Sprawa C‑262/12

Association Vent De Colère! Fédération nationale i in.

przeciwko

Ministre de l’Écologie, du Développement durable, des Transports et du Logement i Ministre de l’Économie, des Finances et de l’Industrie

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

„Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Pomoc państwa — Pojęcie interwencji państwa lub z użyciem zasobów państwowych — Energia elektryczna pochodzenia wiatrowego — Obowiązek zakupu po cenie wyższej od ceny rynkowej — Pełna rekompensata — Opłaty należne od odbiorców końcowych energii elektrycznej”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 grudnia 2013 r.

1. Pomoc przyznawana przez państwa – Pojęcie – Przyznanie korzyści, które można przypisać państwu – Brak transferu z zasobów państwa – Brak wpływu – Pierwszeństwo kryterium kontroli publicznej nad taką korzyścią

   (art. 107 ust. 1 TFUE)

2. Pomoc przyznawana przez państwa – Pojęcie – Pomoc z zasobów państwowych – Rekompensata dodatkowych kosztów nałożonych na przedsiębiorstwa ze względu na obowiązek zakupu energii elektrycznej pochodzenia wiatrowego po cenie wyższej od ceny rynkowej – Finansowanie ponoszone przez odbiorców końcowych – Składki zarządzane przez podmiot publiczny upoważniony przez państwo – Włączenie

   (art. 107 ust. 1 TFUE)

3. Pytania prejudycjalne – Wykładnia – Skutki w czasie wyroków dokonujących wykładni – Skutek wsteczny – Ograniczenie przez Trybunał – Pewność prawa – Swobodna ocena przysługująca Trybunałowi – Niespełnione przesłanki

   (art. 267 TFUE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 15–21)

2.  Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stanowi interwencję z użyciem zasobów państwowych mechanizm pełnej rekompensaty dodatkowych kosztów nałożonych na przedsiębiorstwa ze względu na obowiązek zakupu energii elektrycznej pochodzenia wiatrowego po cenie wyższej od ceny rynkowej, którego finansowanie jest ponoszone przez wszystkich odbiorców końcowych na terytorium krajowym, przy czym kwota opłaty ciążąca na każdym odbiorcy końcowym energii elektrycznej jest ustalana corocznie przez organy publiczne danego państwa, a w braku decyzji tych organów kwota opłaty jest automatycznie podwyższana co roku i przewidziana jest karę administracyjną w wypadku niezapłacenia opłaty przez odbiorcę.

   Fundusze zasilane z obowiązkowych opłat nakładanych przez ustawodawstwo państwa członkowskiego, zarządzane i dzielone zgodnie z tym ustawodawstwem, mogą być uznane za zasoby państwowe w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, nawet jeśli są zarządzane przez podmioty odrębne od władz publicznych. Jest tak w wypadku kasy depozytowej upoważnionej przez dane państwo, która centralizuje zebrane kwoty na odrębnym rachunku przed zwróceniem ich odnośnym podmiotom gospodarczym, biorąc w ten sposób udział jako pośrednik w zarządzaniu funduszami, która co więcej może inwestować opłaty w ten sposób zebrane odliczając wynagrodzenie związane z tymi inwestycjami od kwoty opłat należnych w roku następnym i która nie osiąga zysku z tej działalności, a wydatki tego podmiotu związane z zarządzaniem są zaliczane na poczet opłat uiszczonych przez odbiorców końcowych energii elektrycznej. W istocie w tych okolicznościach kwoty w ten sposób zarządzane powinny zostać uznane za pozostające pod kontrolą państwową.

   (por. pkt 23–25, 28, 30–33, 37; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 39–43)

Sprawa C‑262/12

Association Vent De Colère! Fédération nationale i in.

przeciwko

Ministre de l’Écologie, du Développement durable, des Transports et du Logement i Ministre de l’Économie, des Finances et de l’Industrie

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

„Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Pomoc państwa — Pojęcie interwencji państwa lub z użyciem zasobów państwowych — Energia elektryczna pochodzenia wiatrowego — Obowiązek zakupu po cenie wyższej od ceny rynkowej — Pełna rekompensata — Opłaty należne od odbiorców końcowych energii elektrycznej”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 19 grudnia 2013 r.

1. Pomoc przyznawana przez państwa — Pojęcie — Przyznanie korzyści, które można przypisać państwu — Brak transferu z zasobów państwa — Brak wpływu — Pierwszeństwo kryterium kontroli publicznej nad taką korzyścią

   (art. 107 ust. 1 TFUE)

2. Pomoc przyznawana przez państwa — Pojęcie — Pomoc z zasobów państwowych — Rekompensata dodatkowych kosztów nałożonych na przedsiębiorstwa ze względu na obowiązek zakupu energii elektrycznej pochodzenia wiatrowego po cenie wyższej od ceny rynkowej — Finansowanie ponoszone przez odbiorców końcowych — Składki zarządzane przez podmiot publiczny upoważniony przez państwo — Włączenie

   (art. 107 ust. 1 TFUE)

3. Pytania prejudycjalne — Wykładnia — Skutki w czasie wyroków dokonujących wykładni — Skutek wsteczny — Ograniczenie przez Trybunał — Pewność prawa — Swobodna ocena przysługująca Trybunałowi — Niespełnione przesłanki

   (art. 267 TFUE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 15–21)

2.  Artykuł 107 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stanowi interwencję z użyciem zasobów państwowych mechanizm pełnej rekompensaty dodatkowych kosztów nałożonych na przedsiębiorstwa ze względu na obowiązek zakupu energii elektrycznej pochodzenia wiatrowego po cenie wyższej od ceny rynkowej, którego finansowanie jest ponoszone przez wszystkich odbiorców końcowych na terytorium krajowym, przy czym kwota opłaty ciążąca na każdym odbiorcy końcowym energii elektrycznej jest ustalana corocznie przez organy publiczne danego państwa, a w braku decyzji tych organów kwota opłaty jest automatycznie podwyższana co roku i przewidziana jest karę administracyjną w wypadku niezapłacenia opłaty przez odbiorcę.

   Fundusze zasilane z obowiązkowych opłat nakładanych przez ustawodawstwo państwa członkowskiego, zarządzane i dzielone zgodnie z tym ustawodawstwem, mogą być uznane za zasoby państwowe w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, nawet jeśli są zarządzane przez podmioty odrębne od władz publicznych. Jest tak w wypadku kasy depozytowej upoważnionej przez dane państwo, która centralizuje zebrane kwoty na odrębnym rachunku przed zwróceniem ich odnośnym podmiotom gospodarczym, biorąc w ten sposób udział jako pośrednik w zarządzaniu funduszami, która co więcej może inwestować opłaty w ten sposób zebrane odliczając wynagrodzenie związane z tymi inwestycjami od kwoty opłat należnych w roku następnym i która nie osiąga zysku z tej działalności, a wydatki tego podmiotu związane z zarządzaniem są zaliczane na poczet opłat uiszczonych przez odbiorców końcowych energii elektrycznej. W istocie w tych okolicznościach kwoty w ten sposób zarządzane powinny zostać uznane za pozostające pod kontrolą państwową.

   (por. pkt 23–25, 28, 30–33, 37; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 39–43)