Sprawa C-443/06

Erika Waltraud Ilse Hollmann

przeciwko

Fazenda Pública

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo)

„Podatki bezpośrednie — Opodatkowanie zysków kapitałowych z nieruchomości — Swobodny przepływ kapitału — Podstawa opodatkowania — Dyskryminacja — Spójność systemu podatkowego”

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 października 2007 r.   I - 8494

Streszczenie wyroku

1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice

   (art. 234 WE)

2. Prawo wspólnotowe – Zasady – Równość traktowania – Dyskryminacja ze względu na przynależność państwową

   (art. 7 WE, 56 WE)

3. Swobodny przepływ kapitału – Ograniczenia – Przepisy podatkowe

   (art. 56 WE)

1.  Mimo że do zadań Trybunału nie należy orzekanie, w ramach postępowania wszczętego na podstawie art. 234 WE, w przedmiocie zgodności norm prawa wewnętrznego z przepisami prawa wspólnotowego, gdyż dokonanie wykładni tych norm należy do sądów krajowych, rolą Trybunału jest dostarczenie sądom krajowym wszystkich elementów wykładni prawa wspólnotowego, które mogą być im pomocne w dokonaniu oceny zgodności takich norm z uregulowaniami wspólnotowymi.

   (por. pkt 18)

2.  Artykuł 12 WE może być stosowany samodzielnie wyłącznie w sytuacjach podlegających prawu wspólnotowemu, w odniesieniu do których traktat nie zawiera szczególnych przepisów o zakazie dyskryminacji. Tymczasem traktat przewiduje w szczególności w art. 56 WE szczególny przepis o zakazie dyskryminacji w dziedzinie swobodnego przepływu kapitału.

   (por. pkt 28, 29)

3.  Artykuł 56 WE powinien być interpretowany w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, które poddaje zyski kapitałowe wynikające ze zbycia nieruchomości położonej w danym państwie członkowskim, gdy zbycie to zostanie dokonane przez rezydenta innego państwa członkowskiego, obciążeniu podatkowemu wyższemu niż to, które znalazłoby zastosowanie do zysków, wynikających z transakcji takiego samego rodzaju, osiągniętych przez rezydenta państwa, w którym położona jest ta nieruchomość.

   Uregulowanie tego rodzaju stanowi ograniczenie przepływu kapitału zakazane przez art. 56 WE, ponieważ prowadzi ono do powstania sytuacji, w której transfer kapitału staje się mniej atrakcyjny dla osób niebędących rezydentami, zniechęcając je do dokonywania inwestycji w danym państwie członkowskim, a tym samym do transakcji związanych z tymi inwestycjami, takich jak sprzedaż nieruchomości.

   Zważywszy, iż omawiane opodatkowanie dotyczy jednej kategorii dochodów podatników, niezależnie od tego, czy są oni rezydentami, czy też nie, że dotyczy ono obu kategorii podatników i że państwem członkowskim źródła dochodu podlegającego opodatkowaniu jest w każdym przypadku dane państwo członkowskie, obiektywnie nie występuje odmienność sytuacji, która uzasadniałaby nierówność traktowania tych dwóch kategorii podatników pod względem podatkowym w zakresie opodatkowania zysków kapitałowych.

   (por. pkt 39, 40, 50, 53, 54, 61 i sentencja)