Sprawa C-462/08

Ümit Bekleyen

przeciwko

Land Berlin

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberverwaltungsgericht Berlin-Brandenburg)

„Układ stowarzyszeniowy EWG-Turcja — Artykuł 7 akapit drugi decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia — Prawo dziecka pracownika tureckiego do przyjęcia dowolnej oferty pracy w przyjmującym państwie członkowskim, w którym ukończyło naukę zawodu — Rozpoczęcie nauki zawodu po opuszczeniu na stałe tego państwa członkowskiego przez rodziców”

Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 29 października 2009 r.   I ‐ 565

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 stycznia 2010 r.   I ‐ 587

Streszczenie wyroku

Umowy międzynarodowe – Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja – Rada Stowarzyszenia powołana układem stowarzyszeniowym EWG–Turcja – Decyzja nr 1/80 – Dostęp dzieci tureckich pracowników do zatrudnienia – Członkowie rodziny pracownika tureckiego, który był legalnie zatrudniony w państwie członkowskim

(decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja, art. 7 akapit drugi)

Artykuł 7 akapit drugi decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja należy interpretować w ten sposób, że gdy pracownik turecki był legalnie zatrudniony w przyjmującym państwie członkowskim przez ponad trzy lata, dziecko takiego pracownika może powołać się w tym państwie członkowskim po ukończeniu w nim nauki zawodu na prawo dostępu do rynku pracy i odpowiadające mu prawo pobytu, chociaż po powrocie ze swoimi rodzicami do państwa pochodzenia wróciło samo do wspomnianego państwa członkowskiego w celu rozpoczęcia tam nauki zawodu.

W istocie ponieważ przepis ten nie ma na celu stworzenia warunków sprzyjających łączeniu rodzin w przyjmującym państwie członkowskim, ale wspieranie dostępu dzieci pracowników tureckich do rynku pracy, nie uzależnia on praw przyznanych owym dzieciom od przesłanki wymagającej, by jedno z rodziców posiadało nadal status pracownika lub zamieszkiwało nadal w przyjmującym państwie członkowskim w chwili rozpoczynania przez dziecko nauki zawodu. W razie spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 7 akapit drugi decyzji nr 1/80, a zatem od ukończenia nauki zawodu przez dziecko danego pracownika w danym państwie członkowskim i od co najmniej trzyletniego legalnego zatrudnienia jednego z rodziców w tym państwie, przepis ten nadaje dziecku pracownika tureckiego własne prawo dostępu do rynku pracy w przyjmującym państwie członkowskim, a w konsekwencji prawo pobytu w tym państwie.

Oczywiście podstawą prawa swobodnego dostępu do rynku pracy dziecka pracownika tureckiego jest praca wykonywana w przeszłości przez tego pracownika w przyjmującym państwie członkowskim. Jednakże wymóg, zgodnie z którym jedno z rodziców musiało pracować w tym państwie od co najmniej trzech lat, nie może być rozumiany jako nakazujący, by w chwili rozpoczęcia przez dziecko nauki zawodu wspomniany rodzic posiadał nadal status pracownika. Wyłącznym celem tego wymogu jest stwierdzenie, łącznie z nauką zawodu tego dziecka, jego wystarczającego poziomu integracji w przyjmującym państwie członkowskim, na skutek którego może ono cieszyć się szczególnym traktowaniem przewidzianym we wspomnianym przepisie.

Powyższa wykładnia nie skutkuje tym, że dziecko pracownika tureckiego znajdowałoby się w sytuacji korzystniejszej niż sytuacja dziecka obywatela państwa członkowskiego.

(por. pkt 18, 27–31, 44, 45; sentencja)