Sprawa C-557/07

LSG-Gesellschaft zur Wahrnehmung von Leistungsschutzrechten GmbH

przeciwko

Tele2 Telecommunication GmbH

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof)

„Artykuł 104 § 3 regulaminu — Społeczeństwo informacyjne — Prawo autorskie i prawa pokrewne — Przechowywanie i udostępnianie określonych danych o ruchu — Ochrona poufności komunikacji elektronicznej — Pojęcie pośrednika w rozumieniu art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/29”

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 19 lutego 2009 r.   I ‐ 1230

Streszczenie postanowienia

1. Zbliżanie ustawodawstw – Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym – Dyrektywa 2001/29 – Handel elektroniczny – Dyrektywa 2000/31 – Przetwarzanie danych osobowych i ochrona prywatności w sektorze łączności elektronicznej – Dyrektywa 2002/58 – Egzekwowanie praw własności intelektualnej – Dyrektywa 2004/48

   (dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2000/31; 2001/29; 2002/58, art. 15 ust. 1; 2004/48, art. 8 ust. 3)

2. Zbliżanie ustawodawstw – Prawa autorskie i prawa pokrewne – Dyrektywa 2001/29 – Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym – Pośrednik w rozumieniu art. 8 ust. 3 dyrektywy – Pojęcie

   (dyrektywa 2001/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 8 ust. 3)

1.  Prawo wspólnotowe, a w szczególności art. 8 ust. 3 dyrektywy 2004/48 w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej w związku z art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58 dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej), nie stoi na przeszkodzie ustanowieniu przez państwa członkowskie obowiązku przekazania prywatnym osobom trzecim danych osobowych o ruchu, tak aby umożliwić im wnoszenie do sądów cywilnych powództw o naruszenie praw autorskich.

   Prawo wspólnotowe wymaga natomiast, by przy transpozycji dyrektyw: 2000/31 w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywy o handlu elektronicznym), 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, 2002/58 i 2004/48 państwa członkowskie opierały się na takiej wykładni tych dyrektyw, która pozwoli na zapewnienie odpowiedniej równowagi między poszczególnymi prawami podstawowymi, mogącymi występować w danym przypadku. Ponadto przy przyjmowaniu środków mających na celu transpozycję tych dyrektyw władze i sądy państw członkowskich są zobowiązane nie tylko dokonywać wykładni swojego prawa krajowego w sposób zgodny ze wspomnianymi dyrektywami, lecz również uważać, by nie oprzeć się na takiej wykładni tych dyrektyw, która pozostawałaby w konflikcie z prawami podstawowymi lub z innymi ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego, takimi jak zasada proporcjonalności.

   (por. pkt 29; pkt 1 sentencji)

2.  Dostawca dostępu, który umożliwia użytkownikowi jedynie uzyskanie dostępu do Internetu, nie oferując mu innych usług takich jak usługi poczty elektronicznej, ściąganie lub udostępnianie plików i nie sprawując też żadnej prawnej lub faktycznej kontroli nad usługami, z których korzysta użytkownik, winien zostać uznany za pośrednika w rozumieniu art. 8 ust. 3 dyrektywy 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym.

   W istocie na podstawie wspomnianego przepisu państwa członkowskie zapewnią, aby podmioty praw autorskich mogły wnioskować o wydanie nakazu przeciwko pośrednikom, których usługi są wykorzystywane przez stronę trzecią w celu naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych. Tymczasem dostawca dostępu do Internetu, który umożliwia użytkownikowi jedynie uzyskanie dostępu do sieci, nie oferując mu innych usług i nie sprawując też żadnej prawnej lub faktycznej kontroli nad usługami, z których korzysta użytkownik, świadczy usługę, która może zostać wykorzystana przez osobę trzecią do naruszenia prawa autorskiego lub prawa pokrewnego, ponieważ umożliwia użytkownikowi połączenie, pozwalające mu na popełnienie naruszenia takich praw.

   Ponadto zgodnie z motywem 59 dyrektywy 2001/29 podmioty praw autorskich powinny mieć możliwość domagania się wydania zakazu skierowanego do pośrednika, który pozwala na przekazywanie w sieci plików stanowiących naruszenie praw autorskich do utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, którego dopuściła się osoba trzecia. Bezsporne jest zaś, że dostawca dostępu, udzielając dostępu do Internetu, umożliwia przekazywanie między abonentem a osobą trzecią plików stanowiących takie naruszenie.

   Taka wykładnia znajduje swe potwierdzenie w celu, do którego osiągnięcia zmierza dyrektywa 2001/29, polegającym na — jak to w szczególności wynika z art. 1 tej dyrektywy — zapewnieniu skutecznej ochrony prawnej prawa autorskiego i praw pokrewnych w ramach rynku wewnętrznego. W istocie wykluczenie dostawcy dostępu do Internetu, jedynego posiadacza danych umożliwiających identyfikację użytkowników dopuszczających się naruszenia tych praw, z zakresu definicji pojęcia pośrednika w rozumieniu art. 8 ust. 3 tej dyrektywy w sposób istotny wpłynęłoby na ograniczenie ochrony założonej przez wspomnianą dyrektywę.

   (por. pkt 42–46; pkt 2 sentencji)