Sprawy połączone C‑144/13, C‑154/13 i C‑160/13

VDP Dental Laboratory NV

przeciwko

Staatssecretaris van Financiën

i

Staatssecretaris van Financiën

przeciwko

X BV

i

Nobel Biocare Nederland BV

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Hoge Raad der Nederlanden)

„Odesłanie prejudycjalne — Podatek od wartości dodanej — Odliczenia — Zwolnienia — Dostawa protez dentystycznych”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 lutego 2015 r.

1. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Dostawa protez dentystycznych nieobjęta podatkiem ze względu na zwolnienie przewidziane w prawie krajowym z naruszeniem dyrektywy 2006/112 – Brak możliwości skorzystania z tego zwolnienia przy jednoczesnym korzystaniu z prawa do odliczenia

   (dyrektywa Rady 2006/112, art. 168)

2. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia – Zwolnienie dostawy protez dentystycznych – Zakres – Nabycia wewnątrzwspólnotowe i ostateczny przywóz – Dostawa zwolniona na terytorium państwa członkowskiego – Włączenie – Przesłanki – Dostawa przez dentystów i techników dentystycznych

   [dyrektywa Rady 2006/112, art. 132 ust. 1 lit. e), art. 140 lit. a), b), art. 143 ust. 1 lit. a), art. 370]

3. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia – Zwolnienie dostawy protez dentystycznych – Zakres – Nabycia wewnątrzwspólnotowe – Dostawa zwolniona na terytorium państwa członkowskiego – Włączenie – Państwo członkowskie pochodzenia, które utrzymało, w drodze derogacji opodatkowanie protez dentystycznych – Brak wpływu

   [dyrektywa Rady 2006/112, art. 140 lit. a), b), art. 370]

1.  Artykuł 168 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2007/75, powinien być interpretowany w ten sposób, że jeżeli zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane przez prawo krajowe jest sprzeczne z dyrektywą 2006/112, to wspomniany art. 168 nie zezwala podatnikowi na korzystanie z tego zwolnienia przy jednoczesnym korzystaniu z prawa do odliczenia.

   W istocie w obliczu takiej sytuacji podatnik powinien albo zastosować zwolnienie krajowe i zrezygnować z prawa do odliczenia, albo poddać transakcje podatkowi od wartości dodanej na podstawie prawa Unii i dokonywane przez siebie transakcje opodatkować podatkiem od wartości dodanej i przez to uzyskać możliwość odliczenia podatku naliczonego.

   (por. pkt 39, 40; pkt 1 sentencji)

2.  Artykuł 140 lit. a) i b) oraz art. 143 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2007/75, powinny być interpretowane w ten sposób, że przewidziane przez nie zwolnienie z podatku od wartości dodanej ma zastosowanie do wewnątrzwspólnotowego nabycia i ostatecznego przywozu protez dentystycznych dostarczanych przez dentystów i techników dentystycznych, jeżeli państwo członkowskie dostawy lub przywozu nie wdrożyło uregulowania przejściowego przewidzianego w art. 370 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2007/75.

   W celu ustalenia bowiem, czy nabycie wewnątrzwspólnotowe lub przywóz towarów jest zwolniony z podatku od wartości dodanej, należy zbadać, czy dostawa tych samych towarów jest w każdym wypadku zwolniona na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Tymczasem ponieważ art. 132 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/112 nakłada na państwa członkowskie obowiązek zwolnienia dostaw protez dentystycznych dokonanych przez dentystów i techników dentystycznych, dostawa na terytorium państwa członkowskiego tego towaru będzie obowiązkowo zwolniona, o ile państwo członkowskie nie wdrożyło uregulowania przejściowego przewidzianego w art. 370 dyrektywy o podatku od wartości dodanej. Zatem nabycia wewnątrzwspólnotowe i przywóz protez dentystycznych dokonywany przez dentystów lub techników dentystycznych podlegają w sposób oczywisty zwolnieniu.

   (por. pkt 49–51, 53, 58; pkt 2 sentencji)

3.  Artykuł 140 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2007/75, powinien być interpretowany w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w tym przepisie ma zastosowanie również w przypadku, w którym wewnątrzwspólnotowo nabyte protezy dentystyczne pochodzą z państwa członkowskiego, które wdrożyło derogacyjny i przejściowy system przewidziany w art. 370 tej dyrektywy.

   W istocie ponieważ harmonizacja systemu podatku od wartości dodanej jest na razie tylko częściowa, art. 370 dyrektywy upoważnia państwa członkowskie do dalszego utrzymywania określonych przepisów prawa krajowego, które, w braku takiego upoważnienia, byłyby z sprzeczne z owym systemem. W ten sposób w celu ustalenia, czy wewnątrzwspólnotowe nabycie protez dentystycznych może podlegać zwolnieniu, należy zbadać, czy dostawa tych samych towarów jest zwolniona na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Z powyższego wynika, że punktem odniesienia jest system mający zastosowanie w państwie członkowskim przeznaczenia a nie w państwie członkowskim pochodzenia.

