Sprawa C-115/08

Land Oberösterreich

przeciwko

ČEZ as

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Linz)

„Powództwo o zaniechanie immisji lub wyeliminowanie ryzyka immisji oddziałujących na nieruchomość, pochodzących z elektrowni jądrowej położonej na terytorium innego państwa członkowskiego — Obowiązek tolerowania immisji i ryzyka immisji powodowanych przez obiekty działające na podstawie zezwolenia administracyjnego wydanego przez władze państwa, którego sąd rozpoznaje sprawę — Nieuwzględnienie zezwoleń wydanych w innych państwach członkowskich — Zasada równego traktowania — Zasada niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową w zakresie stosowania traktatu EWEA”

Opinia rzecznika generalnego M. Poiaresa Madura przedstawiona w dniu 22 kwietnia 2009 r.   I ‐ 10268

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 27 października 2009 r.   I ‐ 10279

Streszczenie wyroku

1. Prawo wspólnotowe – Zasady – Równość traktowania – Dyskryminacja ze względu na przynależność państwową – Zakaz – Zakres – Zastosowanie w ramach traktatu EWEA

   (art. 12 WE)

2. Prawo wspólnotowe – Bezpośrednia skuteczność – Pierwszeństwo – Obowiązek sądu krajowego do wykładni zgodnej prawa krajowego

   (art. 10 WE, 192 EWEA)

1.  Okoliczność, że dyskryminacja ze względu na przynależność państwową, zakazana w zakresie stosowania traktatu WE na podstawie art. 12 WE, jest natomiast tolerowana przy stosowaniu traktatu EWEA, jest sprzeczna zarówno z celem, jak i ze spójnością traktatów. Owa zasada niedyskryminacji, mimo iż stanowi o niej wyraźnie tylko art. 12 WE, stanowi zasadę ogólną, która może być także stosowana w ramach traktatu EWEA.

   Tymczasem zakaz dyskryminacji ze względu na przynależność państwową w zakresie stosowania traktatu EWEA stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisów państwa członkowskiego, na mocy których można wnieść przeciwko przedsiębiorstwu posiadającemu wymagane zezwolenia administracyjne na eksploatację elektrowni jądrowej położonej na terytorium innego państwa członkowskiego powództwo o zaniechanie immisji lub wyeliminowanie ryzyka immisji pochodzących z tego obiektu i oddziałujących na sąsiednie nieruchomości, podczas gdy nie można wnieść takiego powództwa przeciwko przedsiębiorstwom posiadającym obiekt przemysłowy położony w państwie członkowskim, działający tam na podstawie zezwolenia administracyjnego, a zatem gdy można wytoczyć przeciwko nim wyłącznie powództwo o naprawienie szkód wyrządzonych na sąsiedniej nieruchomości.

   (por. pkt 90, 91, 139; pkt 1 sentencji)

2.  Spoczywający na państwach członkowskich na podstawie art. 10 WE i 192 EWEA obowiązek podjęcia wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z prawa wspólnotowego ciąży na wszystkich władzach państw członkowskich, w tym — w granicach ich uprawnień — na organach sądowych.

   Zadaniem sądu krajowego jest zapewnienie — w możliwie najszerszym zakresie — prawu wewnętrznemu, które ów sąd ma stosować, wykładni zgodnej z wymogami prawa wspólnotowego. Jeżeli takie zgodne zastosowanie nie jest możliwe, sąd krajowy ma obowiązek zastosować w całości prawo wspólnotowe i zapewnić ochronę praw, jakie nadaje ono jednostkom, oraz pominąć w razie potrzeby każdy przepis, którego zastosowanie prowadziłoby w konkretnym przypadku do rezultatu niezgodnego z prawem wspólnotowym.

   (por. pkt 138, 140; pkt 2 sentencji)