Sprawa C-213/10

F-Tex SIA

przeciwko

Lietuvos-Anglijos UAB „Jadecloud-Vilma”

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas)

„Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (WE) nr 1346/2000 — Artykuł 3 ust. 1 — Pojęcie powództwa, które łączy się z postępowaniem upadłościowym i jest z nim ściśle związane — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 1 ust. 1 i art. 1 ust. 2 lit. b) — Pojęcie spraw cywilnych i handlowych — Powództwo wniesione na podstawie cesji przez syndyka jego prawa do zaskarżenia czynności prawnych upadłego”

Streszczenie wyroku

Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych — Rozporządzenie nr 44/2001 — Zakres stosowania — Sprawy cywilne i handlowe — Pojęcie

(rozporządzenia Rady: nr 1346/2000; nr 44/2001, art. 1 ust. 1, art. 1 ust. 2 lit. b))

Wykładni art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy dokonywać w ten sposób, że powództwo przeciwko osobie trzeciej wniesione przez powoda w oparciu o umowę cesji wierzytelności zawartą z syndykiem wyznaczonym w postępowaniu upadłościowym, której przedmiotem jest prawo do zaskarżenia czynności prawnej upadłego, jakie syndyk ten wywodzi z prawa krajowego, wchodzi w zakres pojęcia sprawy cywilnej i handlowej w rozumieniu tego przepisu.

W istocie art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 44/2001 wyłącza z zakresu zastosowania tego rozporządzenia jedynie powództwa wytaczane bezpośrednio na podstawie postępowania upadłościowego i ściśle z nim związane, przy czym te ostatnie wchodzą w zakres zastosowania rozporządzenia nr 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego. Tych cech nie odnajduje się w wypadku, gdy owszem prawo, na którym opiera swoje żądanie powód w sprawie głównej, ma związek z niewypłacalnością dłużnika, ponieważ wywodzi się z prawa do zaskarżenia czynności prawnej upadłego przyznanego syndykowi przez krajowe prawo upadłościowe lecz wykonywanie prawa nabytego, które weszło w skład majątku cesjonariusza, zachowuje bezpośredni związek z niewypłacalnością dłużnika.

Taka różnica zasad występuje zatem, gdy po pierwsze, cesjonariusz swobodnie podejmuje decyzję, czy będzie dochodził wierzytelności i po drugie, cesjonariusz, jeżeli zdecyduje się na dochodzenie wierzytelności, działa w swoim własnym interesie i dla swojej osobistej korzyści. Podobnie jak roszczenie z tytułu wierzytelności będące podstawą jego powództwa, zyski z wytoczonego powództwa wejdą do jego osobistego majątku. Skutki jego powództwa różnią się zatem od skutków zaskarżenia czynności prawnej upadłego przez syndyka, które ma na celu zwiększenie aktywów przedsiębiorstwa, przeciwko któremu toczy się postępowanie upadłościowe.

Różnica między zasadami mającymi zastosowanie w takim wypadku i zasadami mającymi zastosowanie w wypadku postępowania upadłościowego ma miejsce również, gdy zakończenie tego postępowania nie ma żadnego wpływu na wykonywanie przez cesjonariusza nabytego przezeń prawa do zaskarżenia czynności prawnych upadłego, zaś cesjonariusz może wykonywać to prawo po zakończeniu postępowania upadłościowego.

(por. pkt 29, 40, 42–44, 46, 49; sentencja)