Sprawa C‑204/13

Finanzamt Saarlouis

przeciwko

Heinz Malburg

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof)

„Podatki — Podatek od wartości dodanej — Powstanie i zakres prawa do odliczenia podatku — Rozwiązanie spółki przez wspólnika — Nabycie części klienteli tej spółki — Wniesienie wkładu niepieniężnego do innej spółki — Zapłata naliczonego podatku — Możliwe odliczenie”

Streszczenie – wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 13 marca 2014 r.

Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Powstanie i zakres prawa do odliczenia podatku – Nabycie przez jednego ze wspólników części klienteli spółki w celu nieodpłatnego przekazania jej nowej spółce – Prawo do odliczenia – Brak – Zasada neutralności podatkowej – Brak możliwości zastosowania

[dyrektywa Rady 77/388, art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1, 2, art. 17 ust. 2 lit. a)]

Artykuł 4 ust. 1 i 2, a także art. 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej dyrektywą 95/7, należy interpretować w ten sposób, że wspólnik spółki prawa cywilnego prowadzącej działalność w zakresie doradztwa podatkowego, który nabywa od tej spółki część klienteli wyłącznie w tym celu, aby następnie bezpośrednio przekazać nieodpłatnie tę część na rzecz nowo utworzonej spółki prawa cywilnego zajmującej się doradztwem podatkowym, w której posiada większość udziałów, do korzystania w ramach jej działalności gospodarczej, przy czym klientela ta nie wchodzi w skład majątku nowo utworzonej spółki, nie jest uprawniony do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego w związku z nabyciem tej klienteli.

W istocie to udostępnienie klienteli nowej spółce jest nieodpłatne i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku.

Ponadto zasada neutralności podatkowej znajduje odzwierciedlenie w systemie odliczeń, którego celem jest całkowite zwolnienie przedsiębiorcy z obciążenia podatkiem od wartości dodanej należnym lub uiszczonym w ramach wszelkiej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia zatem, by wszelka działalność gospodarcza, bez względu na jej cel czy rezultaty, pod warunkiem że co do zasady podlega ona sama opodatkowaniu wspomnianym podatkiem, była opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Zasada neutralności podatkowej nie znajduje zatem zastosowania do sytuacji nieodpłatnego udostępnienia klienteli spółce, która to sytuacja nie jest transakcją objętą zakresem stosowania podatku od wartości dodanej.

(por. pkt 36, 41, 42, 47; sentencja)