Keywords
Summary

Keywords

1. Obywatelstwo Unii Europejskiej – Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich – Dyrektywa 2004/38 – Ograniczenie prawa wjazdu i pobytu uzasadnione względami porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego – Ochrona przed wydaleniem – Przesłanka

(dyrektywa 2004/38 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 28 ust. 3 lit. a))

2. Obywatelstwo Unii Europejskiej – Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich – Dyrektywa 2004/38 – Ograniczenie prawa wjazdu i pobytu uzasadnione względami porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego – Decyzja o wydaleniu z terytorium – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę – Ocena przez sąd krajowy

(dyrektywa 2004/38 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 27, 28)

3. Obywatelstwo Unii Europejskiej – Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich – Dyrektywa 2004/38 – Ograniczenie prawa wjazdu i pobytu uzasadnione względami porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego – Ochrona przed wydaleniem – Odstępstwa

(dyrektywa 2004/38 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 28 ust. 2, 3)

Summary

1. Artykuł 28 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2004/38 w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich należy interpretować w ten sposób, że w celu stwierdzenia, czy obywatel Unii zamieszkiwał w przyjmującym państwie członkowskim przez dziesięć lat poprzedzających decyzję o wydaleniu – co jest decydującym kryterium dla nadania zwiększonej ochrony, którą przyznaje ten przepis – należy wziąć pod uwagę wszystkie aspekty mające znaczenie w każdym przypadku, w szczególności długość każdego okresu nieobecności zainteresowanego w przyjmującym państwie członkowskim, łączną długość oraz częstotliwość tych okresów nieobecności, a także powody, które skłaniały zainteresowanego do opuszczania tego państwa członkowskiego i które są pomocne przy stwierdzeniu, czy te okresy nieobecności powodują, czy nie powodują przeniesienia do innego państwa członkowskiego głównego ośrodka osobistych, rodzinnych i zawodowych interesów zainteresowanego.

(por. pkt 38; pkt 1 sentencji)

2. Przy stosowaniu dyrektywy 2004/38 w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, należy położyć na szali z jednej strony wyjątkowy charakter wynikającego z indywidualnego zachowania danej osoby zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego, ocenianego w razie potrzeby w chwili wydawania decyzji o wydaleniu zwłaszcza w świetle grożących jej i wymierzonych kar, stopnia zaangażowania w działalność przestępczą, rozmiaru szkody i w razie potrzeby skłonności do recydywy, a z drugiej strony ryzyko narażenia na niepowodzenie reintegracji społecznej obywatela Unii w państwie członkowskim, gdzie jest rzeczywiście zintegrowany, która to reintegracja jest w interesie nie tylko tego państwa, ale także Unii Europejskiej w ogólności.

Orzeczoną karę należy wziąć pod uwagę jako element całego tego zespołu czynników. Wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności w wymiarze pięciu lat nie może skutkować decyzją o wydaleniu, bez uwzględnienia elementów określonych powyżej, czego zbadanie należy do sądu krajowego. W ramach tej oceny należy wziąć pod uwagę prawa podstawowe, których poszanowanie zapewnia Trybunał, jako że na względy interesu ogólnego w celu uzasadnienia środka krajowego, który może utrudniać korzystanie ze swobody przepływu osób, można się powoływać tylko, gdy dany środek uwzględnia takie prawa, a w szczególności prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, które wymienione jest w art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 8 europejskiej Konwencji praw człowieka.

(por. pkt 50-52)

3. Artykuł 28 ust. 3 dyrektywy 2004/38 w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, należy interpretować w ten sposób, że zwalczanie przestępczości związanej z obrotem środkami odurzającymi w zorganizowanej grupie przestępczej może być objęte pojęciem nadrzędnych względów bezpieczeństwa publicznego mogącym uzasadniać środek wydalenia obywatela Unii, który zamieszkiwał w przyjmującym państwie członkowskim przez poprzednich dziesięć lat.

Artykuł 28 ust. 2 dyrektywy 2004/38 należy interpretować w ten sposób, że zwalczanie przestępczości związanej z obrotem środkami odurzającymi w zorganizowanej grupie przestępczej jest objęte pojęciem poważnych względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.

(por. pkt 56; pkt 2 sentencji)