Sprawa C‑394/12

Shamso Abdullahi

przeciwko

Bundesasylamt

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Asylgerichtshof)

„Odesłanie prejudycjalne — Wspólny europejski system azylowy — Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 — Określanie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o azyl — Kontrola przestrzegania kryteriów odpowiedzialności za rozpatrywanie wniosku o azyl — Zakres kontroli sądowej”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 10 grudnia 2013 r.

Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka azylowa – Kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl – Rozporządzenie nr 343/2003 – Metoda wykładni – Kontrola sądowa – Zakres – Zakwestionowanie przez wnioskodawcę zgody na przyjęcie wyrażonej przez państwo członkowskie pierwszego wjazdu – Warunki – Systemowe nieprawidłowości w zakresie procedury azylowej i warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl w państwie członkowskim – Rzeczywiste niebezpieczeństwo nieludzkiego lub poniżającego traktowania

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4; rozporządzenie Rady nr 343/2003, art. 10 ust. 1, art. 19 ust. 2)

Artykuł 19 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego, należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji, gdy państwo członkowskie wyraziło zgodę na przyjęcie osoby ubiegającej się o azyl na podstawie kryterium ujętego w art. 10 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, mianowicie jako państwo członkowskie pierwszego wjazdu osoby ubiegającej się o azyl na terytorium Unii Europejskiej, osoba ta może podważać wybór tego kryterium, wyłącznie powołując się na istnienie systemowych nieprawidłowości w zakresie procedury azylowej i warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl w tym państwie członkowskim, które to nieprawidłowości stanowią poważne i udowodnione powody, aby przypuszczać, że wspomniana osoba zetknie się z rzeczywistym niebezpieczeństwem bycia poddaną nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu w rozumieniu art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Co się tyczy zakresu środka odwoławczego przewidzianego w art. 19 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003, należy interpretować to rozporządzenie nie tylko w odniesieniu do brzmienia przepisów, które je tworzą, ale również w odniesieniu do jego ogólnej systematyki, celów i kontekstu, a w szczególności jego ewolucji w związku z systemem, w który się wpisuje.

(por. pkt 51, 62; sentencja)

Sprawa C‑394/12

Shamso Abdullahi

przeciwko

Bundesasylamt

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Asylgerichtshof)

„Odesłanie prejudycjalne — Wspólny europejski system azylowy — Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 — Określanie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosku o azyl — Kontrola przestrzegania kryteriów odpowiedzialności za rozpatrywanie wniosku o azyl — Zakres kontroli sądowej”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 10 grudnia 2013 r.

Kontrole graniczne, azyl i imigracja — Polityka azylowa — Kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl — Rozporządzenie nr 343/2003 — Metoda wykładni — Kontrola sądowa — Zakres — Zakwestionowanie przez wnioskodawcę zgody na przyjęcie wyrażonej przez państwo członkowskie pierwszego wjazdu — Warunki — Systemowe nieprawidłowości w zakresie procedury azylowej i warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl w państwie członkowskim — Rzeczywiste niebezpieczeństwo nieludzkiego lub poniżającego traktowania

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4; rozporządzenie Rady nr 343/2003, art. 10 ust. 1, art. 19 ust. 2)

Artykuł 19 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego, należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji, gdy państwo członkowskie wyraziło zgodę na przyjęcie osoby ubiegającej się o azyl na podstawie kryterium ujętego w art. 10 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, mianowicie jako państwo członkowskie pierwszego wjazdu osoby ubiegającej się o azyl na terytorium Unii Europejskiej, osoba ta może podważać wybór tego kryterium, wyłącznie powołując się na istnienie systemowych nieprawidłowości w zakresie procedury azylowej i warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl w tym państwie członkowskim, które to nieprawidłowości stanowią poważne i udowodnione powody, aby przypuszczać, że wspomniana osoba zetknie się z rzeczywistym niebezpieczeństwem bycia poddaną nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu w rozumieniu art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Co się tyczy zakresu środka odwoławczego przewidzianego w art. 19 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003, należy interpretować to rozporządzenie nie tylko w odniesieniu do brzmienia przepisów, które je tworzą, ale również w odniesieniu do jego ogólnej systematyki, celów i kontekstu, a w szczególności jego ewolucji w związku z systemem, w który się wpisuje.

(por. pkt 51, 62; sentencja)