Sprawa C‑281/12

Trento Sviluppo srl i Centrale Adriatica Soc. coop. arl

przeciwko

Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato)

„Odesłanie prejudycjalne — Ochrona konsumentów — Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów — Dyrektywa 2005/29/WE — Artykuł 6 ust. 1 — Pojęcie „działania wprowadzającego w błąd” — Kumulatywny charakter przesłanek wymienionych we wskazanym przepisie”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 19 grudnia 2013 r.

1. Ochrona konsumentów – Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów – Dyrektywa 2005/29 – Praktyka handlowa wprowadzająca w błąd – Pojęcie – Praktyka spełniająca w sposób kumulatywny przesłanki wymienione w art. 6 ust. 1 tej dyrektywy

   (dyrektywa 2005/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1)

2. Ochrona konsumentów – Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów – Dyrektywa 2005/29 – Decyzja dotycząca transakcji – Pojęcie – Zakres

   [dyrektywa 2005/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 lit. k)]

1.  Praktykę handlową należy uznać za „wprowadzającą w błąd” w rozumieniu art. 6 ust. 1 dyrektywy 2005/29 dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym, jeżeli praktyka ta, po pierwsze, zawiera nieprawdziwe informacje lub może wprowadzić w błąd przeciętnego konsumenta oraz, po drugie, może skłonić konsumenta do podjęcia decyzji dotyczącej transakcji, której inaczej by nie podjął.

   W istocie zważywszy, że wprowadzające w błąd praktyki handlowe, o których mowa w art. 6 dyrektywy 2005/29, stanowią szczególną kategorię nieuczciwych praktyk handlowych, o których mowa w art. 5 ust. 2 wskazanej dyrektywy, muszą one obejmować ogół elementów stanowiących o takim nieuczciwym charakterze, a w rezultacie element stanowiący, że praktyka może w istotny sposób zniekształcać zachowania gospodarcze konsumenta.

   (por. pkt 30, 38; sentencja)

2.  Artykuł 2 lit. k) dyrektywy 2005/29 dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym, należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „decyzji dotyczącej transakcji” obejmuje każdą decyzję bezpośrednio związaną z decyzją o dokonaniu bądź niedokonaniu zakupu produktu.

   W tym względzie pojęcie „decyzji dotyczącej transakcji” w rozumieniu art. 2 lit. k) dyrektywy 2005/29 jest zdefiniowane w sposób ogólny.

   W istocie w zakresie, w jakim praktyka handlowa dotyczy informacji odnoszących się do dostępności produktu po korzystnej cenie w określonym okresie, należy ustalić, czy działania przygotowawcze do ewentualnego zakupu produktu, takie jak udanie się konsumenta do sklepu lub fakt wejścia do sklepu, można uznać za stanowiące decyzje dotyczące transakcji w rozumieniu wskazanej dyrektywy.

   (por. pkt 35, 36, 38; sentencja)

Sprawa C‑281/12

Trento Sviluppo srl i Centrale Adriatica Soc. coop. arl

przeciwko

Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato)

„Odesłanie prejudycjalne — Ochrona konsumentów — Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów — Dyrektywa 2005/29/WE — Artykuł 6 ust. 1 — Pojęcie „działania wprowadzającego w błąd” — Kumulatywny charakter przesłanek wymienionych we wskazanym przepisie”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 19 grudnia 2013 r.

1. Ochrona konsumentów — Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów — Dyrektywa 2005/29 — Praktyka handlowa wprowadzająca w błąd — Pojęcie — Praktyka spełniająca w sposób kumulatywny przesłanki wymienione w art. 6 ust. 1 tej dyrektywy

   (dyrektywa 2005/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1)

2. Ochrona konsumentów — Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów — Dyrektywa 2005/29 — Decyzja dotycząca transakcji — Pojęcie — Zakres

   [dyrektywa 2005/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 lit. k)]

1.  Praktykę handlową należy uznać za „wprowadzającą w błąd” w rozumieniu art. 6 ust. 1 dyrektywy 2005/29 dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym, jeżeli praktyka ta, po pierwsze, zawiera nieprawdziwe informacje lub może wprowadzić w błąd przeciętnego konsumenta oraz, po drugie, może skłonić konsumenta do podjęcia decyzji dotyczącej transakcji, której inaczej by nie podjął.

   W istocie zważywszy, że wprowadzające w błąd praktyki handlowe, o których mowa w art. 6 dyrektywy 2005/29, stanowią szczególną kategorię nieuczciwych praktyk handlowych, o których mowa w art. 5 ust. 2 wskazanej dyrektywy, muszą one obejmować ogół elementów stanowiących o takim nieuczciwym charakterze, a w rezultacie element stanowiący, że praktyka może w istotny sposób zniekształcać zachowania gospodarcze konsumenta.

   (por. pkt 30, 38; sentencja)

2.  Artykuł 2 lit. k) dyrektywy 2005/29 dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym, należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „decyzji dotyczącej transakcji” obejmuje każdą decyzję bezpośrednio związaną z decyzją o dokonaniu bądź niedokonaniu zakupu produktu.

   W tym względzie pojęcie „decyzji dotyczącej transakcji” w rozumieniu art. 2 lit. k) dyrektywy 2005/29 jest zdefiniowane w sposób ogólny.

   W istocie w zakresie, w jakim praktyka handlowa dotyczy informacji odnoszących się do dostępności produktu po korzystnej cenie w określonym okresie, należy ustalić, czy działania przygotowawcze do ewentualnego zakupu produktu, takie jak udanie się konsumenta do sklepu lub fakt wejścia do sklepu, można uznać za stanowiące decyzje dotyczące transakcji w rozumieniu wskazanej dyrektywy.

   (por. pkt 35, 36, 38; sentencja)