Sprawa C‑137/13

Herbaria Kräuterparadies GmbH

przeciwko

Freistaat Bayern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożony przez Bayerisches Verwaltungsgericht München)

„Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Wspólna polityka rolna — Produkcja ekologiczna i znakowanie produktów ekologicznych — Rozporządzenie (WE) nr 889/2008 — Artykuł 27 ust. 1 lit. f) — Stosowanie określonych produktów i określonych substancji w przetwórstwie środków spożywczych — Zakaz stosowania minerałów, witamin, aminokwasów i mikroelementów, jeżeli ich zastosowanie nie jest wymagane prawem — Dodawanie glukomianu żelaza i witamin w napoju ekologicznym — Stosowanie minerałów, witamin, aminokwasów i mikroelementów — Ilości wymagane dla zezwolenia na sprzedaż jako suplementu żywnościowego z użyciem oświadczenia żywieniowego lub zdrowotnego albo jako środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 5 listopada 2014 r.

1. Postępowanie sądowe – Procedura ustna – Otwarcie na nowo – Obowiązek otwarcia na nowo procedury ustnej, aby umożliwić stronom przedstawienie uwag w przedmiocie kwestii prawnych, które zostały podniesione w opinii rzecznika generalnego – Brak

   (art. 252 akapit drugi TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 83)

2. Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Produkcja ekologiczna produktów rolnych oraz znakowanie pochodzących z tej produkcji produktów rolnych i środków spożywczych – Rozporządzenie nr 889/2008 – Etykietowanie produktów ekologicznych – Stosowanie określonych produktów i określonych substancji w przetwórstwie środków spożywczych oznaczonych jako produkty ekologiczne – Zakaz stosowania nieekologicznych minerałów i witamin w braku wymogu prawa – Pojęcie

   [rozporządzenie nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady; rozporządzenia Komisji: nr 889/2008, art. 27 ust. 1 lit. f); nr 432/2012; dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2002/46, zmieniona rozporządzeniem nr 1137/2008; 2009/39]

3. Pytania prejudycjalne – Wystąpienie do Trybunału – Określenie pytań, które mają być przedłożone – Wyłączna właściwość sądu krajowego – Dodatkowe pytania podniesione w trakcie postępowania przez strony postępowania głównego – Obowiązek ograniczenia się przez Trybunał do pytań wynikających z postanowienia odsyłającego

   (art. 267 TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 94)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 28, 29)

2.  Artykuł 27 ust. 1 lit. f) rozporządzenia nr 889/2008 ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli należy interpretować w ten sposób, że stosowanie substancji, o której mowa w tym przepisie, jest wymagane przez prawo tylko pod warunkiem, że przepis prawa Unii lub zgodny z nim przepis prawa krajowego w sposób bezpośredni nałożył obowiązek dodania tej substancji do środka spożywczego, aby mógł on być sprzedawany. Stosowanie takiej substancji nie jest wymagane przez prawo w rozumieniu rzeczonego przepisu, jeżeli środek spożywczy jest sprzedawany jako suplement żywieniowy z oświadczeniem żywieniowym lub zdrowotnym albo jako środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, aczkolwiek oznacza to, że w celu przestrzegania przepisów dotyczących dodawania substancji do środka spożywczego, znajdujących się, odpowiednio:

   - w dyrektywie 2002/46 w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych, zmienionej przez rozporządzenie nr 1137/2008,

   - w rozporządzeniach nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności i nr 432/2012 ustanawiającego wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci, a także

   - w dyrektywie 2009/39 w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i w rozporządzeniu nr 953/2009 w sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,

   ów środek spożywczy powinien zawierać określoną ilość danej substancji.

   W istocie do podmiotów gospodarczych należy ustalenie składu ich produktów i postanowienie o oznaczeniu, pod jakim zamierzają one je sprzedawać. Jeżeli zamierzają sprzedawać te towary jako suplementy żywnościowe w rozumieniu dyrektywy 2002/46 wraz z oświadczeniami żywieniowymi lub zdrowotnymi w rozumieniu rozporządzeń nr 1924/2006 i 432/2012, lub jako środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego w rozumieniu dyrektywy 2009/39 lub rozporządzenia nr 953/2009, to powinny one spełnić obowiązki przewidziane w danej dziedzinie przez właściwe uregulowanie Unii, co może prowadzić do zakazu sprzedaży jako produktu pochodzącego z rolnictwa ekologicznego. Prawo Unii nie gwarantuje tego, że podmiot gospodarczy może sprzedawać produkty pod wszystkimi oznaczeniami, jakie uzna za korzystne dla ich promocji.

