającego należy stwierdzenie, czy sprzedaż pojazdu używanego i gwarancja udzielona przez podmiot gospodarczy niezależny od sprzedawcy tego pojazdu na wypadek awarii mechanicznych niektórych części tego pojazdu są powiązane w takim stopniu, że należy je uważać za stanowiące jedną transakcję, czy też przeciwnie, stanowią one transakcje niezależne.

   (por. pkt 38, 41, 42, 58; sentencja)