Sprawa C-390/06

Nuova Agricast Srl

przeciwko

Ministero delle Attività Produttive

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale ordinario di Roma)

„Pomoc państwa — System pomocy zatwierdzony na określony czas — Zgłoszenie zmienionego systemu pomocy na nowy okres — Środki przejściowe między następującymi po sobie systemami — Decyzja Komisji o niewnoszeniu zastrzeżeń — Informacje, które mogły być w posiadaniu Komisji — Ważność decyzji Komisji — Równość traktowania — Uzasadnienie”

Opinia rzecznika generalnego J. Mazáka przedstawiona w dniu 27 listopada 2007 r.   I - 2580

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 kwietnia 2008 r.   I - 2600

Streszczenie wyroku

1. Pytania prejudycjalne – Ocena ważności – Pytanie dotyczące ważności decyzji Komisji uznanej przez sąd krajowy za zdarzenie powodujące powstanie szkody – Dopuszczalność

   (art. 234 WE)

2. Pomoc przyznawana przez państwa – Badanie przez Komisję – Zgodność pomocy ze wspólnym rynkiem – Niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem stanowiąca naruszenie ogólnych zasad prawa wspólnotowego, takich jak zasada równego traktowania

   (art. 88 WE)

3. Pomoc przyznawana przez państwa – Plany pomocy – Badanie przez Komisję – Ocena ważności decyzji Komisji wydanej po przeprowadzeniu wstępnego etapu badania w zależności od informacji dostępnych w momencie jej wydania

   (art. 88 ust. 2, 3 WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 4, 5)

4. Pomoc przyznawana przez państwa – Zgodność pomocy ze wspólnym rynkiem – Pomoc, która przynosi poprawę sytuacji finansowej przedsiębiorstwa będącego jej beneficjentem, lecz nie jest konieczna dla osiągnięcia celów przewidzianych w art. 87 ust. 3 WE – Brak

   (art. 87 ust.  3 WE)

5. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres

   (art. 253 WE)

1.  Dopuszczalne jest pytanie prejudycjalne dotyczące decyzji Komisji, w sytuacji gdy sąd krajowy uważa, że owa decyzja jest zdarzeniem powodującym powstanie szkody poniesionej przez przedsiębiorstwo, które ma związek z rzeczywistym zachowaniem zarzucanym przez to przedsiębiorstwo organom administracji krajowej i wyrządzeniem szkody, której ono dochodzi.

   (por. pkt 47, 48)

2.  Pomoc państwa, która z powodu pewnych jej szczegółów narusza ogólne zasady prawa wspólnotowego, takie jak zasada równego traktowania, nie może być uznana przez Komisję za zgodną ze wspólnym rynkiem.

   (por. pkt 51)

3.  Wstępny etap badania pomocy państwa przewidziany w art. 88 ust. 3 WE i uregulowany w art. 4 i 5 rozporządzenia nr 659/1999 ma jedynie na celu umożliwienie Komisji wyrobienia sobie pierwszej opinii na temat częściowej lub całkowitej zgodności pomocy albo systemu pomocy ze wspólnym rynkiem. Ważności decyzji Komisji o niewnoszeniu zastrzeżeń w odniesieniu do danej pomocy lub systemu pomocy nie można oceniać w zależności od informacji, którymi nie mogła ona dysponować po zakończeniu wstępnego etapu. W przeciwnym wypadku skłaniałoby to Komisję do regularnego wszczynania postępowania kontrolnego w trybie art. 88 ust. 2 WE i wzywania zainteresowanych do przedstawienia uwag, w celu uniknięcia sytuacji, w której informacje, którymi Komisja nie mogła dysponować, prowadziłyby do stwierdzenia nieważności jej decyzji zatwierdzającej tę pomoc lub system pomocy.

   (por. pkt 57, 60)

4.  Pomoc państwa, która przynosi poprawę sytuacji finansowej przedsiębiorstwa będącego jej beneficjentem, lecz nie jest konieczna dla osiągnięcia celów przewidzianych w art. 87 ust. 3 WE, nie może być uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem. Stwierdzenie braku konieczności pomocy może w szczególności wynikać z faktu, że wykonanie planu pomocy zostało nie tylko już rozpoczęte, lecz nawet zakończone przez zainteresowane przedsiębiorstwo przed złożeniem do właściwych władz wniosku o pomoc, co wyklucza możliwość odgrywania przez sporną pomoc roli bodźca.

   (por. pkt 68, 69)

5.  Obowiązek uzasadnienia, o którym mowa w art. 253 WE ogranicza się w zasadzie do powodów, dla których dana kategoria przedsiębiorców korzysta z danego środka, lecz nie pociąga za sobą konieczności uzasadnienia wyłączenia z niej wszystkich innych przedsiębiorców, którzy nie znajdują się w porównywalnej sytuacji. Ponieważ liczba kategorii wyłączonych z możliwości skorzystania z danego środka jest potencjalnie nieograniczona, nie można od instytucji wspólnotowych wymagać przedstawienia szczegółowego uzasadnienia dla każdej z nich. Natomiast jeżeli beneficjent danego aktu z jednej strony i inni wykluczeni przedsiębiorcy z drugiej strony znajdą się w porównywalnej sytuacji, instytucja wspólnotowa, która wydała ten akt, ma obowiązek przedstawić w ramach szczegółowego uzasadnienia, w jaki sposób tak wprowadzona różnica traktowania jest obiektywnie uzasadniona.

   (por. pkt 81, 82)