   (por. pkt 46, 51; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 50)

Sprawa C‑137/13

Herbaria Kräuterparadies GmbH

przeciwko

Freistaat Bayern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożony przez Bayerisches Verwaltungsgericht München)

„Odesłanie prejudycjalne — Rolnictwo — Wspólna polityka rolna — Produkcja ekologiczna i znakowanie produktów ekologicznych — Rozporządzenie (WE) nr 889/2008 — Artykuł 27 ust. 1 lit. f) — Stosowanie określonych produktów i określonych substancji w przetwórstwie środków spożywczych — Zakaz stosowania minerałów, witamin, aminokwasów i mikroelementów, jeżeli ich zastosowanie nie jest wymagane prawem — Dodawanie glukomianu żelaza i witamin w napoju ekologicznym — Stosowanie minerałów, witamin, aminokwasów i mikroelementów — Ilości wymagane dla zezwolenia na sprzedaż jako suplementu żywnościowego z użyciem oświadczenia żywieniowego lub zdrowotnego albo jako środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 5 listopada 2014 r.

1. Postępowanie sądowe — Procedura ustna — Otwarcie na nowo — Obowiązek otwarcia na nowo procedury ustnej, aby umożliwić stronom przedstawienie uwag w przedmiocie kwestii prawnych, które zostały podniesione w opinii rzecznika generalnego — Brak

   (art. 252 akapit drugi TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 83)

2. Rolnictwo — Wspólna polityka rolna — Produkcja ekologiczna produktów rolnych oraz znakowanie pochodzących z tej produkcji produktów rolnych i środków spożywczych — Rozporządzenie nr 889/2008 — Etykietowanie produktów ekologicznych — Stosowanie określonych produktów i określonych substancji w przetwórstwie środków spożywczych oznaczonych jako produkty ekologiczne — Zakaz stosowania nieekologicznych minerałów i witamin w braku wymogu prawa — Pojęcie

   [rozporządzenie nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady; rozporządzenia Komisji: nr 889/2008, art. 27 ust. 1 lit. f); nr 432/2012; dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2002/46, zmieniona rozporządzeniem nr 1137/2008; 2009/39]

3. Pytania prejudycjalne — Wystąpienie do Trybunału — Określenie pytań, które mają być przedłożone — Wyłączna właściwość sądu krajowego — Dodatkowe pytania podniesione w trakcie postępowania przez strony postępowania głównego — Obowiązek ograniczenia się przez Trybunał do pytań wynikających z postanowienia odsyłającego

   (art. 267 TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 94)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 28, 29)

2.  Artykuł 27 ust. 1 lit. f) rozporządzenia nr 889/2008 ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli należy interpretować w ten sposób, że stosowanie substancji, o której mowa w tym przepisie, jest wymagane przez prawo tylko pod warunkiem, że przepis prawa Unii lub zgodny z nim przepis prawa krajowego w sposób bezpośredni nałożył obowiązek dodania tej substancji do środka spożywczego, aby mógł on być sprzedawany. Stosowanie takiej substancji nie jest wymagane przez prawo w rozumieniu rzeczonego przepisu, jeżeli środek spożywczy jest sprzedawany jako suplement żywieniowy z oświadczeniem żywieniowym lub zdrowotnym albo jako środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, aczkolwiek oznacza to, że w celu przestrzegania przepisów dotyczących dodawania substancji do środka spożywczego, znajdujących się, odpowiednio:

   - w dyrektywie 2002/46 w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych, zmienionej przez rozporządzenie nr 1137/2008,

   - w rozporządzeniach nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności i nr 432/2012 ustanawiającego wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci, a także

   - w dyrektywie 2009/39 w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i w rozporządzeniu nr 953/2009 w sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,

   ów środek spożywczy powinien zawierać określoną ilość danej substancji.

   W istocie do podmiotów gospodarczych należy ustalenie składu ich produktów i postanowienie o oznaczeniu, pod jakim zamierzają one je sprzedawać. Jeżeli zamierzają sprzedawać te towary jako suplementy żywnościowe w rozumieniu dyrektywy 2002/46 wraz z oświadczeniami żywieniowymi lub zdrowotnymi w rozumieniu rozporządzeń nr 1924/2006 i 432/2012, lub jako środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego w rozumieniu dyrektywy 2009/39 lub rozporządzenia nr 953/2009, to powinny one spełnić obowiązki przewidziane w danej dziedzinie przez właściwe uregulowanie Unii, co może prowadzić do zakazu sprzedaży jako produktu pochodzącego z rolnictwa ekologicznego. Prawo Unii nie gwarantuje tego, że podmiot gospodarczy może sprzedawać produkty pod wszystkimi oznaczeniami, jakie uzna za korzystne dla ich promocji.

   (por. pkt 46, 51; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 50)