Sprawa C-463/11

L

przeciwko

M

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof Baden-Württemberg)

„Dyrektywa 2001/42/WE — Ocena wpływu niektórych planów i programów na środowisko — Artykuł 3 ust. 4 i 5 — Określenie rodzajów planów mogących mieć znaczący wpływ na środowisko — Plany zagospodarowania „rozwoju wewnętrznego” wyłączone z oceny wpływu na środowisko na podstawie ustawodawstwa krajowego — Niewłaściwa ocena wymogu jakościowego w postaci „rozwoju wewnętrznego” — Brak wpływu na ważność planu zagospodarowania — Naruszenie skuteczności dyrektywy”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 kwietnia 2013 r.

1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Właściwość sądu krajowego – Ustalenie i ocena stanu faktycznego sporu – Niezbędność orzeczenia prejudycjalnego oraz znaczenie zadanych pytań – Ocena przez sąd krajowy – Pytania pozbawione w sposób oczywisty znaczenia dla sprawy i pytania hipotetyczne zadane w kontekście wykluczającym użyteczną odpowiedź – Pytania pozbawione związku z przedmiotem sporu przed sądem krajowym

   (art. 267 TFUE)

2. Pytania prejudycjalne – Właściwość sądu krajowego – Ocena ustawodawstwa krajowego

   (art. 267 TFUE)

3. Środowisko naturalne – Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne – Dyrektywa 2001/42 – Obowiązek dokonania przez właściwe organy oceny wpływu na środowisko poprzedzającej przyjęcie – Pominięcie tej oceny wpływu – Obowiązek zapewnienia skuteczności (effet utile) dyrektywy – Zakres

   (dyrektywa 2001/42 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3 ust. 1, 4, 5)

4. Środowisko naturalne – Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne – Dyrektywa 2001/42 – Obowiązek dokonania przez właściwe organy oceny wpływu na środowisko poprzedzającej przyjęcie – Pominięcie tej oceny wpływu – Spoczywający na sądach krajowych obowiązek zaradzenia temu – Zakres

   (dyrektywa 2001/42 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 28)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 29)

3.  Artykuł 3 ust. 5 w związku z art. 3 ust. 4 dyrektywy 2001/42 w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym naruszenie warunku jakościowego, wprowadzonego przepisem transponującym tę dyrektywę w celu zwolnienia szczególnego rodzaju planu zagospodarowania z oceny środowiskowej na podstawie owej dyrektywy, nie ma wpływu na ważność tego planu.

   W istocie system taki prowadzi do całkowitego pozbawienia skuteczności art. 3 ust. 1 dyrektywy, wymagającego przeprowadzenia oceny wpływu na środowisko planów określonych w jej art. 3 ust. 3 i 4, które to plany mogą powodować znaczący wpływ na środowisko.

   (por. pkt 38, 45; sentencja)

4.  Ponieważ plan w rozumieniu dyrektywy 2001/42 w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko należało przed jego przyjęciem poddać ocenie jego wpływu na środowisko zgodnie z wymogami dyrektywy, to sądy krajowe rozpatrujące skargę, która zmierza do uchylenia takiego planu, są zobowiązane do przyjęcia wszelkich środków ogólnych lub szczególnych w celu usunięcia braku takiej oceny.

   (por. pkt 43)

Sprawa C-463/11

L

przeciwko

M

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof Baden-Württemberg)

„Dyrektywa 2001/42/WE — Ocena wpływu niektórych planów i programów na środowisko — Artykuł 3 ust. 4 i 5 — Określenie rodzajów planów mogących mieć znaczący wpływ na środowisko — Plany zagospodarowania „rozwoju wewnętrznego” wyłączone z oceny wpływu na środowisko na podstawie ustawodawstwa krajowego — Niewłaściwa ocena wymogu jakościowego w postaci „rozwoju wewnętrznego” — Brak wpływu na ważność planu zagospodarowania — Naruszenie skuteczności dyrektywy”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 kwietnia 2013 r.

1. Pytania prejudycjalne — Właściwość Trybunału — Granice — Właściwość sądu krajowego — Ustalenie i ocena stanu faktycznego sporu — Niezbędność orzeczenia prejudycjalnego oraz znaczenie zadanych pytań — Ocena przez sąd krajowy — Pytania pozbawione w sposób oczywisty znaczenia dla sprawy i pytania hipotetyczne zadane w kontekście wykluczającym użyteczną odpowiedź — Pytania pozbawione związku z przedmiotem sporu przed sądem krajowym

   (art. 267 TFUE)

2. Pytania prejudycjalne — Właściwość sądu krajowego — Ocena ustawodawstwa krajowego

   (art. 267 TFUE)

3. Środowisko naturalne — Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne — Dyrektywa 2001/42 — Obowiązek dokonania przez właściwe organy oceny wpływu na środowisko poprzedzającej przyjęcie — Pominięcie tej oceny wpływu — Obowiązek zapewnienia skuteczności (effet utile) dyrektywy — Zakres

   (dyrektywa 2001/42 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3 ust. 1, 4, 5)

4. Środowisko naturalne — Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne — Dyrektywa 2001/42 — Obowiązek dokonania przez właściwe organy oceny wpływu na środowisko poprzedzającej przyjęcie — Pominięcie tej oceny wpływu — Spoczywający na sądach krajowych obowiązek zaradzenia temu — Zakres

   (dyrektywa 2001/42 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 28)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 29)

3.  Artykuł 3 ust. 5 w związku z art. 3 ust. 4 dyrektywy 2001/42 w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym naruszenie warunku jakościowego, wprowadzonego przepisem transponującym tę dyrektywę w celu zwolnienia szczególnego rodzaju planu zagospodarowania z oceny środowiskowej na podstawie owej dyrektywy, nie ma wpływu na ważność tego planu.

   W istocie system taki prowadzi do całkowitego pozbawienia skuteczności art. 3 ust. 1 dyrektywy, wymagającego przeprowadzenia oceny wpływu na środowisko planów określonych w jej art. 3 ust. 3 i 4, które to plany mogą powodować znaczący wpływ na środowisko.

   (por. pkt 38, 45; sentencja)

4.  Ponieważ plan w rozumieniu dyrektywy 2001/42 w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko należało przed jego przyjęciem poddać ocenie jego wpływu na środowisko zgodnie z wymogami dyrektywy, to sądy krajowe rozpatrujące skargę, która zmierza do uchylenia takiego planu, są zobowiązane do przyjęcia wszelkich środków ogólnych lub szczególnych w celu usunięcia braku takiej oceny.

   (por. pkt 43)