Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62011FO0114

    Streszczenie postanowienia

    Staff case summary

    Staff case summary

    Streszczenie

    1. Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek edukacyjny – Warunki stosowania normy o zapobieganiu kumulacji świadczeń z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w przypadku wypłacania z innego źródła dodatków podobnego rodzaju – Zastosowanie do luksemburskiego świadczenia finansowego dla studentów – Dopuszczalność

    [regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 1 lit. c), ust. 2]

    2. Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Świadczenia krajowe – Zasada zapobiegania kumulacji

    (regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 2; załącznik VII, art. 1–3)

    1. Jedynie świadczenia, które są porównywalne i które realizują ten sam cel, są świadczeniami „podobnego rodzaju” w rozumieniu przepisu zapobiegającego kumulacji z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w zakresie dodatków rodzinnych. Decydującym kryterium dla kwalifikacji dodatku podobnego rodzaju jest cel realizowany przez rozpatrywane dodatki.

    W tym względzie dodatek edukacyjny, o którym mowa w art. 67 ust. 1 lit. c) regulaminu pracowniczego, i luksemburskie świadczenie finansowe przyznawane w formie stypendiów i pożyczek w celu wspomożenia finansowego studentów, by umożliwić im pokrycie kosztów nauki i utrzymania w trakcie studiów, mają podobny cel, ponieważ mają przyczynić się do pokrycia kosztów nauki dziecka pozostającego na utrzymaniu urzędnika.

    Wniosku tego nie podważa fakt, że beneficjentami tych świadczeń nie są te same osoby. To, że dodatek przysługujący na podstawie regulaminu przyznaje się urzędnikowi, a krajowe świadczenie pobierane jest przez dziecko lub jemu formalnie udzielane, nie jest bowiem decydujące przy ocenie, czy świadczenia te są podobnego rodzaju w rozumieniu art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Nie jest też decydująca okoliczność, że dodatek krajowy jest przyznawany z uwagi na zamieszkiwanie na terytorium krajowym, a tym samym nie wiąże się ze stosunkiem pracy, w przeciwieństwie do przewidzianego w regulaminie pracowniczym dodatku edukacyjnego.

    (zob. pkt 38–40)

    Odesłanie:

    Trybunał: sprawa 106/76 Gelders-Deboeck przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 16; sprawa 14/77 Emer-van den Branden przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 15; sprawa C‑135/06 P Weiβenfels przeciwko Parlamentowi, 18 grudnia 2007 r., pkt 89

    Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑117/89 Sens przeciwko Komisji, 10 maja 1990 r., pkt 14; sprawa T‑147/95 Pavan przeciwko Parlamentowi, 11 czerwca 1996 r., pkt 41

    Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑62/06 Guarneri przeciwko Komisji, 13 lutego 2007 r., pkt 39, 40, 42; sprawa F‑83/10 Giannakouris przeciwko Komisji, 5 czerwca 2012 r., pkt 37; sprawa F‑84/10 Chatzidoukakis przeciwko Komisji, 5 czerwca 2012 r., pkt 37

    2. Zgodnie z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędnicy uprawnieni do dodatków rodzinnych mają obowiązek zgłoszenia dodatków podobnego rodzaju wypłacanych z innych źródeł. Wykładni tego przepisu należy bowiem dokonywać w ten sposób, że to do instytucji należy ustalenie, czy zgłoszone przez urzędników lub pracowników na podstawie przewidzianego w nim obowiązku dodatki są podobnego rodzaju co dodatki rodzinne pobierane na podstawie art. 1, 2, 3 załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

    (zob. pkt 55, 56)

    Odesłanie:

    Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑141/95 Schelbeck przeciwko Parlamentowi, 6 marca 1996 r., pkt 38, 39

    Top

    POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

    UNII EUROPEJSKIEJ (w składzie jednego sędziego)

    z dnia 18 czerwca 2013 r.

