Sprawa C-420/11

Jutta Leth

przeciwko

Republik Österreich, Land Niederösterreich

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof)

„Środowisko naturalne — Dyrektywa 85/337/EWG — Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne — Pozwolenie na realizację takiego przedsięwzięcia mimo braku właściwej oceny — Cele takiej oceny — Warunki powstania uprawnienia do odszkodowania — Kwestia włączenia ochrony jednostek przed spadkiem wartości dóbr”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 marca 2013 r.

1. Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Przepis niezawierający jakiegokolwiek wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich – Wykładnia autonomiczna i jednolita

2. Środowisko naturalne – Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia na środowisko naturalne – Dyrektywa 85/337 – Wykładnia – Ocena oddziaływania danego przedsięwzięcia na wartość dóbr materialnych – Wyłączenie – Szkody majątkowe będące bezpośrednimi konsekwencjami oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko – Włączenie do realizowanego przez tę dyrektywę celu ochrony – Brak oceny oddziaływania na środowisko – Zaniechanie nieprowadzące samo w sobie do powstania po stronie jednostki żadnego uprawnienia do naprawienia szkody czysto majątkowej wywołanej spadkiem wartości nieruchomości ze względu na powstałe skutki danego przedsięwzięcia dla środowiska – Odszkodowanie uzależnione od przestrzegania wymogów prawa Unii w tym zakresie – Spoczywające na sądzie krajowym sprawdzenie przestrzegania tych wymogów

   (dyrektywa Rady 85/337, zmieniona dyrektywami: 97/11; 2003/35, art. 3)

3. Środowisko naturalne – Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia na środowisko naturalne – Dyrektywa 85/337 – Spoczywający na właściwych organach obowiązek przeprowadzenia oceny poprzedzającej wydanie zezwolenia – Zaniechanie przeprowadzenia oceny – Spoczywający na władzach obowiązek zaradzenia temu – Zakres – Stosowanie krajowych przepisów proceduralnych – Granice

   (art. 4 ust. 3 TUE; dyrektywa Rady 91/628, zmieniona dyrektywami: 95/29, 2003/35)

4. Prawo Unii Europejskiej – Prawa przyznane jednostkom – Naruszenie przez państwo członkowskie – Obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej jednostkom – Przesłanki – Sposoby naprawienia – Stosowanie prawa krajowego – Granice

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 24)

2.  Artykuł 3 dyrektywy 85/337 w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne, zmienionej dyrektywą 97/11 i dyrektywą 2003/35, należy interpretować w ten sposób, iż przewidziana w tym przepisie ocena oddziaływania na środowisko nie obejmuje oceny oddziaływania danego przedsięwzięcia na wartość dóbr materialnych. Szkody majątkowe będące bezpośrednimi konsekwencjami oddziaływania przedsięwzięć publicznych lub prywatnych na środowisko są jednak objęte realizowanym przez tę dyrektywę celem ochrony.

   Co się tyczy naprawienia takich szkód, okoliczność, iż przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko zaniechano z naruszeniem wymogów wskazanej dyrektywy, co do zasady nie prowadzi sama w sobie, w świetle prawa Unii i bez uszczerbku dla mniej restrykcyjnych norm prawa krajowego w dziedzinie odpowiedzialności państwa, do powstania po stronie jednostki uprawnienia do naprawienia szkody czysto majątkowej wywołanej spadkiem wartości jej nieruchomości ze względu na spowodowane przez to przedsięwzięcie skutki dla środowiska. Zadaniem sądu krajowego jest jednak zbadanie, czy spełnione są wymogi prawa Unii dotyczące powstania uprawnienia do odszkodowania, w tym w szczególności, czy istnieje bezpośredni związek przyczynowy między zarzucanym naruszeniem a poniesioną szkodą.

