WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 19 czerwca 2014 r.

Sprawa F-24/12

BN

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Skarga o stwierdzenie nieważności – Urzędnik mający grupę zaszeregowania AD 14 zajmujący stanowisko kierownika wydziału – Zarzut stosowania mobbingu przez dyrektora generalnego – Implementacja mobilności zawodowej – Odmowa przyjęcia powołania na stanowisko radcy w innej dyrekcji generalnej z utratą podwyższonego wynagrodzenia przysługującego kierownikom wydziału – Decyzja o tymczasowym przeniesieniu z urzędu na inne stanowisko radcy – Interes służby – Zasada zgodności między grupą zaszeregowania a stanowiskiem – Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie – Szkoda wynikająca z zachowania niemającego charakteru decyzyjnego

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której BN wnosi do Sądu, po pierwsze, o stwierdzenie nieważności decyzji Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2012 r., w drodze której odwołano go ze stanowiska kierownika wydziału w dyrekcji generalnej ds. pracowniczych i przeniesiono go z urzędu na stanowisko radcy w dyrekcji zasobów w tej samej dyrekcji generalnej z dniem 1 stycznia 2012 r., a po drugie, naprawienie krzywdy poniesionej z tytułu stosowania mobbingu i złego administrowania przez dyrektora generalnego ds. pracowniczych, szacowanej ex æquo et bono na kwotę 50 000 EUR.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. Parlament Europejski pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony całością kosztów poniesionych przez BN.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Obowiązek staranności ciążący na administracji – Zakres – Obowiązek wzmożonej staranności w razie problemów zdrowotnych urzędnika – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 24)

2.      Urzędnicy – Przeniesienie – Przeniesienie z urzędu – Kryterium odróżniające – Wspólne warunki

(regulamin pracowniczy, art. 4, art. 7 ust. 1, art. 29)

3.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk – Przeniesienie z urzędu – Zachowanie zgodności między stanowiskiem a grupą zaszeregowania – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 7 ust. 1)

4.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Podwyższone wynagrodzenie w związku z pełnieniem funkcji kierownika wydziału, dyrektora lub dyrektora generalnego –Warunki przyznania

(regulamin pracowniczy, art. 44 ust. 2)

5.      Postępowanie sądowe – Koszty – Obciążenie – Branie pod uwagę względów słuszności – Obciążenie kosztami postępowania strony wygrywającej sprawę – Koszty poniesione w postępowaniu w przedmiocie środków tymczasowych –Włączenie

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 87 § 2, art. 88)

1.      Powinności ciążące na administracji z tytułu obowiązku staranności są znacznie większe w obliczu sytuacji, w której okazuje się, że urzędnik cierpi na problemy ze zdrowiem fizycznym lub psychicznym. W takim wypadku organ administracji powinien rozpatrywać jego wnioski w duchu szczególnej otwartości. Ponadto ogólnie na służbie medycznej instytucji, zwłaszcza gdy zostało jej zasygnalizowane – bądź przez samego zainteresowanego urzędnika, bądź przez administrację – że dana decyzja administracji mogłaby mieć szkodliwe skutki dla zdrowia jej adresata, ciąży obowiązek sprawdzenia faktycznego istnienia i rozmiarów sygnalizowanego ryzyka oraz powiadomienia organu powołującego o wynikach tego badania.

Niemniej obowiązki wspomagania i staranności ze strony instytucji wobec jej personelu nie sięgają tak dalece, by wymagać od administracji przekroczenia własnych zasad wewnętrznych.

(zob. pkt 34, 35, 44)

Odesłanie

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Esders/Komisja, F-62/10, EU:F:2011:141, pkt 80, 82 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Z systemu regulaminu pracowniczego wynika, że przeniesienie – we właściwym tego słowa znaczeniu – ma miejsce tylko w przypadku przeniesienia urzędnika na wolne stanowisko. Wynika z tego, że każde przeniesienie we właściwym znaczeniu musi spełniać wymogi formalne przewidziane w art. 4 i 29 regulaminu pracowniczego. Wymogi te nie mają natomiast zastosowania w przypadku przeniesienia urzędnika z urzędu, ze względu na to, iż w wyniku takiego przeniesienia wolne stanowisko nie powstaje.