    João Manuel Rodrigues Regalo Corrêa

    przeciwko

    Parlamentowi Europejskiemu

    „Służba publiczna — Wynagrodzenie — Dodatki rodzinne — Dodatek edukacyjny — Warunki przyznania — Potrącenie dodatku podobnego rodzaju pochodzącego z innego źródła — Skarga oczywiście bezzasadna”

    Przedmiot:

    Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której J.M. Rodrigues Regalo Corrêa żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego o odliczeniu od przyznawanych urzędnikom i przewidzianych w regulaminie pracowniczym dodatków edukacyjnych kwoty pomocy finansowej wypłacanej jego synowi przez Centre de Documentation i d’Information sur l’Enseignement Supérieur du Grand-Duché du Luxembourg (centrum dokumentacji i szkolnictwa wyższego Wielkiego Księstwa Luksemburg, CEDIES), a po drugie, stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu o przystąpieniu do odzyskania nienależnie wypłaconych kwot.

    Orzeczenie:

    Skarga, jaką wniósł J.M. Rodrigues Regalo Corrêa, zostaje odrzucona jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej. J.M. Rodrigues Regalo Corrêa pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski.

    Streszczenie

    1. Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek edukacyjny – Warunki stosowania normy o zapobieganiu kumulacji świadczeń z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w przypadku wypłacania z innego źródła dodatków podobnego rodzaju – Zastosowanie do luksemburskiego świadczenia finansowego dla studentów – Dopuszczalność

      [regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 1 lit. c), ust. 2]

    2. Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Świadczenia krajowe – Zasada zapobiegania kumulacji

      (regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 2; załącznik VII, art. 1–3)

    1.  Jedynie świadczenia, które są porównywalne i które realizują ten sam cel, są świadczeniami „podobnego rodzaju” w rozumieniu przepisu zapobiegającego kumulacji z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w zakresie dodatków rodzinnych. Decydującym kryterium dla kwalifikacji dodatku podobnego rodzaju jest cel realizowany przez rozpatrywane dodatki.

      W tym względzie dodatek edukacyjny, o którym mowa w art. 67 ust. 1 lit. c) regulaminu pracowniczego, i luksemburskie świadczenie finansowe przyznawane w formie stypendiów i pożyczek w celu wspomożenia finansowego studentów, by umożliwić im pokrycie kosztów nauki i utrzymania w trakcie studiów, mają podobny cel, ponieważ mają przyczynić się do pokrycia kosztów nauki dziecka pozostającego na utrzymaniu urzędnika.

      Wniosku tego nie podważa fakt, że beneficjentami tych świadczeń nie są te same osoby. To, że dodatek przysługujący na podstawie regulaminu przyznaje się urzędnikowi, a krajowe świadczenie pobierane jest przez dziecko lub jemu formalnie udzielane, nie jest bowiem decydujące przy ocenie, czy świadczenia te są podobnego rodzaju w rozumieniu art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Nie jest też decydująca okoliczność, że dodatek krajowy jest przyznawany z uwagi na zamieszkiwanie na terytorium krajowym, a tym samym nie wiąże się ze stosunkiem pracy, w przeciwieństwie do przewidzianego w regulaminie pracowniczym dodatku edukacyjnego.

      (zob. pkt 38–40)

      Odesłanie:

      Trybunał: sprawa 106/76 Gelders-Deboeck przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 16; sprawa 14/77 Emer-van den Branden przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 15; sprawa C‑135/06 P Weiβenfels przeciwko Parlamentowi, 18 grudnia 2007 r., pkt 89

      Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑117/89 Sens przeciwko Komisji, 10 maja 1990 r., pkt 14; sprawa T‑147/95 Pavan przeciwko Parlamentowi, 11 czerwca 1996 r., pkt 41

      Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑62/06 Guarneri przeciwko Komisji, 13 lutego 2007 r., pkt 39, 40, 42; sprawa F‑83/10 Giannakouris przeciwko Komisji, 5 czerwca 2012 r., pkt 37; sprawa F‑84/10 Chatzidoukakis przeciwko Komisji, 5 czerwca 2012 r., pkt 37

    2.  Zgodnie z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędnicy uprawnieni do dodatków rodzinnych mają obowiązek zgłoszenia dodatków podobnego rodzaju wypłacanych z innych źródeł. Wykładni tego przepisu należy bowiem dokonywać w ten sposób, że to do instytucji należy ustalenie, czy zgłoszone przez urzędników lub pracowników na podstawie przewidzianego w nim obowiązku dodatki są podobnego rodzaju co dodatki rodzinne pobierane na podstawie art. 1, 2, 3 załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

      (zob. pkt 55, 56)

      Odesłanie:

      Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑141/95 Schelbeck przeciwko Parlamentowi, 6 marca 1996 r., pkt 38, 39

    Top