Sprawa C-18/11

The Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

przeciwko

Philips Electronics UK Ltd

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez l’Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)]

„Swoboda przedsiębiorczości — Przepisy podatkowe — Podatek dochodowy od osób prawnych — Ulga podatkowa — Przepisy krajowe wyłączające przeniesienie strat poniesionych na terytorium krajowym przez niebędący rezydentem zakład spółki mającej siedzibę w innym państwie członkowskim na mającą siedzibę na terytorium krajowym spółkę należącą do tej samej grupy”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 września 2012 r.

1. Swobodny przepływ osób – Swoboda przedsiębiorczości – Postanowienia traktatu – Zakres stosowania

   (art. 43 WE, 48 WE)

2. Swobodny przepływ osób – Swoboda przedsiębiorczości – Przepisy podatkowe – Podatek dochodowy od osób prawnych – Odliczenie strat – Grupowa ulga podatkowa – Przepisy krajowe wyłączające przeniesienie strat poniesionych na terytorium krajowym przez niebędący rezydentem zakład spółki mającej siedzibę w innym państwie członkowskim na spółkę będącą rezydentem, należącą do tej samej grupy – Niedopuszczalność – Względy uzasadniające – Nadrzędne względy interesu ogólnego, do których należą cel w postaci zapobiegania podwójnemu uwzględnieniu strat, lub zachowanie zrównoważonego podziału kompetencji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi – Brak

   (art. 43 WE)

3. Prawo Unii Europejskiej – Bezpośrednia skuteczność – Pierwszeństwo – Kolizja pomiędzy prawem Unii i prawem krajowym – Obowiązki i uprawnienia sądu krajowego, do którego wniesiono sprawę – Niestosowanie prawa krajowego

   (art. 10 WE, 43 WE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 12–14)

2.  Wykładni art. 43 WE należy dokonywać w ten sposób, że fakt, iż w przepisach krajowych możliwość przeniesienia, w drodze podatkowego zwolnienia grupowego na spółkę będącą rezydentem, strat poniesionych przez stały zakład spółki niebędącej rezydentem znajdujący się w tym państwie członkowskim uzależniono od warunku, zgodnie z którym straty te nie mogą być użyte dla celów zagranicznego podatku, w sytuacji gdy brak jest równoważnego warunku wobec przeniesienia strat poniesionych w tym państwie członkowskim przez spółkę będącą rezydentem, stanowi ograniczenie swobody przedsiębiorczości w innym państwie członkowskim względem spółki niebędącej rezydentem.

   Taka różnica traktowania powoduje bowiem, że korzystanie ze swobody przedsiębiorczości za pośrednictwem stałego zakładu jest mniej atrakcyjne dla spółek mających siedzibę w innych państwach członkowskich. Ponadto sytuacja spółki niebędącej rezydentem, która posiada jedynie stały zakład na terytorium krajowym, i sytuacja spółki będącej rezydentem są w świetle celu reżimu podatkowego przeniesienia strat obiektywnie porównywalne w zakresie, w jakim chodzi o możliwość przeniesienia w drodze podatkowego zwolnienia grupowego strat poniesionych w tym państwie członkowskim na inną spółkę tej grupy.

   Ograniczenie takie nie może być uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, do których należą cel w postaci zapobiegania podwójnemu uwzględnieniu strat, zachowanie zrównoważonego podziału kompetencji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi lub oba te powody łącznie.

   W tym względzie co się tyczy, po pierwsze, zachowania podziału kompetencji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi kompetencje podatkowe przyjmującego państwa członkowskiego, na terytorium którego prowadzona jest działalność gospodarcza przynosząca straty stałemu zakładowi, nie są w żaden sposób naruszone w wyniku możliwości przeniesienia w drodze podatkowego zwolnienia grupowego na spółkę będącą rezydentem strat poniesionych przez stały zakład położony na terytorium tego państwa, ponieważ kompetencje podatkowe tego państwa członkowskiego w odniesieniu do ewentualnych zysków wynikających z działalności stałego zakładu na jego terytorium nie są naruszone.

   Jeśli chodzi, po drugie o ryzyko, że straty te zostaną podwójnie uwzględnione nie ma to wpływu na kompetencje podatkowe państwa członkowskiego, w którym położony jest stały zakład. Straty przeniesione przez stały zakład spółki niebędącej rezydentem w tym państwie członkowskim na spółkę będącą rezydentem związane są w każdym stanie rzeczy z kompetencjami podatkowymi owego państwa. Te kompetencje podatkowe nie są w żaden sposób podważone w wyniku faktu, że przeniesione straty mogą być stosownie do okoliczności uwzględnione również w innym państwie członkowskim.

   (por. pkt 16, 19, 20, 25, 26, 30, 31, 35; pkt 1, 2 sentencji)

3.  Sąd krajowy, działający w ramach swoich kompetencji jako organ państwa członkowskiego, ma obowiązek, zgodnie z zasadą współpracy wyrażoną w art. 10 WE, stosować w całości podlegające bezpośredniemu stosowaniu prawo Unii i zapewnić ochronę uprawnień wynikających z tego prawa dla jednostek, odmawiając zastosowania jakiegokolwiek przepisu prawa krajowego, który byłby ewentualnie z nim sprzeczny, zarówno wcześniejszego, jak i późniejszego od normy prawa Unii.

