WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 23 października 2012 r.

Sprawa F‑57/11

Gustav Eklund

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Zatrudnienie – Konkurs otwarty – Umieszczenie na liście rezerwy kadrowej – Oferta zatrudnienia złożona osobie, której nazwisko figuruje na liście rezerwy kadrowej – Warunki dopuszczenia – Doświadczenie zawodowe nabyte po uzyskaniu dyplomu – Kompetencje przysługujące odpowiednio komisji konkursowej i organowi powołującemu – Przyjęcie oferty zatrudnienia – Wycofanie oferty zatrudnienia

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której G. Eklund żąda w istocie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 5 sierpnia 2010 r. w sprawie nieuznania skutków przyjęcia przez skarżącego stanowiska urzędnika zatrudnionego w charakterze asystenta technicznego, zaoferowanego przez Komisję w drodze decyzji zawartej w piśmie z dnia 30 lipca 2010 r., przekazanego mu e-mailem, i w sprawie wycofania tej oferty.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Wycofanie oferty zatrudnienia – Wyłączenie – Decyzja o nieuznaniu skutków przyjęcia oferty zatrudnienia przez kandydata – Włączenie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Niezależność – Granice – Wydanie decyzji niezgodnych z prawem – Obowiązki organu powołującego – Kontrola sądowa

3.      Urzędnicy – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Warunki dopuszczenia – Doświadczenie zawodowe – Pojęcie – Okresy nauki – Wyłączenie

(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 5)

1.      Przedstawienie kandydatowi oferty zatrudnienia w celu powołania go na urzędnika stanowi zadeklarowanie zamiaru, któremu w odpowiednim przypadku towarzyszy żądanie dostarczenia informacji, i nie powoduje powstania uprawnienia. Powołanie na urzędnika może bowiem nastąpić wyłącznie w określony w regulaminie pracowniczym sposób i na określonych w nim warunkach. Tymczasem, jako że zadeklarowanie zamiaru stanowi akt przygotowawczy, którego nie można zakwestionować w ramach skargi o stwierdzenie nieważności, jego cofnięcia nie można zaskarżyć w drodze skargi o stwierdzenie nieważności, ponieważ akt niestwarzający uprawnień może zostać wycofany w każdej chwili.

Natomiast decyzja o nieuznaniu skutków przyjęcia przez kandydata oferty zatrudnienia i wycofaniu tej oferty powoduje zakończenie postępowania mogącego prowadzić do powołania urzędnika i ze swej natury stanowi akt niekorzystny. Tym samym żądanie stwierdzenia nieważności tego rodzaju decyzji jest dopuszczalne.

(zob. pkt 30, 31, 66, 97)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑41/05 Jacobs przeciwko Komisji, 30 września 2010 r., pkt 44; sprawa F‑20/06 De Luca przeciwko Komisji, 30 września 2010 r., pkt 37; sprawa F‑25/07 Bleser przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 14 grudnia 2010 r., pkt 54; sprawa F‑113/07 Šimonis przeciwko Komisji, 14 kwietnia 2011 r., pkt 44, 45

Sąd Unii Europejskiej: sprawy połączone T‑267/08 i T‑279/08 Région Nord-Pas-de-Calais przeciwko Komisji, 12 maja 2011 r., pkt 190; sprawa T‑563/10 P De Luca przeciwko Komisji, 14 grudnia 2011 r.

2.      Zważywszy na niezależność komisji konkursowych organ powołujący nie jest uprawniony do uchylenia lub zmiany podjętej przez komisję konkursową decyzji. Jednakże przy wykonywaniu swoich własnych uprawnień organ powołujący jest zobowiązany podejmować decyzje nieobarczone niezgodnością z prawem. Nie mogą go zatem wiązać decyzje komisji konkursowej, których niezgodność z prawem mogłaby w konsekwencji obarczyć wadą jego własne decyzje. Dlatego też organ powołujący ma obowiązek sprawdzenia, przed powołaniem danej osoby na urzędnika, czy spełnia ona stawiane w tym celu wymogi. Jeśli komisja konkursowa niesłusznie dopuszcza kandydata do konkursu, a następnie umieszcza go na liście rezerwy kadrowej, organ powołujący powinien odmówić powołania tego kandydata w drodze decyzji z uzasadnieniem umożliwiającej Sądowi ocenę jej zasadności.

Należy jednak mieć na uwadze, że z zastrzeżeniem postanowień ogłoszenia o konkursie komisji konkursowej przysługuje szeroki zakres uznania przy ustalaniu, czy wcześniejsze doświadczenie zawodowe kandydatów pozwala im spełnić warunki dopuszczenia do konkursu, zarówno jeśli chodzi o jego charakter i długość, jak i mniej lub bardziej ścisły związek tego doświadczenia z wymogami stanowiska do obsadzenia. Tym samym w ramach kontroli sprawowanej przez organ powołujący nad prawidłowością decyzji komisji konkursowej, powinien on ograniczyć się do sprawdzenia, czy korzystanie z uznania przez komisję nie było obarczone oczywistym błędem.

W tym względzie błąd w ocenie można uznać za oczywisty, jedynie gdy może zostać z łatwością wykryty w świetle kryteriów, od których zamiar prawodawcy uzależnił korzystanie przez administrację z przysługującego jej szerokiego zakresu uznania. W związku z tym, aby wykazać, że popełniono oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego, mogący uzasadniać stwierdzenie nieważności decyzji, należy wykazać, że dokonana przez administrację w spornej decyzji ocena nie jest wiarygodna. Innymi słowy, nie zachodzi oczywisty błąd, jeżeli podważaną ocenę administracji można uznać za prawdziwą lub wiarygodną.

Należy uznać, że powyższe zasady znajdują również zastosowanie do kontroli sprawowanej przez sąd Unii nad decyzjami komisji konkursowych i organu powołującego, gdy przed powołaniem danej osoby na urzędnika bada on, czy spełnia ona stawiane w tym celu wymogi.

(zob. pkt 49–52)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 142/85 Schwiering przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 23 października 1986 r., pkt 19, 20; sprawa C‑345/90 P Parlament przeciwko Hanning, 20 lutego 1992 r., pkt 22

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑145/06 Pascual-García przeciwko Komisji, 22 maja 2008 r., pkt 55 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa F‑80/10 AJ przeciwko Komisji, 29 września 2011 r., pkt 34

3.      W konkursie otwartym organizowanym w celu stworzenia rezerwy kadrowej dla naboru, o ile ogłoszenie o konkursie nie stanowi inaczej, okresy nauki nie stanowią okresów, które mogą być uwzględnione jako doświadczenie zawodowe nabyte po uzyskaniu dyplomu, bez względu na poziom kształcenia, ponieważ nauka prowadzi do zdobycia wiedzy, a nie kompetencji zawodowych. Wprawdzie można uwzględnić okresy, w trakcie których kandydat równolegle studiował i pracował, lecz w tej sytuacji to praca liczy się do doświadczenia zawodowego, a studia odbywane jednocześnie, ubocznie i dodatkowo, nie stoją na przeszkodzie uwzględnieniu tych okresów.

(zob. pkt 54)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑101/96 Wolf przeciwko Komisji, 6 listopada 1997 r., pkt 71

Sąd do spraw Służby Publicznej: ww. sprawa Pascual-García przeciwko Komisji, pkt 66