Sprawa T‑447/11

Lian Catinis

przeciwko

Komisji Europejskiej

„Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Dokumenty dotyczące prowadzonego przez OLAF dochodzenia w sprawie wykonania projektu modernizacji infrastruktury w Syrii — Odmowa dostępu — Wyjątek dotyczący ochrony celów kontroli, dochodzenia i audytu”

Streszczenie – Wyrok Sądu (ósma izba) z dnia 21 maja 2014 r.

1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty podlegające zaskarżeniu – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Milczenie lub brak działania instytucji – Zrównanie z dorozumianą decyzją odmowną – Wyłączenie – Granice

   (art. 263 TFUE)

2. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Dochowanie rozsądnego terminu – Postępowanie administracyjne – Kryteria oceny

   (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 1)

3. Instytucje Unii Europejskiej – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001 – Wyjątki od prawa dostępu do dokumentów – Odmowa dostępu – Obowiązek przeprowadzenia przez instytucję konkretnej analizy każdego dokumentu – Możliwość oparcia się na ogólnych domniemaniach dotyczących pewnych kategorii dokumentów – Granice

   (rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 2)

4. Instytucje Unii Europejskiej – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001 – Wyjątki od prawa dostępu do dokumentów – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

   (rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4)

5. Instytucje Unii Europejskiej – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001 – Wyjątki od prawa dostępu do dokumentów – Nadrzędny interes publiczny uzasadniający ujawnienie dokumentów – Pojęcie – Indywidualny interes zainteresowanego w podjęciu własnej obrony – Wyłączenie

   (rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 2, 3)

6. Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) – Rozporządzenie nr 1073/1999 dotyczące dochodzeń prowadzonych przez OLAF – Prawo do obrony – Zakres – Prawo dostępu do akt dochodzenia – Brak z wyjątkiem publikacji raportu końcowego

   (rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady: nr 1073/1999; nr 1049/2001)

1.  W braku wyraźnych przepisów określających termin, z którego upływem uważa się, że instytucja wezwana do zajęcia stanowiska podjęła dorozumianą decyzję oraz określających treść takiej decyzji, samego milczenia instytucji nie można utożsamiać z decyzją, gdyż podałoby to w wątpliwość system środków zaskarżenia ustanowiony w traktacie. Zatem w niektórych specyficznych okolicznościach milczenie lub bezczynność instytucji mogą być wyjątkowo uznane za tożsame z dorozumianą decyzją o odmowie.

   (por. pkt 28, 29)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 34)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 42, 43)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 48, 53)

5.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 61)

6.  Niezależnie od praw istniejących na mocy rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) nie jest zobowiązany do udzielania osobie, której ma dotyczyć dochodzenie w toku, dostępu do dokumentów zawartych w aktach takiego dochodzenia.

   W tym względzie, dostęp do dokumentów zawartych w aktach OLAF‑u dotyczących prowadzonego przez OLAF dochodzenia, pomijając prawo do otrzymania przez daną osobę sprawozdania z jej spotkania z OLAF‑em, jest udzielany w rzeczywistości w toku postępowania, które następuje po zakończeniu dochodzenia OLAF‑u. Ostateczne zalecenie OLAF‑u jest bowiem przedkładane właściwym organom Unii i organom krajowym. Jeśli organy te mają zamiar nałożyć sankcję na osobę, której dotyczy dochodzenie, będą musiały umożliwić jej skorzystanie przez nią z prawa do obrony zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami postępowania administracyjnego lub karnego. W konsekwencji skarżący będzie więc w stanie skorzystać za pośrednictwem tych organów z dostępnych środków zaskarżenia, z zastrzeżeniem mających zastosowanie przepisów postępowania.

   (por. pkt 63, 64)