Sprawa C-345/08

Krzysztof Peśla

przeciwko

Justizministerium Mecklenburg-Vorpommern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Schwerin)

„Swobodny przepływ pracowników — Artykuł 39 WE — Odmowa dostępu do aplikacji przygotowującej do wykonywania regulowanych zawodów prawniczych — Kandydat, który uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych w innym państwie członkowskim — Kryteria badania równoważności zdobytego wykształcenia”

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 10 grudnia 2009 r.   I ‐ 11680

Streszczenie wyroku

1. Swobodny przepływ osób – Pracownicy – Dostęp do aplikacji przygotowującej do wykonywania regulowanych zawodów prawniczych

   (art. 39 WE)

2. Swobodny przepływ osób – Pracownicy – Dostęp do aplikacji przygotowującej do wykonywania regulowanych zawodów prawniczych

   (art. 39 WE)

1.  Artykuł 39 WE trzeba interpretować w ten sposób, iż wiedza, którą należy uwzględnić jako element odniesienia w celu dokonania oceny równoważności szkolenia w następstwie wniosku o bezpośrednie dopuszczenie do aplikacji prawniczej — bez przystąpienia do egzaminów pisemnych w tym zakresie — jest wiedzą potwierdzoną kwalifikacjami wymaganymi w państwie członkowskim, w którym kandydat wnosi o dopuszczenie go do takiej aplikacji.

   W istocie w ramach badania porównawczego z jednej strony kwalifikacji zawodowych potwierdzonych dyplomami, certyfikatami i innymi tytułami kandydata oraz istotnym doświadczeniem zawodowym, a z drugiej strony kwalifikacji zawodowych wymaganych w świetle przepisów krajowych, państwo członkowskie może uwzględnić obiektywne różnice związane zarówno z ramami prawnymi rzeczonego zawodu w państwie członkowskim pochodzenia, jak i zakresem działalności w tym zawodzie. W przypadku zawodu adwokata państwo członkowskie zasadnie może przeprowadzić porównawcze badanie dyplomów, uwzględniając różnice stwierdzone pomiędzy rozpatrywanymi porządkami prawnymi.

   Tak więc sama okoliczność, że odbyte studia prawnicze w zakresie prawa pierwszego państwa członkowskiego można uznać za porównywalne, zarówno z punktu widzenia odbytego szkolenia, jak i czasu oraz włożonego w nie wysiłku, nie może jako taka prowadzić do powstania, w ramach porównawczego badania, obowiązku uprzywilejowania - w miejsce wiedzy wymaganej w świetle przepisów krajowych państwa członkowskiego, w którym kandydat wnosi o możliwość odbycia szkolenia zawodowego wymaganego dla uzyskania dostępu do zawodów prawniczych - wiedzy obejmującej zasadniczo prawo pierwszego państwa członkowskiego, a potwierdzonej kwalifikacjami uzyskanymi w tym ostatnim państwie.

   (por. pkt 37, 44, 46, 48; pkt 1 sentencji)

2.  Wykładni art. 39 WE należy dokonywać w ten sposób, że gdy właściwe władze państwa członkowskiego badają wniosek obywatela innego państwa członkowskiego o dostęp do okresu praktycznego szkolenia w celu późniejszego wykonywania regulowanego zawodu prawniczego, jak w przypadku aplikacji prawniczej, przepis ten jako taki nie przewiduje obowiązku, by władze te wymagały od kandydata — w ramach badania równoważności wymaganego przez prawo wspólnotowe — jedynie poziomu wiedzy prawniczej niższego niż potwierdzony kwalifikacjami wymaganymi w tym państwie członkowskim dla uzyskania dostępu do takiego okresu praktycznego szkolenia. Należy jednakże wskazać, że po pierwsze, przepis ten nie stoi też na przeszkodzie takiemu uelastycznieniu wymaganych kwalifikacji, a po drugie, w praktyce istotne jest, by możliwość częściowego uznania wiedzy potwierdzonej kwalifikacjami wykazanymi przez zainteresowanego nie była tylko fikcyjna, czego weryfikacja jest zadaniem sądu krajowego.

   (por. pkt 65; pkt 2 sentencji)