Keywords
Summary

Keywords

Zbliżanie ustawodawstw – Sektor telekomunikacji – Wspólne przepisy ramowe dotyczące ogólnych zezwoleń i indywidualnych zezwoleń – Dyrektywa 97/13 – Opłaty i należności stosowane do przedsiębiorstw posiadających indywidualne zezwolenia – Optymalne wykorzystanie dóbr rzadkich – Nałożenie na posiadających indywidualne zezwolenia opłaty z tytułu wykorzystywania częstotliwości radiowych

(dyrektywa 97/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art.. 11 ust. 2)

Summary

Przewidziane w art. 11 ust. 2 dyrektywy 97/13 w sprawie wspólnych przepisów ramowych dotyczących ogólnych zezwoleń i indywidualnych licencji [zezwoleń] w dziedzinie usług telekomunikacyjnych wymogi, zgodnie z którymi opłata nałożona na operatorów usług telekomunikacyjnych z tytułu wykorzystywania rzadkich zasobów powinna mieć na celu zapewnienie optymalnego wykorzystania takich zasobów i uwzględniać konieczność sprzyjania rozwojowi innowacyjnych usług i konkurencji, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniom krajowym, które przewidują nałożenie opłaty na operatorów usług telekomunikacyjnych posiadających indywidualne zezwolenie na wykorzystywanie częstotliwości radiowych, nie przewidując szczególnego przeznaczenia przychodów uzyskanych z tytułu tej opłaty, i które w istotny sposób podwyższają wysokość tej opłaty w odniesieniu do określonej technologii, w odniesieniu do innej technologii pozostawiając tę opłatę niezmienioną.

W tym względzie z żadnego postanowienia dyrektywy 97/13 nie wynika, że owe wymogi oznaczają, iż taka opłata powinna być przeznaczona na szczególny cel lub że pobierające ją państwo członkowskie powinno następnie wykorzystać w określony sposób uzyskany z niej przychód. Z powyższego wynika, że może państwo członkowskie może swobodnie dysponować owym przychodem.

Ponadto wspomniane wymogi nie mogą stać na przeszkodzie wprowadzeniu przez państwa członkowskie, przy ustalaniu wysokości tej opłaty, rozróżnienia, nawet znacznego, między, po pierwsze, stosowaną technologią cyfrową lub analogową, a po drugie, w ramach każdej technologii, różnym użytkiem, który jest z niej czyniony, o ile zapewniona jest równość szans różnych podmiotów gospodarczych.

Ponadto co do zasady wymogi te nie mogą również stać na przeszkodzie podwyższeniu przez państwa członkowskie, nawet w znacznym stopniu, wymagalnej wysokości wspomnianej opłaty w odniesieniu do określonej technologii ze względu na zachodzące na rynku usług telekomunikacyjnych zmiany zarówno technologiczne jak i ekonomiczne, bez dokonywania jej zmiany w odniesieniu do innej technologii, o ile różne wysokości nałożonych opłat odzwierciedlają odpowiednie wartości ekonomiczne sposobów, w jakie wykorzystywane są rzadkie zasoby.

Wreszcie fakt, że podwyższenie wysokości opłaty jest znaczące, nie powoduje sam z siebie niezgodności z celem, któremu zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 97/13 powinna służyć opłata za użytkowanie rzadkich zasobów, o ile spełnione są wymogi wynikające z tego celu, to znaczy wysokość tej opłaty nie jest ani nadmierna, ani zbyt niska.

(por. pkt 32, 34-36, 40; sentencja)