Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62013CJ0053

Streszczenie wyroku

Sprawy połączone C‑53/13 i C‑80/13

Strojírny Prostějov, a.s.

i

ACO Industries Tábor s.r.o.

przeciwko

Odvolací finanční ředitelství

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożone przez Krajský soud v Ostravě oraz Nejvyšší správní soud)

„Swoboda świadczenia usług — Agencja pracy tymczasowej — Delegowanie pracowników przez agencję mającą siedzibę w innym państwie członkowskim — Ograniczenie — Przedsiębiorstwo wykorzystujące siłę roboczą — Pobór u źródła podatku dochodowego od tych pracowników — Obowiązek — Zapłata na rzecz budżetu państwa — Obowiązek — Przypadek pracowników oddelegowanych przez agencję krajową — Brak takich obowiązków”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 czerwca 2014 r.

Swoboda świadczenia usług – Ograniczenia – Przepisy podatkowe – Podatki dochodowe – Przepisy krajowe nakładające na przedsiębiorstwo wykorzystujące siłę roboczą obowiązek poboru u źródła podatku dochodowego od pracowników oddelegowanych przez agencje pracy tymczasowej mające siedzibę w innym państwie członkowskim – Brak takiego obowiązku w wypadku pracowników oddelegowanych przez przedsiębiorstwo krajowe – Niedopuszczalność

(art. 56 TFUE)

Artykuł 56 TFUE stoi na przeszkodzie przepisom, zgodnie z którymi spółki mające siedzibę w pierwszym państwie członkowskim, wykorzystujące pracowników zatrudnionych i oddelegowanych przez agencje pracy tymczasowej mające siedzibę w drugim państwie członkowskim, lecz działające w pierwszym państwie za pośrednictwem oddziału, są zobowiązane pobrać u źródła i zapłacić w pierwszym państwie zaliczkę na podatek dochodowy należny od wspomnianych pracowników, podczas gdy taki sam obowiązek nie jest przewidziany w przypadku spółek mających siedzibę w pierwszym państwie, które korzystają z usług agencji pracy tymczasowej mających siedzibę w tym samym państwie.

W istocie zróżnicowane traktowanie ustanowione przez takie przepisy narusza prawo usługobiorców do swobodnego wyboru usług transgranicznych.

(por. pkt 40, 60; sentencja)

Top

Sprawy połączone C‑53/13 i C‑80/13

Strojírny Prostějov, a.s.

i

ACO Industries Tábor s.r.o.

przeciwko

Odvolací finanční ředitelství

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożone przez Krajský soud v Ostravě oraz Nejvyšší správní soud)

„Swoboda świadczenia usług — Agencja pracy tymczasowej — Delegowanie pracowników przez agencję mającą siedzibę w innym państwie członkowskim — Ograniczenie — Przedsiębiorstwo wykorzystujące siłę roboczą — Pobór u źródła podatku dochodowego od tych pracowników — Obowiązek — Zapłata na rzecz budżetu państwa — Obowiązek — Przypadek pracowników oddelegowanych przez agencję krajową — Brak takich obowiązków”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 czerwca 2014 r.

Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Przepisy podatkowe — Podatki dochodowe — Przepisy krajowe nakładające na przedsiębiorstwo wykorzystujące siłę roboczą obowiązek poboru u źródła podatku dochodowego od pracowników oddelegowanych przez agencje pracy tymczasowej mające siedzibę w innym państwie członkowskim — Brak takiego obowiązku w wypadku pracowników oddelegowanych przez przedsiębiorstwo krajowe — Niedopuszczalność

(art. 56 TFUE)

Artykuł 56 TFUE stoi na przeszkodzie przepisom, zgodnie z którymi spółki mające siedzibę w pierwszym państwie członkowskim, wykorzystujące pracowników zatrudnionych i oddelegowanych przez agencje pracy tymczasowej mające siedzibę w drugim państwie członkowskim, lecz działające w pierwszym państwie za pośrednictwem oddziału, są zobowiązane pobrać u źródła i zapłacić w pierwszym państwie zaliczkę na podatek dochodowy należny od wspomnianych pracowników, podczas gdy taki sam obowiązek nie jest przewidziany w przypadku spółek mających siedzibę w pierwszym państwie, które korzystają z usług agencji pracy tymczasowej mających siedzibę w tym samym państwie.

W istocie zróżnicowane traktowanie ustanowione przez takie przepisy narusza prawo usługobiorców do swobodnego wyboru usług transgranicznych.

(por. pkt 40, 60; sentencja)

Top