Sprawa C‑296/12

Komisja Europejska

przeciwko

Królestwu Belgii

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swoboda świadczenia usług — Swobodny przepływ kapitału — Podatek dochodowy — Składki wpłacane na program emerytalny — Ulga podatkowa mająca zastosowanie wyłącznie do wpłat do instytucji lub funduszy mających siedzibę w tym samym państwie członkowskim — Spójność systemu podatkowego — Skuteczność kontroli podatkowych”

Streszczenie – wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 23 stycznia 2014 r.

Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Przepisy podatkowe — Podatki dochodowe — Przepisy krajowe zastrzegające ulgę podatkową z tytułu składek wpłacanych na program emerytalny jedynie do wpłat na rzecz instytucji i funduszy z siedzibą w tym samym państwie członkowskim — Niedopuszczalność — Względy uzasadniające — Brak

(art. 56 TFUE)

Państwo członkowskie uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 56 TFUE, wprowadzając i utrzymując w mocy ulgę podatkową z tytułu składek wpłacanych na program emerytalny w zakresie, w jakim ulga ta ma zastosowanie jedynie do wpłat na rzecz instytucji i funduszy z siedzibą w tym samym państwie członkowskim.

W istocie takie ustawodawstwo krajowe może odwieść zarówno podatników z tego państwa członkowskiego od zawarcia umowy na prowadzenie indywidulanego lub zbiorowego konta oszczędnościowego lub zawarcia umowy ubezpieczenia oszczędnościowego z instytucjami finansowymi z siedzibą w innym państwie członkowskim, jak i rzeczone instytucje od oferowania ich usług na rynku tego pierwszego państwa członkowskiego. Ustawodawstwo to stanowi zatem ograniczenie swobody świadczenia usług.

Jednakże takie przepisy krajowe mogące utrudniać lub czynić mniej atrakcyjnym korzystanie ze swobody świadczenia usług mogą mimo to być dopuszczone, pod warunkiem że służą one osiągnięciu celu leżącego w interesie ogólnym, są właściwe do zapewnienia realizacji tego celu oraz nie wykraczają poza to, co jest konieczne do jego osiągnięcia.

Tymczasem przeszkody w swobodzie świadczenia usług spowodowanej rozpatrywanym systemem nie można uzasadnić celem walki z oszustwami podatkowymi. Ponadto fakt przystąpienia do programu emerytalnego w instytucji finansowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim nie może sam w sobie zagrażać spójności rozpatrywanego systemu. Nie ma wątpliwości, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby to państwo członkowskie wykonywało swoje władztwo podatkowe w odniesieniu do dochodów z programu emerytalnego wypłacanych przez instytucję finansową mającą siedzibę w innym państwie członkowskim na rzecz podatnika, który nadal ma swoje miejsce zamieszkania w państwie członkowskim w chwili ich wypłaty, w zamian za składki, w odniesieniu do których przyznano ulgę podatkową.

(por. pkt 30–32, 39, 50, 52; sentencja)

Sprawa C‑296/12

Komisja Europejska

przeciwko

Królestwu Belgii

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swoboda świadczenia usług — Swobodny przepływ kapitału — Podatek dochodowy — Składki wpłacane na program emerytalny — Ulga podatkowa mająca zastosowanie wyłącznie do wpłat do instytucji lub funduszy mających siedzibę w tym samym państwie członkowskim — Spójność systemu podatkowego — Skuteczność kontroli podatkowych”

Streszczenie – wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 23 stycznia 2014 r.

Swoboda świadczenia usług – Ograniczenia – Przepisy podatkowe – Podatki dochodowe – Przepisy krajowe zastrzegające ulgę podatkową z tytułu składek wpłacanych na program emerytalny jedynie do wpłat na rzecz instytucji i funduszy z siedzibą w tym samym państwie członkowskim – Niedopuszczalność – Względy uzasadniające – Brak

(art. 56 TFUE)

Państwo członkowskie uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 56 TFUE, wprowadzając i utrzymując w mocy ulgę podatkową z tytułu składek wpłacanych na program emerytalny w zakresie, w jakim ulga ta ma zastosowanie jedynie do wpłat na rzecz instytucji i funduszy z siedzibą w tym samym państwie członkowskim.

W istocie takie ustawodawstwo krajowe może odwieść zarówno podatników z tego państwa członkowskiego od zawarcia umowy na prowadzenie indywidulanego lub zbiorowego konta oszczędnościowego lub zawarcia umowy ubezpieczenia oszczędnościowego z instytucjami finansowymi z siedzibą w innym państwie członkowskim, jak i rzeczone instytucje od oferowania ich usług na rynku tego pierwszego państwa członkowskiego. Ustawodawstwo to stanowi zatem ograniczenie swobody świadczenia usług.

Jednakże takie przepisy krajowe mogące utrudniać lub czynić mniej atrakcyjnym korzystanie ze swobody świadczenia usług mogą mimo to być dopuszczone, pod warunkiem że służą one osiągnięciu celu leżącego w interesie ogólnym, są właściwe do zapewnienia realizacji tego celu oraz nie wykraczają poza to, co jest konieczne do jego osiągnięcia.

Tymczasem przeszkody w swobodzie świadczenia usług spowodowanej rozpatrywanym systemem nie można uzasadnić celem walki z oszustwami podatkowymi. Ponadto fakt przystąpienia do programu emerytalnego w instytucji finansowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim nie może sam w sobie zagrażać spójności rozpatrywanego systemu. Nie ma wątpliwości, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby to państwo członkowskie wykonywało swoje władztwo podatkowe w odniesieniu do dochodów z programu emerytalnego wypłacanych przez instytucję finansową mającą siedzibę w innym państwie członkowskim na rzecz podatnika, który nadal ma swoje miejsce zamieszkania w państwie członkowskim w chwili ich wypłaty, w zamian za składki, w odniesieniu do których przyznano ulgę podatkową.

(por. pkt 30–32, 39, 50, 52; sentencja)