   (por. pkt 38, 40; pkt 3 sentencji)

Sprawa C-18/11

The Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

przeciwko

Philips Electronics UK Ltd

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez l’Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)]

„Swoboda przedsiębiorczości — Przepisy podatkowe — Podatek dochodowy od osób prawnych — Ulga podatkowa — Przepisy krajowe wyłączające przeniesienie strat poniesionych na terytorium krajowym przez niebędący rezydentem zakład spółki mającej siedzibę w innym państwie członkowskim na mającą siedzibę na terytorium krajowym spółkę należącą do tej samej grupy”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 września 2012 r.

1. Swobodny przepływ osób — Swoboda przedsiębiorczości — Postanowienia traktatu — Zakres stosowania

   (art. 43 WE, 48 WE)

2. Swobodny przepływ osób — Swoboda przedsiębiorczości — Przepisy podatkowe — Podatek dochodowy od osób prawnych — Odliczenie strat — Grupowa ulga podatkowa — Przepisy krajowe wyłączające przeniesienie strat poniesionych na terytorium krajowym przez niebędący rezydentem zakład spółki mającej siedzibę w innym państwie członkowskim na spółkę będącą rezydentem, należącą do tej samej grupy — Niedopuszczalność — Względy uzasadniające — Nadrzędne względy interesu ogólnego, do których należą cel w postaci zapobiegania podwójnemu uwzględnieniu strat, lub zachowanie zrównoważonego podziału kompetencji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi — Brak

   (art. 43 WE)

3. Prawo Unii Europejskiej — Bezpośrednia skuteczność — Pierwszeństwo — Kolizja pomiędzy prawem Unii i prawem krajowym — Obowiązki i uprawnienia sądu krajowego, do którego wniesiono sprawę — Niestosowanie prawa krajowego

   (art. 10 WE, 43 WE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 12–14)

2.  Wykładni art. 43 WE należy dokonywać w ten sposób, że fakt, iż w przepisach krajowych możliwość przeniesienia, w drodze podatkowego zwolnienia grupowego na spółkę będącą rezydentem, strat poniesionych przez stały zakład spółki niebędącej rezydentem znajdujący się w tym państwie członkowskim uzależniono od warunku, zgodnie z którym straty te nie mogą być użyte dla celów zagranicznego podatku, w sytuacji gdy brak jest równoważnego warunku wobec przeniesienia strat poniesionych w tym państwie członkowskim przez spółkę będącą rezydentem, stanowi ograniczenie swobody przedsiębiorczości w innym państwie członkowskim względem spółki niebędącej rezydentem.

   Taka różnica traktowania powoduje bowiem, że korzystanie ze swobody przedsiębiorczości za pośrednictwem stałego zakładu jest mniej atrakcyjne dla spółek mających siedzibę w innych państwach członkowskich. Ponadto sytuacja spółki niebędącej rezydentem, która posiada jedynie stały zakład na terytorium krajowym, i sytuacja spółki będącej rezydentem są w świetle celu reżimu podatkowego przeniesienia strat obiektywnie porównywalne w zakresie, w jakim chodzi o możliwość przeniesienia w drodze podatkowego zwolnienia grupowego strat poniesionych w tym państwie członkowskim na inną spółkę tej grupy.

   Ograniczenie takie nie może być uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, do których należą cel w postaci zapobiegania podwójnemu uwzględnieniu strat, zachowanie zrównoważonego podziału kompetencji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi lub oba te powody łącznie.

   W tym względzie co się tyczy, po pierwsze, zachowania podziału kompetencji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi kompetencje podatkowe przyjmującego państwa członkowskiego, na terytorium którego prowadzona jest działalność gospodarcza przynosząca straty stałemu zakładowi, nie są w żaden sposób naruszone w wyniku możliwości przeniesienia w drodze podatkowego zwolnienia grupowego na spółkę będącą rezydentem strat poniesionych przez stały zakład położony na terytorium tego państwa, ponieważ kompetencje podatkowe tego państwa członkowskiego w odniesieniu do ewentualnych zysków wynikających z działalności stałego zakładu na jego terytorium nie są naruszone.

   Jeśli chodzi, po drugie o ryzyko, że straty te zostaną podwójnie uwzględnione nie ma to wpływu na kompetencje podatkowe państwa członkowskiego, w którym położony jest stały zakład. Straty przeniesione przez stały zakład spółki niebędącej rezydentem w tym państwie członkowskim na spółkę będącą rezydentem związane są w każdym stanie rzeczy z kompetencjami podatkowymi owego państwa. Te kompetencje podatkowe nie są w żaden sposób podważone w wyniku faktu, że przeniesione straty mogą być stosownie do okoliczności uwzględnione również w innym państwie członkowskim.

   (por. pkt 16, 19, 20, 25, 26, 30, 31, 35; pkt 1, 2 sentencji)

3.  Sąd krajowy, działający w ramach swoich kompetencji jako organ państwa członkowskiego, ma obowiązek, zgodnie z zasadą współpracy wyrażoną w art. 10 WE, stosować w całości podlegające bezpośredniemu stosowaniu prawo Unii i zapewnić ochronę uprawnień wynikających z tego prawa dla jednostek, odmawiając zastosowania jakiegokolwiek przepisu prawa krajowego, który byłby ewentualnie z nim sprzeczny, zarówno wcześniejszego, jak i późniejszego od normy prawa Unii.

   (por. pkt 38, 40; pkt 3 sentencji)