   (por. pkt 30, 36, 47, 48; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 37–39)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 40–43)

Sprawa C-420/11

Jutta Leth

przeciwko

Republik Österreich, Land Niederösterreich

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof)

„Środowisko naturalne — Dyrektywa 85/337/EWG — Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne — Pozwolenie na realizację takiego przedsięwzięcia mimo braku właściwej oceny — Cele takiej oceny — Warunki powstania uprawnienia do odszkodowania — Kwestia włączenia ochrony jednostek przed spadkiem wartości dóbr”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 14 marca 2013 r.

1. Prawo Unii Europejskiej — Wykładnia — Przepis niezawierający jakiegokolwiek wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich — Wykładnia autonomiczna i jednolita

2. Środowisko naturalne — Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia na środowisko naturalne — Dyrektywa 85/337 — Wykładnia — Ocena oddziaływania danego przedsięwzięcia na wartość dóbr materialnych — Wyłączenie — Szkody majątkowe będące bezpośrednimi konsekwencjami oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko — Włączenie do realizowanego przez tę dyrektywę celu ochrony — Brak oceny oddziaływania na środowisko — Zaniechanie nieprowadzące samo w sobie do powstania po stronie jednostki żadnego uprawnienia do naprawienia szkody czysto majątkowej wywołanej spadkiem wartości nieruchomości ze względu na powstałe skutki danego przedsięwzięcia dla środowiska — Odszkodowanie uzależnione od przestrzegania wymogów prawa Unii w tym zakresie — Spoczywające na sądzie krajowym sprawdzenie przestrzegania tych wymogów

   (dyrektywa Rady 85/337, zmieniona dyrektywami: 97/11; 2003/35, art. 3)

3. Środowisko naturalne — Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia na środowisko naturalne — Dyrektywa 85/337 — Spoczywający na właściwych organach obowiązek przeprowadzenia oceny poprzedzającej wydanie zezwolenia — Zaniechanie przeprowadzenia oceny — Spoczywający na władzach obowiązek zaradzenia temu — Zakres — Stosowanie krajowych przepisów proceduralnych — Granice

   (art. 4 ust. 3 TUE; dyrektywa Rady 91/628, zmieniona dyrektywami: 95/29, 2003/35)

4. Prawo Unii Europejskiej — Prawa przyznane jednostkom — Naruszenie przez państwo członkowskie — Obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej jednostkom — Przesłanki — Sposoby naprawienia — Stosowanie prawa krajowego — Granice

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 24)

2.  Artykuł 3 dyrektywy 85/337 w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne, zmienionej dyrektywą 97/11 i dyrektywą 2003/35, należy interpretować w ten sposób, iż przewidziana w tym przepisie ocena oddziaływania na środowisko nie obejmuje oceny oddziaływania danego przedsięwzięcia na wartość dóbr materialnych. Szkody majątkowe będące bezpośrednimi konsekwencjami oddziaływania przedsięwzięć publicznych lub prywatnych na środowisko są jednak objęte realizowanym przez tę dyrektywę celem ochrony.

   Co się tyczy naprawienia takich szkód, okoliczność, iż przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko zaniechano z naruszeniem wymogów wskazanej dyrektywy, co do zasady nie prowadzi sama w sobie, w świetle prawa Unii i bez uszczerbku dla mniej restrykcyjnych norm prawa krajowego w dziedzinie odpowiedzialności państwa, do powstania po stronie jednostki uprawnienia do naprawienia szkody czysto majątkowej wywołanej spadkiem wartości jej nieruchomości ze względu na spowodowane przez to przedsięwzięcie skutki dla środowiska. Zadaniem sądu krajowego jest jednak zbadanie, czy spełnione są wymogi prawa Unii dotyczące powstania uprawnienia do odszkodowania, w tym w szczególności, czy istnieje bezpośredni związek przyczynowy między zarzucanym naruszeniem a poniesioną szkodą.

   (por. pkt 30, 36, 47, 48; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 37–39)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 40–43)