This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62006CJ0206
Streszczenie wyroku
Streszczenie wyroku
Sprawa C-206/06
Essent Netwerk Noord BV i in.
przeciwko
Aluminium Delfzijl BV i in.
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Groningen)
„Rynek wewnętrzny energii elektrycznej — Uregulowanie krajowe umożliwiające pobieranie dopłaty do ceny przesyłu energii elektrycznej na rzecz wyznaczonej przez ustawodawcę spółki zobowiązanej do pokrycia kosztów osieroconych — Opłaty o skutku równoważnym do ceł — Dyskryminacyjne podatki wewnętrzne — Pomoc przyznana przez państwa członkowskie”
Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 24 stycznia 2008 r. I - 5500
Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 lipca 2008 r. I - 5529
Streszczenie wyroku
Swobodny przepływ towarów – Cła – Opłaty o skutku równoważnym – Podatki wewnętrzne
(art. 25 WE, 90 WE)
Pomoc przyznawana przez państwa – Pojęcie
(art. 87 ust. 1 WE)
Artykuł 25 WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu ustawowemu, zgodnie z którym krajowi odbiorcy energii elektrycznej zobowiązani są do uiszczania na rzecz swojego operatora systemu przesyłowego stanowiącej opłatę dopłaty do ceny za ilość energii elektrycznej wyprodukowanej w państwie członkowskim i przywożonej, następnie im dostarczonej, jeżeli dopłata ta podlega przekazaniu przez tego operatora na rzecz spółki wyznaczonej w tym celu przez ustawodawcę, a spółka ta jest spółką zależną krajowych producentów energii elektrycznej i uprzednim operatorem kosztów całości energii elektrycznej wyprodukowanej i przywiezionej, oraz że dopłata ta musi w całości zostać przeznaczona na pokrycie kosztów osieroconych, za które osobiście odpowiada ta spółka, co w konsekwencji oznacza, że kwoty uzyskane przez tę spółkę w całości równoważą opłatę obciążającą krajową przesyłaną energię elektryczną. Jest tak również w przypadku, gdy krajowi producenci energii elektrycznej zobowiązani są pokryć te koszty oraz, na podstawie obowiązujących umów, poprzez zapłatę ceny zakupu energii elektrycznej wyprodukowanej w państwie członkowskim, poprzez wypłatę dywidendy różnym krajowym producentom energii elektrycznej, których spółką zależną jest wyznaczona spółka, lub w każdy inny sposób, korzyść, którą stanowi ta dopłata, może być w całości przeniesiona przez wyznaczoną spółkę na krajowych producentów energii elektrycznej.
Artykuł 90 WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu samemu uregulowaniu w okolicznościach, w których dochód uzyskany z opłaty za przesyłaną energię elektryczną jedynie częściowo przeznaczany jest na pokrycie kosztów osieroconych, co oznacza, że kwota uzyskana przez wyznaczoną spółkę jedynie częściowo równoważy obciążenia ponoszone przez przesyłaną krajową energię elektryczną.
(por. pkt 47, 57; pkt 1 sentencji)
W przypadku uregulowania ustawowego, zgodnie z którym krajowi odbiorcy energii elektrycznej zobowiązani są do uiszczania na rzecz swojego operatora systemu przesyłowego kwoty, której podstawą jest stanowiąca opłatę dopłata do ceny za ilość energii elektrycznej wyprodukowanej w państwie członkowskim i przywożonej, następnie im dostarczonej, jeżeli dopłata ta podlega przekazaniu przez tego operatora na rzecz spółki wyznaczonej w tym celu przez ustawodawcę, a spółka ta jest spółką zależną krajowych producentów energii elektrycznej i uprzednim operatorem kosztów całości energii elektrycznej wyprodukowanej i przywiezionej, oraz że dopłata ta musi w całości zostać przeznaczona na pokrycie kosztów osieroconych, za które osobiście odpowiada ta spółka, co w konsekwencji oznacza, że kwoty uzyskane przez tę spółkę w całości równoważą opłatę obciążającą krajową przesyłaną energię elektryczną, art. 87 WE należy interpretować w ten sposób, iż kwoty uiszczone na rzecz owej spółki stanowią pomoc państwa w rozumieniu tego postanowienia traktatu WE, ponieważ stanowią korzyść gospodarczą, a nie rekompensatę stanowiącą wynagrodzenie z tytułu wypełniania przez wyznaczoną spółkę zobowiązań w zakresie świadczenia usług publicznych.
(por. pkt 47, 57, 96; pkt 2 sentencji)