Sprawy połączone C-402/07 i C-432/07

Christopher Sturgeon i in.

przeciwko

Condor Flugdienst GmbH

i

Stefan Böck i Cornelia Lepuschitz

przeciwko

Air France SA

(wnioski o wydanie orzeczeń w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesgerichtshof i przez Handelsgericht Wien)

„Transport lotniczy — Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 — Artykuł 2 lit. l), art. 5, 6 i 7 — Pojęcia opóźnienia oraz odwołania lotu — Prawo do odszkodowania w przypadku opóźnienia — Pojęcie nadzwyczajnych okoliczności”

Opinia rzecznika generalnego E. Sharpston przedstawiona w dniu 2 lipca 2009 r.   I ‐ 10926

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2009 r.   I ‐ 10954

Streszczenie wyroku

1. Transport – Transport lotniczy – Rozporządzenie nr 261/2004 – Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów

   (rozporządzenie nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 lit. l), art. 5, 6)

2. Transport – Transport lotniczy – Rozporządzenie nr 261/2004 – Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów

   (rozporządzenie nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 5, 6, 7)

3. Transport – Transport lotniczy – Rozporządzenie nr 261/2004 – Odszkodowanie i pomoc dla pasażerów w przypadku odwołania lotu

   (rozporządzenie nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 5 ust. 3)

1.  Artykuł 2 lit. l) oraz art. 5 i 6 rozporządzenia nr 261/2004 ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów należy interpretować w ten sposób, że opóźniony lot, niezależnie od czasu trwania opóźnienia, nawet gdy jest ono duże, nie może zostać uznany za odwołany, jeżeli jest realizowany zgodnie z pierwotnie przewidzianym przez przewoźnika lotniczego rozkładem.

   W istocie lot jest „opóźniony” w rozumieniu art. 6 owego rozporządzenia, jeżeli jest wykonywany zgodnie z pierwotnie przewidzianym rozkładem i jeżeli rzeczywista godzina jego startu jest opóźniona w stosunku do planowej godziny startu, podczas gdy zgodnie z art. 2 lit. l) tego rozporządzenia odwołanie jest konsekwencją faktu, że lot pierwotnie przewidziany nie został wykonany.

   (por. pkt 32, 33, 39; pkt 1 sentencji)

2.  Artykuły 5, 6 i 7 rozporządzenia nr 261/2004 ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania pasażerów opóźnionych lotów można traktować jak pasażerów odwołanych lotów oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 tego rozporządzenia, jeżeli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Niemniej takie opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego.

   (por. pkt 69; pkt 2 sentencji)

3.  Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów należy interpretować w ten sposób, że problem techniczny, który wystąpił w statku powietrznym, skutkujący odwołaniem lotu, nie jest objęty „nadzwyczajnymi okolicznościami” w rozumieniu tego przepisu, chyba że problem ten jest następstwem zdarzeń, które — ze względu na swój charakter lub źródło — nie wpisują się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i pozostają poza zakresem jego skutecznej kontroli.

   (por. pkt 72; pkt 3 sentencji)