Sprawa C‑59/12

BKK Mobil Oil Körperschaft des öffentlichen Rechts

przeciwko

Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Dyrektywa 2005/29/WE — Nieuczciwe praktyki handlowe — Zakres stosowania — Wprowadzające w błąd informacje rozpowszechniane przez kasę chorych ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych — Kasa ustanowiona w formie podmiotu prawa publicznego”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 października 2013 r.

Zbliżanie ustawodawstw – Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów – Dyrektywa 2005/29 – Zakres stosowania – Pojęcie przedsiębiorcy – Kasa chorych ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych ustanowiona w formie podmiotu prawa publicznego – Włączenie

[dyrektywa 2005/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, motyw 23, art. 1, art. 2 lit. a), art. 2 lit. b), art. 6 ust. 1]

Dyrektywę 2005/29 dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającą dyrektywę 84/450, dyrektywy 97/7, 98/27 i 2002/65 oraz rozporządzenie nr 2006/2004 należy interpretować w ten sposób, że podmiot prawa publicznego odpowiedzialny za wykonywanie zadań w interesie ogólnym, takich jak zarządzanie ustawowym systemem ubezpieczeń zdrowotnych, podlega jej podmiotowemu zakresowi stosowania.

W istocie już ze sformułowania art. 2 lit. b) dyrektywy 2005/29 wynika, że prawodawca Unii ustanowił szczególnie szerokie pojęcie przedsiębiorcy, które dotyczy każdej osoby fizycznej lub prawnej, w przypadku gdy prowadzi ona działalność zarobkową, i nie wyklucza z jej zakresu stosowania ani podmiotów realizujących zadania leżące w interesie ogólnym, ani podmiotów mających status podmiotu prawa publicznego. Ponadto w świetle samego brzmienia definicji zawartych w art. 2 lit. a) i b) omawianej dyrektywy znaczenie i zakres pojęcia przedsiębiorcy, o którym mowa w tej dyrektywie, powinny być określone w odniesieniu do związanego z nim, lecz przeciwstawnego mu pojęcia konsumenta. Jak zaś wynika w szczególności z art. 1 i motywu 23 dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych, zmierza ona do zapewnienia wysokiego wspólnego poziomu ochrony konsumentów, dokonując pełnej harmonizacji regulacji dotyczących nieuczciwych praktyk handlowych, w tym nieuczciwej reklamy przedsiębiorców w stosunku do konsumentów. W istocie zasadnicze znaczenie dla celów wykładni owej dyrektywy ma pojęcie konsumenta, a jej przepisy są zasadniczo skonstruowane z punktu widzenia konsumenta jako adresata i ofiary nieuczciwych praktyk handlowych.

W tym względzie, w wypadku gdy członkowie kasy chorych ustanowionej w formie podmiotu prawa publicznego narażeni są na doprowadzenie ich do mylnego mniemania wprowadzającymi w błąd informacjami rozpowszechnianymi przez ten podmiot, co uniemożliwia im dokonanie świadomego wyboru i powoduje tym samym podjęcie przez nich decyzji, której nie podjęliby w braku takich informacji, tak jak stanowi art. 6 ust. 1 dyrektywy 2005/29, publiczny lub prywatny charakter danego podmiotu, podobnie jak szczególne zadania, które podmiot ten realizuje, nie mają znaczenia dla sprawy.

(por. pkt 32–34, 36, 37, 41; sentencja)

Sprawa C‑59/12

BKK Mobil Oil Körperschaft des öffentlichen Rechts

przeciwko

Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs eV

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Dyrektywa 2005/29/WE — Nieuczciwe praktyki handlowe — Zakres stosowania — Wprowadzające w błąd informacje rozpowszechniane przez kasę chorych ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych — Kasa ustanowiona w formie podmiotu prawa publicznego”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 października 2013 r.

Zbliżanie ustawodawstw — Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów — Dyrektywa 2005/29 — Zakres stosowania — Pojęcie przedsiębiorcy — Kasa chorych ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych ustanowiona w formie podmiotu prawa publicznego — Włączenie

[dyrektywa 2005/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, motyw 23, art. 1, art. 2 lit. a), art. 2 lit. b), art. 6 ust. 1]

Dyrektywę 2005/29 dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającą dyrektywę 84/450, dyrektywy 97/7, 98/27 i 2002/65 oraz rozporządzenie nr 2006/2004 należy interpretować w ten sposób, że podmiot prawa publicznego odpowiedzialny za wykonywanie zadań w interesie ogólnym, takich jak zarządzanie ustawowym systemem ubezpieczeń zdrowotnych, podlega jej podmiotowemu zakresowi stosowania.

W istocie już ze sformułowania art. 2 lit. b) dyrektywy 2005/29 wynika, że prawodawca Unii ustanowił szczególnie szerokie pojęcie przedsiębiorcy, które dotyczy każdej osoby fizycznej lub prawnej, w przypadku gdy prowadzi ona działalność zarobkową, i nie wyklucza z jej zakresu stosowania ani podmiotów realizujących zadania leżące w interesie ogólnym, ani podmiotów mających status podmiotu prawa publicznego. Ponadto w świetle samego brzmienia definicji zawartych w art. 2 lit. a) i b) omawianej dyrektywy znaczenie i zakres pojęcia przedsiębiorcy, o którym mowa w tej dyrektywie, powinny być określone w odniesieniu do związanego z nim, lecz przeciwstawnego mu pojęcia konsumenta. Jak zaś wynika w szczególności z art. 1 i motywu 23 dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych, zmierza ona do zapewnienia wysokiego wspólnego poziomu ochrony konsumentów, dokonując pełnej harmonizacji regulacji dotyczących nieuczciwych praktyk handlowych, w tym nieuczciwej reklamy przedsiębiorców w stosunku do konsumentów. W istocie zasadnicze znaczenie dla celów wykładni owej dyrektywy ma pojęcie konsumenta, a jej przepisy są zasadniczo skonstruowane z punktu widzenia konsumenta jako adresata i ofiary nieuczciwych praktyk handlowych.

W tym względzie, w wypadku gdy członkowie kasy chorych ustanowionej w formie podmiotu prawa publicznego narażeni są na doprowadzenie ich do mylnego mniemania wprowadzającymi w błąd informacjami rozpowszechnianymi przez ten podmiot, co uniemożliwia im dokonanie świadomego wyboru i powoduje tym samym podjęcie przez nich decyzji, której nie podjęliby w braku takich informacji, tak jak stanowi art. 6 ust. 1 dyrektywy 2005/29, publiczny lub prywatny charakter danego podmiotu, podobnie jak szczególne zadania, które podmiot ten realizuje, nie mają znaczenia dla sprawy.

(por. pkt 32–34, 36, 37, 41; sentencja)