Keywords
Summary

Keywords

1. Umowy międzynarodowe – Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja – Rada Stowarzyszenia powołana układem stowarzyszeniowym EWG–Turcja – Decyzja nr 1/80 – Łączenie rodzin

(Protokół dodatkowy do układu stowarzyszeniowego EWG–Turcja, art. 59; decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja, art. 7 akapit pierwszy)

2. Umowy międzynarodowe – Układ stowarzyszeniowy EWG–Turcja – Rada Stowarzyszenia powołana układem stowarzyszeniowym EWG–Turcja – Decyzja nr 1/80 – Łączenie rodzin

(decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja, art. 7 akapit pierwszy, art. 14 ust. 1)

Summary

1. Artykuł 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja należy interpretować w ten sposób, że obywatel turecki, który, ze względu na fakt bycia członkiem rodziny pracownicy tureckiej należącej do legalnego rynku pracy państwa członkowskiego oraz ze względu na zamieszkiwanie ze swą małżonką przez nieprzerwany okres co najmniej pięciu lat, korzysta z praw związanych ze statusem prawnym przyznanym na podstawie tiret drugiego tego przepisu, nie traci korzyści płynących z tych uprawnień ze względu na fakt rozwodu orzeczonego już po ich nabyciu.

Prawa legalnie nabyte przez obywatela tureckiego na podstawie art. 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 istnieją, w istocie niezależnie od trwania warunków, których spełnienie było wymagane, aby prawa te powstały, efektem czego członek rodziny, który nabył już prawa na podstawie tej decyzji, jest w stanie stopniowo stabilizować swoją sytuację w przyjmującym państwie członkowskim i trwale integrować się w nim, prowadząc życie niezależne od osoby, za pośrednictwem której nabył on te prawa.

Taka wykładnia przytoczonego art. 7 akapit pierwszy nie jest niezgodna z wymogami określonymi w art. 59 protokołu dodatkowego do układu stowarzyszeniowy EWG–Turcja gdy sytuacja członka rodziny tureckiego pracownika migrującego nie może być w użyteczny sposób porównywana z sytuacją członka rodziny obywatela państwa członkowskiego, biorąc pod uwagę istotne różnice między sytuacjami prawnymi każdego z nich.

(por. pkt 40, 45, 46; pkt 1 sentencji)

2. Nie stanowi nadużycia prawa powoływanie się przez obywatela tureckiego na prawo legalnie nabyte na podstawie art. 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG–Turcja, nawet jeśli zainteresowany po nabyciu tego prawa za pośrednictwem swej byłej małżonki popełnił wobec niej poważne naruszenie, w przedmiocie którego zapadł wyrok skazujący.

Nie jest natomiast sprzeczne z art. 14 ust. 1 tej samej decyzji zastosowanie wobec obywatela tureckiego, w odniesieniu do którego orzeczono wyrok skazujący, środka polegającego na wydaleniu, jeśli jego indywidualne zachowanie stanowi aktualne, rzeczywiste i wystarczająco poważne zagrożenie dla podstawowych interesów społeczeństwa. Do właściwego sądu krajowego należy dokonanie oceny, czy ma to miejsce. Winien on w szczególności zapewnić poszanowanie zarówno zasady proporcjonalności jak i praw podstawowych zainteresowanego. W szczególności, polegający na wydaleniu środek oparty o art. 14 ust. 1 decyzji nr 1/80 może zostać zastosowany jedynie wtedy, gdy indywidualne zachowanie zainteresowanego wskazuje na realne zagrożenie wywołania nowych i poważnych zakłóceń porządku publicznego.

(por. pkt 60, 61; pkt 2 sentencji)