Sprawa C-240/07

Sony Music Entertainment (Germany) GmbH

przeciwko

Falcon Neue Medien Vertrieb GmbH

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Prawa pokrewne prawu autorskiemu — Prawa producentów fonogramów — Prawo do zwielokrotniania — Prawo do rozpowszechniania — Czas ochrony — Dyrektywa 2006/116/WE — Prawa obywateli państw trzecich”

Opinia rzecznika generalnego Dámasa Ruiza-Jaraba Colomera przedstawiona w dniu 22 maja 2008 r.   I ‐ 266

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 20 stycznia 2009 r.   I ‐ 283

Streszczenie wyroku

1. Zbliżanie ustawodawstw – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Czas ochrony – Dyrektywa 2006/116 – Zakres stosowania

   (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/116, motyw 3, art. 10 ust. 2)

2. Zbliżanie ustawodawstw – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Czas ochrony – Dyrektywa 2006/116 – Zakres stosowania

   (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/116, motywy 3, 17, art. 10 ust. 2)

1.  Czas ochrony przewidziany w dyrektywie 2006/116 w sprawie czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych ma na podstawie art. 10 ust. 2 tej dyrektywy zastosowanie także wówczas, gdy dany przedmiot ochrony nigdy nie był chroniony w państwie członkowskim, w którym ochrona jest poszukiwana.

   W istocie z brzmienia wspomnianego przepisu wynika, że przewidziana w nim pierwsza alternatywna przesłanka dotyczy wcześniejszego istnienia ochrony danego przedmiotu w co najmniej jednym państwie członkowskim. Wspomniany przepis nie wymaga przy tym, aby to państwo członkowskie było państwem, w którym poszukiwana jest ochrona przewidziana dyrektywą.

   Ponadto motyw 3 dyrektywy 2006/116 wskazuje, że w celu zapewnienia prawidłowego działania rynku wewnętrznego dyrektywa ta służy zharmonizowaniu prawa państw członkowskich w taki sposób, aby czas ochrony był identyczny w całej Wspólnocie Europejskiej.

   W tych okolicznościach wykładnia art. 10 ust. 2 dyrektywy 2006/116, zgodnie z którą spełnienie pierwszej alternatywnej przesłanki stosowania tego przepisu jest uzależnione od wcześniejszego istnienia ochrony wynikającej z krajowych przepisów państwa członkowskiego, w którym poszukiwana jest ochrona przewidziana wspomnianą dyrektywą, nawet jeśli taka ochrona została wcześniej przyznana w innym państwie członkowskim, nie jest zgodna ani z samym brzmieniem tego przepisu, ani z celem dyrektywy.

   (por. pkt 22–25; pkt 1 sentencji)

2.  Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy 2006/116 w sprawie czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych należy interpretować w ten sposób, że czas ochrony przewidziany przez tę dyrektywę znajduje zastosowanie w sytuacji, w której dany utwór lub przedmiot był w dniu 1 lipca 1995 r. chroniony jako taki w co najmniej jednym państwie członkowskim na podstawie przepisów krajowych tego państwa dotyczących prawa autorskiego lub praw pokrewnych i w której będący obywatelem państwa trzeciego uprawniony z tytułu takich praw związanych z tym utworem lub przedmiotem korzystał w tej dacie z ochrony przewidzianej tymi przepisami krajowymi.

   W istocie pojawiająca się w kontekście owego przepisu kwestia, czy przysługujące uprawnionemu będącemu obywatelem państwa trzeciego w związku z danym utworem lub przedmiotem prawa pokrewne prawu autorskiemu były chronione w dniu 1 lipca 1995 r. w co najmniej jednym państwie członkowskim, winna być oceniana w świetle krajowych przepisów tego państwa członkowskiego, a nie w świetle krajowych przepisów państwa członkowskiego, w którym przewidziana tą dyrektywą ochrona jest poszukiwana. Taki wniosek znajduje ponadto potwierdzenie w motywach 3 i 17 wspomnianej dyrektywy, które wskazują cel harmonizacji, a zwłaszcza cele ustalenia jednakowego początkowego momentu, od którego liczy się czas ochrony praw pokrewnych prawu autorskiemu, i ustanowienia identycznego czasu ochrony w całej Wspólnocie w celu zapewnienia prawidłowego działania rynku wewnętrznego.

   Wynika zatem z tego, że w przypadku utworu lub przedmiotu chronionego w dniu 1 lipca 1995 r. w co najmniej jednym państwie członkowskim na podstawie krajowych przepisów tego państwa fakt, że uprawniony do takiej ochrony jest obywatelem państwa trzeciego i że w państwie członkowskim, w którym czas ochrony przewidziany w dyrektywie 2006/116 jest poszukiwany, nie przysługuje mu ochrona na podstawie krajowych przepisów tego ostatniego państwa członkowskiego, nie jest rozstrzygający dla stosowania art. 10 ust. 2 tej dyrektywy. Istotne jest bowiem to, czy w dniu 1 lipca 1995 r. dany utwór lub przedmiot korzystał z ochrony przyznanej na podstawie krajowych przepisów przynajmniej jednego państwa członkowskiego.

   (por. pkt 34, 35, 37; pkt 2 sentencji)