Jednak decyzje o przeniesieniu z urzędu, podobnie jak decyzje o przeniesieniu urzędników, podlegają – odnośnie do ochrony praw i uzasadnionych interesów urzędników, których decyzje te dotyczą – normom art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego, w szczególności w takim rozumieniu, że przeniesienie z urzędu może nastąpić jedynie w interesie służby i przy zachowaniu równoważności stanowisk.

(zob. pkt 46–48)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, wyrok, Clotuche/Komisja, T-339/03, EU:T:2007:36, pkt 31

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok de Albuquerque/Komisja, F-55/06, EU:F:2007:15, pkt 55 i przytoczone tam orzecznictwo

3.      W przypadku zmiany obowiązków urzędnika przy przeniesieniu urzędnika z urzędu zasada zgodności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem, o której mowa między innymi w art. 7 regulaminu pracowniczego, wymaga porównania grupy zaszeregowania urzędnika z aktualnie pełnionymi obowiązkami, a nie jego aktualnych obowiązków z pełnionymi poprzednio. Stąd też zasada zgodności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem nie stoi na przeszkodzie temu, by decyzja wiązała się z przydzieleniem nowych obowiązków, które – choć różnią się od poprzednio wykonywanych i są postrzegane przez zainteresowanego jako zmniejszenie zakresu obowiązków – są jednak zgodne ze stanowiskiem odpowiadającym jego grupie zaszeregowania. Tym samym faktyczne zmniejszenie zakresu obowiązków urzędnika jest sprzeczne z zasadą zgodności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem tylko wtedy, gdy te nowe obowiązki pozostają globalnie wyraźnie poniżej poziomu obowiązków odpowiadających jego grupie zaszeregowania i stanowisku, zważywszy na ich charakter, wagę i zakres. Tak więc przeniesienie z urzędu ze stanowiska kierownika wydziału na stanowisko radcy, przy zachowaniu grupy zaszeregowania AD 14, następuje z poszanowaniem zgodności między grupą zaszeregowania a stanowiskiem, ponieważ, jak wynika z tabeli określającej kategorie stanowisk zamieszczonej w załączniku I pkt A regulaminu pracowniczego, grupa zaszeregowania AD 14 odpowiada wykonywanej przez administratora funkcji na przykład dyrektora, kierownika wydziału lub radcy.

(zob. pkt 57–59)

Odesłanie

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Bermejo Garde/KESE, F-41/10, EU:F:2012:135, pkt 162, 163 i przytoczone tam orzecznictwo, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T-530/12 P

4.      Na podstawie art. 44 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędnikowi, który zostaje powołany na stanowisko kierownika wydziału, dyrektora lub dyrektora generalnego tej samej grupy zaszeregowania, przysługuje prawo do przeniesienia na wyższy stopień w tej grupie zaszeregowania z dniem powołania. Przepis ten pokazuje, że podwyższone wynagrodzenie urzędnik otrzymuje z racji pełnienia funkcji kierowniczych i że jest ono związane z pełnieniem takich funkcji. Jeżeli urzędnik zaprzestaje pełnienia tych funkcji, podejmując inne, które nie wiążą się z obowiązkami kierowniczymi, traci prawo do podwyższonego wynagrodzenia.

(zob. pkt 72)

5.      Zgodnie z art. 88 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej strona, nawet jeśli wygrała sprawę, może zostać obciążona częścią, a nawet całością kosztów postępowania, jeżeli jest to uzasadnione jej postawą, również przed wniesieniem skargi.

Zważywszy, że strona pozwana dążyła do przedyskutowania sprawy z sekretarzem generalnym swojej instytucji i zwracała się bezpośrednio do jej przewodniczącego jako do organu powołującego, prosząc o przyjęcie wobec niej pilnych środków, a nie została przyjęta na rozmowę przez żadnego z nich, co mogło wywołać u niej poczucie porzucenia przez swą instytucję, wobec której dała dowody zaangażowania, należy orzec, że wygrywająca instytucja pokrywa własne koszty, w tym koszty postępowania w przedmiocie środków tymczasowych, oraz obciążyć tę instytucję kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą, wraz z kosztami postępowania w przedmiocie środków tymczasowych.

(zob. pkt 98, 100)