Keywords
Summary

Keywords

1. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Porównanie między całościowym wrażeniem wywołanym przez sporny wzór a wrażeniem wywołanym przez wcześniejszy wzór – Uwzględnienie jako przedstawiających ten sam wcześniejszy wzór przekazów udostępnionych publicznie w różny sposób

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b))

2. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Poinformowany użytkownik – Pojęcie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b))

3. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Porównanie między całościowym wrażeniem wywołanym przez sporny wzór a wrażeniem wywołanym przez wcześniejszy wzór – Ogólna tendencja w zakresie wzornictwa – Brak wpływu

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b))

4. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Porównanie między całościowym wrażeniem wywołanym przez sporny wzór a wrażeniem wywołanym przez wcześniejszy wzór – Określenie całościowego wrażenia w świetle sposobu, w jaki produkt jest używany

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b))

Summary

1. W zakresie, w jakim art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych odnosi się do różnicy między całościowym wrażeniem wywoływanym przez rozpatrywane wzory, badanie indywidualnego charakteru wzoru wspólnotowego nie może dokonywać się w świetle szczególnych elementów wybranych z różnych wcześniejszych wzorów. Tym samym należy dokonać porównania między całościowym wrażeniem wywoływanym przez sporny wzór wspólnotowy a całościowym wrażeniem wywoływanym przez każdy wcześniejszy wzór skutecznie podniesiony przez wnoszącego o unieważnienie. Obowiązek dokonania porównania między całościowym wrażeniem wywoływanym przez rozpatrywane wzory nie wyklucza, by uwzględnione zostały, jako przedstawiające ten sam wcześniejszy wzór, przekazy, udostępnione publicznie w różny sposób, w szczególności poprzez publikację zgłoszenia oraz przez zaprezentowanie odbiorcom produktu obejmującego zarejestrowany wzór. Celem rejestracji wzoru jest bowiem uzyskanie wyłącznego prawa do, między innymi, wytwarzania i wprowadzenia do obrotu handlowego produktu go obejmującego, co oznacza że wizerunki zawarte w zgłoszeniu są co do zasady ściśle związane z wyglądem wprowadzonego na rynek produktu.

(por. pkt 23-25)

2. Przymiot „użytkownika” oznacza, że dana osoba używa produktu, w którym zawiera się wzór zgodnie z przeznaczeniem tego produktu. Określenie „poinformowany” sugeruje ponadto, że nie będąc twórcą czy ekspertem technicznym, użytkownik zna różne wzory istniejące w danej branży, posiada pewien zakres wiedzy na temat elementów, jakie te wzory zwykle posiadają, i w związku z zainteresowaniem danymi produktami wykazuje stosunkowo wysoki poziom uwagi przy ich używaniu. Jednak okoliczność ta nie oznacza, że poinformowany użytkownik jest w stanie dokonać rozróżnienia – wychodząc poza doświadczenie, jakie zgromadził w związku z użytkowaniem danego produktu – między aspektami wyglądu produktu podyktowanymi jego funkcją techniczną a tymi, które są dowolne.

(por. pkt 46-48)

3. Kwestia tego czy wzór podąża za ogólną tendencją w zakresie wzornictwa ma znaczenie co najwyżej w związku z odbiorem estetycznym danego wzoru i może zatem ewentualnie wywoływać wpływ na sukces komercyjny produktu, w którym się zawiera. Natomiast pozostaje bez znaczenia w ramach badania indywidualnego charakteru danego wzoru, które to badanie polega na sprawdzeniu, czy całościowe wrażenie wywoływane przez ten wzór różni się od całościowych wrażeń wywoływanych przez wzory wcześniej udostępnione publicznie, niezależnie od względów estetycznych czy komercyjnych.

(por. pkt 58)

4. Całościowe wrażenie wywoływane na poinformowanym użytkowniku przez sporny wzór powinno koniecznie być określone również w świetle sposobu, w jaki rozpatrywany produkt jest używany, w szczególności w zależności od manipulacji, jakim zwykle wówczas podlega.

(por. pkt 66)