Sprawa C-12/12

Colloseum Holding AG

przeciwko

Levi Strauss & Co.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Znaki towarowe — Rozporządzenie (WE) nr 40/94 — Artykuł 15 ust. 1 — Pojęcie rzeczywistego używania — Znak towarowy używany wyłącznie jako element złożonego znaku towarowego lub w połączeniu z innym znakiem towarowym”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 18 kwietnia 2013 r.

1. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Wyjątek – Uzyskanie charakteru odróżniającego w następstwie używania – Używanie znaku towarowego jako części innego zarejestrowanego znaku towarowego lub w połączeniu z nim

   (rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 3)

2. Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Rzeczywiste używanie – Pojęcie – Znak towarowy używany wyłącznie jako element złożonego znaku towarowego lub w połączeniu z innym znakiem towarowym

   (rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 15 ust. 1)

1.  Uzyskanie charakteru odróżniającego znaku towarowego może być wynikiem zarówno używania jako części zarejestrowanego znaku towarowego jednego z jego elementów, jak i używania innego znaku towarowego w połączeniu z zarejestrowanym znakiem towarowym. W obu tych przypadkach wystarczy, by w następstwie tego używania zainteresowany krąg odbiorców faktycznie rozpoznawał towar lub usługę oznaczone wyłącznie znakiem towarowym, o którego rejestrację wniesiono, jako pochodzące z określonego przedsiębiorstwa.

   (por. pkt 27)

2.  Wymóg rzeczywistego używania znaku towarowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego może zostać spełniony, w przypadku gdy zarejestrowany znak towarowy, który uzyskał swój charakter odróżniający w następstwie używania innego złożonego znaku towarowego, którego element stanowi, jest używany wyłącznie za pośrednictwem tego innego złożonego znaku towarowego lub w przypadku gdy jest on używany wyłącznie w połączeniu z innym znakiem, a połączenie tych dwóch znaków jest ponadto także zarejestrowane jako znak towarowy.. Jednakże aby dane używanie mieściło się w pojęciu rzeczywistego używania w rozumieniu wspomnianego art. 15 ust. 1, zarejestrowany znak towarowy, który jest używany wyłącznie jako część innego złożonego znaku towarowego lub w połączeniu z innym znakiem towarowym, dalej musi być postrzegany jako wskazanie pochodzenia danego towaru.

   (por. pkt 35, 36; sentencja)

Sprawa C-12/12

Colloseum Holding AG

przeciwko

Levi Strauss & Co.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Znaki towarowe — Rozporządzenie (WE) nr 40/94 — Artykuł 15 ust. 1 — Pojęcie rzeczywistego używania — Znak towarowy używany wyłącznie jako element złożonego znaku towarowego lub w połączeniu z innym znakiem towarowym”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 18 kwietnia 2013 r.

1. Wspólnotowy znak towarowy — Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego — Wyjątek — Uzyskanie charakteru odróżniającego w następstwie używania — Używanie znaku towarowego jako części innego zarejestrowanego znaku towarowego lub w połączeniu z nim

   (rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 3)

2. Wspólnotowy znak towarowy — Uwagi osób trzecich i sprzeciw — Rozpatrywanie sprzeciwu — Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego — Rzeczywiste używanie — Pojęcie — Znak towarowy używany wyłącznie jako element złożonego znaku towarowego lub w połączeniu z innym znakiem towarowym

   (rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 15 ust. 1)

1.  Uzyskanie charakteru odróżniającego znaku towarowego może być wynikiem zarówno używania jako części zarejestrowanego znaku towarowego jednego z jego elementów, jak i używania innego znaku towarowego w połączeniu z zarejestrowanym znakiem towarowym. W obu tych przypadkach wystarczy, by w następstwie tego używania zainteresowany krąg odbiorców faktycznie rozpoznawał towar lub usługę oznaczone wyłącznie znakiem towarowym, o którego rejestrację wniesiono, jako pochodzące z określonego przedsiębiorstwa.

   (por. pkt 27)

2.  Wymóg rzeczywistego używania znaku towarowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego może zostać spełniony, w przypadku gdy zarejestrowany znak towarowy, który uzyskał swój charakter odróżniający w następstwie używania innego złożonego znaku towarowego, którego element stanowi, jest używany wyłącznie za pośrednictwem tego innego złożonego znaku towarowego lub w przypadku gdy jest on używany wyłącznie w połączeniu z innym znakiem, a połączenie tych dwóch znaków jest ponadto także zarejestrowane jako znak towarowy.. Jednakże aby dane używanie mieściło się w pojęciu rzeczywistego używania w rozumieniu wspomnianego art. 15 ust. 1, zarejestrowany znak towarowy, który jest używany wyłącznie jako część innego złożonego znaku towarowego lub w połączeniu z innym znakiem towarowym, dalej musi być postrzegany jako wskazanie pochodzenia danego towaru.

   (por. pkt 35, 36; sentencja)