EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62013CJ0518

Eventech

Sprawa C‑518/13

The Queen, na wniosek:

Eventech Ltd

przeciwko

Parking Adjudicator

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)]

„Odesłanie prejudycjalne — Konkurencja — Pomoc państwa — Artykuł 107 ust. 1 WE — Zezwolenie udzielone wyłącznie taksówkom londyńskim, ale nie prywatnym pojazdom przeznaczonym do najmu z kierowcą, na korzystanie z pasów przeznaczonych dla autobusów — Pojęcie pomocy państwa — Zasoby państwowe — Korzyść gospodarcza — Selektywna korzyść — Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi”

Streszczenie – wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 stycznia 2015 r.

  1. Pomoc przyznawana przez państwa — Pojęcie — Interwencja mająca na celu zmniejszenie ciężarów przedsiębiorstwa — Włączenie

    (art. 107 ust. 1 TFUE)

  2. Pomoc przyznawana przez państwa — Pojęcie — Zezwolenie udzielone wyłącznie taksówkom londyńskim, ale nie prywatnym pojazdom przeznaczonym do najmu z kierowcą, na korzystanie z pasów przeznaczonych dla autobusów — Korzyść, która nie wydaje się mieć charakteru wiążącego się z użyciem zasobów państwowych lub z przysporzeniem tym taksówkom selektywnej korzyści gospodarczej — Ustalenie przez sąd odsyłający

    (art. 107 ust. 1 TFUE)

  3. Pomoc przyznawana przez państwa — Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi — Naruszenie konkurencji — Zezwolenie udzielone wyłącznie taksówkom londyńskim, ale nie prywatnym pojazdom przeznaczonym do najmu z kierowcą, na korzystanie z pasów przeznaczonych dla autobusów — Ustalenie przez sąd odsyłający

    (art. 107 ust. 1 TFUE)

  1.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 32, 33)

  2.  Zezwolenie taksówkom londyńskim – dla celów stworzenia bezpiecznego i efektywnego systemu transportu – na poruszanie się po znajdujących się na drodze publicznej pasach przeznaczonych dla autobusów w godzinach obowiązywania ograniczeń w ruchu na tych pasach w powiązaniu z zakazem korzystania z owych pasów przez prywatne pojazdy przeznaczone do najmu z kierowcą, chyba że następuje to w celu zabrania lub wysadzenia pasażerów, którzy wcześniej je zamówili, nie okazuje się mieć charakteru wiążącego się z użyciem zasobów państwowych lub z przysporzeniem tym taksówkom selektywnej korzyści gospodarczej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, co powinien jednak ustalić sąd odsyłający.

    W istocie do celów stwierdzenia istnienia pomocy państwa należy wykazać dostatecznie bezpośredni związek między z jednej strony korzyścią przyznaną beneficjentowi a z drugiej strony uszczupleniem budżetu państwowego bądź wystąpieniem dostatecznie konkretnego gospodarczego ryzyka powstania obciążeń dla tego budżetu.

    Okoliczność, że taksówki londyńskie mogą korzystać z tych pasów, nie narażając się na ryzyko otrzymania mandatu, nie wynika z odstąpienia przez władze publiczne z pobierania należnych mandatów, ale z zezwolenia udzielonego taksówkom na korzystanie z owych pasów. Dlatego też okoliczność, że taksówki londyńskie nie są zobowiązane do zapłaty mandatów z tytułu korzystania przez nie z pasów przeznaczonych dla autobusów, nie wiąże się z dodatkowymi obciążeniami dla władz publicznych mogącymi prowadzić do użycia zasobów państwowych.

    Ponadto w sytuacji gdy państwo, dążąc do realizacji celu przewidzianego w przepisach tego państwa, przyznaje użytkownikom infrastruktury publicznej, która nie jest przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez władze publiczne, prawo dostępu do tej infrastruktury na preferencyjnych warunkach, nie przyznaje ono koniecznie korzyści gospodarczej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

    Właściwe krajowe władze publiczne powinny dysponować zakresem uznania, zarówno jeśli chodzi o konieczność rezygnacji z potencjalnych dochodów, aby osiągnąć zamierzony cel przewidziany w przepisach prawnych, jak i o określenie stosownych kryteriów przyznania prawa, które powinny jednak zostać ustalone wcześniej w przejrzysty i niedyskryminacyjny sposób.

    W istocie art. 107 ust. 1 TFUE nakazuje ustalenie, czy w ramach danego systemu prawnego dany przepis krajowy może sprzyjać niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów w porównaniu z innymi, które w świetle celu tego systemu znajdują się w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej.

    W tym względzie określenie odpowiednio sytuacji taksówek londyńskich i sytuacji prywatnych pojazdów przeznaczonych do najmu z kierowcą, jak również ocena ewentualnej porównywalności tych sytuacji stanowią kwestie podlegające właściwości sądu odsyłającego, który jako jedyny dysponuje wszystkimi istotnymi informacjami na temat stanu faktycznego i prawnego.

    (por. pkt 34, 40, 41, 48, 49, 55, 57, 63; pkt 1 sentencji)

  3.  Nie można wykluczyć, że zezwolenie taksówkom londyńskim na poruszanie się po znajdujących się na drodze publicznej pasach przeznaczonych dla autobusów w godzinach obowiązywania ograniczeń w ruchu na tych pasach w powiązaniu z zakazem korzystania z owych pasów przez prywatne pojazdy przeznaczone do najmu z kierowcą, chyba że następuje to w celu zabrania lub wysadzenia pasażerów, którzy wcześniej je zamówili, może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, co powinien ustalić sąd odsyłający.

    W istocie nie istnieje próg lub procent, poniżej którego można uznać, że wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi nie zachodzi.

    Dlatego przesłanka, zgodnie z którą pomoc może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi, nie zależy od tego, czy świadczone usługi przewozowe mają charakter lokalny lub regionalny, czy też od znaczenia danej dziedziny działalności.

    Zatem nie można wykluczyć, że zasady korzystania z pasów przeznaczonych dla autobusów czynią mniej atrakcyjnym świadczenie usług przez prywatne pojazdy przeznaczone do najmu z kierowcą w Londynie, wskutek czego zmniejszają się szanse wejścia na ten rynek przedsiębiorstw mających siedzibę w innych państwach członkowskich.

    (por. pkt 68–71; pkt 2 sentencji)

Top