   (por. pkt 60–64; pkt 3 sentencji)

Sprawy połączone C‑144/13, C‑154/13 i C‑160/13

VDP Dental Laboratory NV

przeciwko

Staatssecretaris van Financiën

i

Staatssecretaris van Financiën

przeciwko

X BV

i

Nobel Biocare Nederland BV

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Hoge Raad der Nederlanden)

„Odesłanie prejudycjalne — Podatek od wartości dodanej — Odliczenia — Zwolnienia — Dostawa protez dentystycznych”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 lutego 2015 r.

1. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Odliczenie podatku naliczonego — Dostawa protez dentystycznych nieobjęta podatkiem ze względu na zwolnienie przewidziane w prawie krajowym z naruszeniem dyrektywy 2006/112 — Brak możliwości skorzystania z tego zwolnienia przy jednoczesnym korzystaniu z prawa do odliczenia

   (dyrektywa Rady 2006/112, art. 168)

2. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Zwolnienia — Zwolnienie dostawy protez dentystycznych — Zakres — Nabycia wewnątrzwspólnotowe i ostateczny przywóz — Dostawa zwolniona na terytorium państwa członkowskiego — Włączenie — Przesłanki — Dostawa przez dentystów i techników dentystycznych

   [dyrektywa Rady 2006/112, art. 132 ust. 1 lit. e), art. 140 lit. a), b), art. 143 ust. 1 lit. a), art. 370]

3. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Zwolnienia — Zwolnienie dostawy protez dentystycznych — Zakres — Nabycia wewnątrzwspólnotowe — Dostawa zwolniona na terytorium państwa członkowskiego — Włączenie — Państwo członkowskie pochodzenia, które utrzymało, w drodze derogacji opodatkowanie protez dentystycznych — Brak wpływu

   [dyrektywa Rady 2006/112, art. 140 lit. a), b), art. 370]

1.  Artykuł 168 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2007/75, powinien być interpretowany w ten sposób, że jeżeli zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane przez prawo krajowe jest sprzeczne z dyrektywą 2006/112, to wspomniany art. 168 nie zezwala podatnikowi na korzystanie z tego zwolnienia przy jednoczesnym korzystaniu z prawa do odliczenia.

   W istocie w obliczu takiej sytuacji podatnik powinien albo zastosować zwolnienie krajowe i zrezygnować z prawa do odliczenia, albo poddać transakcje podatkowi od wartości dodanej na podstawie prawa Unii i dokonywane przez siebie transakcje opodatkować podatkiem od wartości dodanej i przez to uzyskać możliwość odliczenia podatku naliczonego.

   (por. pkt 39, 40; pkt 1 sentencji)

2.  Artykuł 140 lit. a) i b) oraz art. 143 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2007/75, powinny być interpretowane w ten sposób, że przewidziane przez nie zwolnienie z podatku od wartości dodanej ma zastosowanie do wewnątrzwspólnotowego nabycia i ostatecznego przywozu protez dentystycznych dostarczanych przez dentystów i techników dentystycznych, jeżeli państwo członkowskie dostawy lub przywozu nie wdrożyło uregulowania przejściowego przewidzianego w art. 370 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2007/75.

   W celu ustalenia bowiem, czy nabycie wewnątrzwspólnotowe lub przywóz towarów jest zwolniony z podatku od wartości dodanej, należy zbadać, czy dostawa tych samych towarów jest w każdym wypadku zwolniona na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Tymczasem ponieważ art. 132 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/112 nakłada na państwa członkowskie obowiązek zwolnienia dostaw protez dentystycznych dokonanych przez dentystów i techników dentystycznych, dostawa na terytorium państwa członkowskiego tego towaru będzie obowiązkowo zwolniona, o ile państwo członkowskie nie wdrożyło uregulowania przejściowego przewidzianego w art. 370 dyrektywy o podatku od wartości dodanej. Zatem nabycia wewnątrzwspólnotowe i przywóz protez dentystycznych dokonywany przez dentystów lub techników dentystycznych podlegają w sposób oczywisty zwolnieniu.

   (por. pkt 49–51, 53, 58; pkt 2 sentencji)

3.  Artykuł 140 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2007/75, powinien być interpretowany w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w tym przepisie ma zastosowanie również w przypadku, w którym wewnątrzwspólnotowo nabyte protezy dentystyczne pochodzą z państwa członkowskiego, które wdrożyło derogacyjny i przejściowy system przewidziany w art. 370 tej dyrektywy.

   W istocie ponieważ harmonizacja systemu podatku od wartości dodanej jest na razie tylko częściowa, art. 370 dyrektywy upoważnia państwa członkowskie do dalszego utrzymywania określonych przepisów prawa krajowego, które, w braku takiego upoważnienia, byłyby z sprzeczne z owym systemem. W ten sposób w celu ustalenia, czy wewnątrzwspólnotowe nabycie protez dentystycznych może podlegać zwolnieniu, należy zbadać, czy dostawa tych samych towarów jest zwolniona na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Z powyższego wynika, że punktem odniesienia jest system mający zastosowanie w państwie członkowskim przeznaczenia a nie w państwie członkowskim pochodzenia.

   (por. pkt 60–64; pkt 3 sentencji)